Παρκάρεις, χειρόφρενο και μένεις εκεί - Γιατί βρίσκουμε καταφύγιο στο αμάξι;

Τελειώνεις τη δουλειά σου, τις υποχρεώσεις σου ή την έξοδό σου και παίρνεις το αμάξι για να επιστρέψεις στο σπίτι μετά από άλλη μία κουραστική μέρα. Φτάνεις απέξω, παρκάρεις, τραβάς το χειρόφρενο, σβήνεις τη μηχανή — αλλά δεν κάνεις την κίνηση να ανοίξεις την πόρτα και να βγεις. Τι είναι αυτό που σε κρατά εκεί; Ποια είναι η βαθύτερη ανάγκη που σε κάνει να θέλεις να μείνεις λίγο ακόμα μέσα στο αυτοκίνητο; Να αρνείσαι — πεισματικά σχεδόν — να γυρίσεις στο σπίτι, είτε σε περιμένει οικογένεια είτε μένεις μόνος/η;

Αν το έχεις κάνει κι εσύ, αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να κάθεται στη σιωπή κοιτώντας το ταμπλό και το τζάμι, κάνοντας άκυρες σκέψεις για τη ζωή σου και όχι μόνο, τότε μάλλον θα καταλάβεις τι εννοώ.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μας οδηγούν σ’ αυτή την πράξη και φυσικά διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Τα πιο κοινά αίτια όμως σχετίζονται με την ανάγκη για απόλυτη ηρεμία, χαλάρωση και απομόνωση — για λίγη προσωπική ανασυγκρότηση πριν ξαναφορέσουμε τους ρόλους μας.

Το αυτοκίνητο λειτουργεί σαν ένας μικρός, κλειστός και προστατευμένος χώρος. Ένα μικρό άβατο στο οποίο είμαστε μόνοι, αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και τις σκέψεις μας. Κανείς δεν μπορεί να το παραβιάσει. Είναι μόνο δικό μας. Εκεί βρίσκουμε την ησυχία και την απομόνωση που συχνά δεν έχουμε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι — ειδικά όταν συγκατοικούμε με άλλα μέλη, και κυρίως… παιδιά.

Ταυτόχρονα, για πολλούς ανθρώπους το αυτοκίνητο είναι ο ιδανικός χώρος για να ξεκαθαρίσουν τις σκέψεις τους. Να ηρεμήσουν μετά από μια δύσκολη μέρα ή απλώς να σκεφτούν χωρίς την παραμικρή διακοπή — χωρίς μια παιδική φωνούλα που ζητάει φαγητό, ζωγραφική ή αγκαλιές (εντελώς τυχαίο παράδειγμα!).

Κάποιοι απολαμβάνουν απλώς την ησυχία. Άλλοι χρησιμοποιούν αυτή τη στιγμή για να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους. Όπως άλλοι αποσυμπιέζονται κάνοντας γυμναστική, διαβάζοντας ή βγαίνοντας για ψώνια, έτσι και κάποιοι άλλοι βιώνουν την ίδια χαρά σε μια σπάνια στιγμή μοναξιάς στο αυτοκίνητο — κυρίως όσοι είναι γονείς και βλέπουν τον προσωπικό χρόνο σαν πολυτέλεια.

Ο χρόνος στο αμάξι γίνεται ένα μικρό διάλειμμα από κάθε ευθύνη και κάθε άγχος. Ένας ενδιάμεσος σταθμός ανάμεσα στον έξω κόσμο και το εσωτερικό του σπιτιού. Ένα μεταβατικό καταφύγιο.

Μην ξεχνάμε και τις πρακτικές ανάγκες: τηλεφωνήματα, μηνύματα, ενημέρωση ή απλό σκρολάρισμα στο κινητό χωρίς διακοπές. Κι όλα αυτά… νόμιμα και ειρηνικά!

Προσωπικά, ανήκω σ’ εκείνους που δεν βγαίνουν από το αυτοκίνητο επειδή παίζει ένα τραγούδι που τους ξεσηκώνει — και θέλουν να το ζήσουν μέχρι τέλους. Αν μένεις στη γειτονιά μου, σίγουρα θα με έχεις πετύχει να κάνω ολόκληρες χορογραφίες! Δεν κρύβομαι, το ζω. Η μουσική χωρίς παρεμβολές είναι κι αυτή μια θεραπεία.

Οπότε ναι, δεν είναι κακό να χρησιμοποιείς το αυτοκίνητό σου ως κινητό καταφύγιο. Και τζάμπα είναι, και δεν ενοχλείς κανέναν. Αρκεί να μη φτάσεις στο σημείο να περνάς ώρες ατελείωτες εκεί μέσα — εκτός κι αν έχεις μαζί και κουβέρτα και τάπερ, οπότε πάω πάσο.

Λοιπόν, κάπου εδώ θα τελειώσω το άρθρο, γιατί καλό και βολικό το αυτοκινητάκι μου, αλλά… πρώτον, μου έλειψαν τα παιδιά μου και δεύτερον, πείνασα!