Η Καναδή ντίβα που χάρισε στην Ελβετία τη νίκη το 1988 με το «Ne Partez Pas Sans Moi», είχε αφήσει υπόνοιες για μια ενδεχόμενη εμφάνιση, ειδικά μετά το μήνυμα που έστειλε στον πρώτο ημιτελικό. Ωστόσο, η απουσία της επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια του μεγάλου τελικού, με τους διοργανωτές να κρατούν σιγή ιχθύος μέχρι τέλους. Αντί για εκείνη, το κοινό παρακολούθησε ένα συγκινητικό αφιέρωμα, με πρώην εκπροσώπους της Ελβετίας να ερμηνεύουν το εμβληματικό της τραγούδι ως φόρο τιμής στην πορεία της στο θεσμό.
Χωρίς επίσημη εξήγηση για τη μη εμφάνισή της, δημοσιογραφικές πηγές απέδωσαν την απουσία της στην κατάσταση της υγείας της. Η Σελίν Ντιόν έχει μιλήσει ανοιχτά από το 2022 για τη διάγνωσή της με το Σύνδρομο Άκαμπτου Ανθρώπου, μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει τη φωνή και την κίνηση. Παρόλα αυτά, δεν έχει επιβεβαιωθεί αν αυτή ήταν η αιτία που την κράτησε μακριά από τη σκηνή.
Στο βιντεοσκοπημένο της μήνυμα, η ίδια είχε εκφράσει τη βαθιά της επιθυμία να βρεθεί στη Βασιλεία, ευχαριστώντας την Ελβετία για τον ρόλο που έπαιξε στην αρχή της διεθνούς καριέρας της.
Η ιδέα της επιστροφής της είχε αναζωπυρωθεί εδώ και μήνες, με την ελβετική τηλεόραση SRG SSR να βρίσκεται σε επαφές από τον Σεπτέμβριο. Μέχρι και λίγες ώρες πριν τον τελικό, ο υπεύθυνος της διοργάνωσης άφηνε ελπίδες, λέγοντας με νόημα: «Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει. Απλώς περιμένετε και θα δείτε». Τελικά, η αναμονή έμεινε χωρίς ανταπόκριση.
Την Τρίτη 13 Μαΐου, κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης του ημιτελικού, οι Ελβετοί διοργανωτές θέλησαν να μνημονεύσουν μία από τις μεγαλύτερες – και ιστορικότερες – νίκες στο θεσμό της Eurovision: τη συμμετοχή της νεαρής Καναδής Celine Dion με την Ελβετία και το τραγούδι «Ne partez pas sans moi» το 1988 στο Δουβλίνο. Όπως είθισται και σε προηγούμενες διοργανώσεις παλιοί νικητές του διαγωνισμού ανεβαίνουν στη σκηνή και ξυπνάνε μνήμες από άλλες εποχές. Ενώ λοιπόν οι eurofans – και όχι μόνο- ήλπιζαν ότι ίσως δούμε τη Dion επί σκηνής, τα φώτα χαμήλωσαν και σε ένα μεγάλο videowall εμφανίστηκε με ένα υπέροχο χαμόγελο η μεγάλη ερμηνεύτρια.
«Αγαπητή οικογένεια και διαγωνιζόμενοι της Eurovision. Δεν θα ήθελα τίποτα περισσότερο αυτή τη στιγμή από το να είμαι μαζί σας στη Βασιλεία. Η Ελβετία θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι μια χώρα που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σε κάτι τόσο εξαιρετικό. Η νίκη της Ελβετίας στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1988 ήταν μια στιγμή που μου άλλαξε τη ζωή και είμαι πολύ ευγνώμων σε όλους όσους με υποστήριξαν…» εκφράστηκε στα αγγλικά, ενώ στη συνέχεια έκανε έναν γλυκό μορφασμό για τα 37 χρόνια που έχουν περάσει από τη μεγάλη αυτή επιτυχία της. Μια επιτυχία που ήταν αφορμή για μια μεγάλη καριέρα.
«Είναι τόσο όμορφο και συγκινητικό να βλέπω την Ελβετία να κερδίζει και να φιλοξενεί αυτή την απίστευτη εκδήλωση για ακόμη μία φορά. Προς τον λαό της Ελβετίας, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας. Αυτή η βραδιά είναι δική σας και ελπίζω να νιώθετε τόσο περήφανοι όσο κι εγώ…» είπε, κλείνοντας το μάτι στο κοινό. Όμως το μήνυμα της δεν τελείωσε εκεί και συνέχισε αυτή τη φορά στα γαλλικά.
«Η μουσική μας ενώνει, όχι μόνο απόψε, όχι μόνο αυτή την υπέροχη στιγμή. Είναι η δύναμή μας, η στήριξή μας και η συντροφιά μας στις στιγμές που τη χρειαζόμαστε. Σας κάνω όλους μια αγκαλιά, την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο φυσικά. Φιλιά, σας αγαπώ!». Ένα μήνυμα καρδιάς από μια γυναίκα μαχήτρια για τους ανθρώπους της μουσικής και όχι μόνο. Αυτές οι λίγες λέξεις είναι ο λόγος που πολλοί καλλιτέχνες λατρεύουν τη μουσική και δεν ασχολούνται με διχόνοιες και διαμάχες. Και όταν ένας άνθρωπος σαν την Celine Dion, που έχει δείξει μεγάλα δείγματα θάρρους στη ζωή της και συνεχίζει κάθε μέρα να δίνει, ανοίγει τα χέρια της να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο, ποιος μπορεί να της πει όχι ή να την κατηγορήσει για θεατρινισμούς;
Και όταν η οθόνη έσβησε, τέσσερις φωνές, τέσσερις παλιοί διαγωνιζόμενοι από τη Eurovision του 2024, πήραν τα μικρόφωνα και με τη συνοδεία της Neues Orchester Basel ερμήνευσαν το νικητήριο τραγούδι του 1988, αυτό το τραγούδι που περίμεναν όλοι να ακούσουν και έπρεπε να ακουστεί στη St. Jakobshalle. Η Jerry Heil από την Ουκρανία, ο Silvester Belt από τη Λιθουανία, η Iolanda από την Πορτογαλία και η Μαρίνα Σάττι από την Ελλάδα ένωσαν τις φωνές τους στα γαλλικά, ερμηνεύοντας μια πιο slow εκδοχή του «Ne partez pas sans moi».
Όσα λεπτά οι φωνές τους άγγιζαν τις καρδιές των θεατών και των τηλεθεατών, εμφανίστηκαν αστέρια πάνω από τη σκηνή που έμοιαζαν με μικρούς αγγελιαφόρους του μηνύματος «Η μουσική ενώνει». Τα αστέρια ενώθηκαν και σχημάτισαν φτερά, τα φτερά της ελευθερίας που δίνει η μουσική. Κάποιο χρήστες στο X έγραψαν ότι θυμίζει το φόρεμα της Dion εκείνη τη βραδιά. Αλλά στο τέλος τα φτερά έγιναν μια μεγάλη κόκκινη καρδιά που έμεινε φωτισμένη, όταν τα φώτα χαμήλωσαν σε όλο το στάδιο. Για να θυμίσουν ότι η μουσική είναι μια μορφή αγάπης που ενώνει τον κόσμο. Και η Celine Dion ήρθε για λίγα δευτερόλεπτα να μας θυμίσει ότι είναι ένα σύμβολο διαχρονικότητας, υπενθυμίζοντας ότι η μουσική έχει μια δύναμη και ένα πάθος που ξεπερνάει και τα μεγαλύτερα εμπόδια. Όπως και στην παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, έτσι και εδώ, δεν ήρθε να ανοίξει την αγκαλιά της μόνο στο γαλλόφωνο κοινό, αλλά σε όλο τον κόσμο. Τον κόσμο που την αγκαλιάζει και τη στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και τον κόσμο που βρίσκει στήριγμα και αποκούμπι στην αγκαλιά της μουσικής.
Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
