«Δεν έχω κατοικίδιο, γιατί είναι μεγάλη ευθύνη»

Κατοικίδιο. Μια λέξη, χίλια συναισθήματα. Χαρά, συγκίνηση, αγωνία, υπερηφάνια.  Σύμφωνα με έρευνες μάλιστα, το να μεγαλώνεις με ένα κατοικίδιο σου έχει αμέτρητα οφέλη. Πέρα από τη συντροφιά και τη χαρά που απλόχερα σου δίνουν, συμβάλλουν και στην καλλιέργεια του χαρακτήρα των παιδιών. Κομβικής σημασίας στην απόκτηση κατοικίδιου είναι το αίσθημα ευθύνης! Το αίσθημα αυτό το καλλιεργούν οι γονείς στα παιδιά με το να τους αναθέτουν μέρος της φροντίδας τους, όπως να τα πλένουν, να τους βάζουν φαγητό ή να τα πηγαίνουν βόλτα. Τι συμβαίνει όμως στις περιπτώσεις που -είτε παιδιά, είτε ενήλικες- δεν είναι σε θέση να αναλάβουν αυτή την ευθύνη;

Τα ζώα χρειάζονται αγάπη και φροντίδα. Είναι σαν μικρά παιδάκια, χρειάζονται κάποιον να τα προσέχει, να τα φροντίζει, να τα πηγαίνει στο γιατρό, να τα ταΐζει και να τα εκπαιδεύει, μαθαίνοντάς τα να είναι υπάκουα και να διαχωρίζουν το κακό από το καλό! Και παρόλο που είναι πανέμορφες, τριχωτές -ή και όχι- παρουσίες, δεν είναι μπιμπελό, αλλά ζωντανά, όντα! Έχουν και αυτά ψυχούλες και αισθάνονται την αγάπη ή την απόρριψη. Οπότε εάν δεν μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη να τα φροντίσεις, φέρσου ώριμα και μην μπεις καν σε αυτή τη διαδικασία. Δώσε τους την ευκαιρία να βρουν μια οικογένεια που τους αρμόζει και που μπορεί να προσφέρει όλα όσα απαιτεί η ανατροφή τους!

«Δεν έχω κατοικίδιο γιατί είναι τρομακτική ευθύνη και φοβάμαι να την πάρω». Ακούγεται πολύ πιο ωραίο από το: «Έχω κατοικίδιο, αλλά δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ μαζί του». Είναι απόλυτα κατανοητό κάποιος να μην έχει το χρόνο να ασχοληθεί ή να μη θέλει να αποκτήσει ένα κατοικίδιο. Να θεωρεί πως αποτελεί ένα επιπλέον βάρος στην καθημερινότητά του, πως δε χωράνε στο πρόγραμμά του και οι ανάγκες ενός ζώου, πως δε θέλει να ξεβολευτεί ή να φροντίσει για κάποιον τρίτο πέρα από τον εαυτό του. Δεν είναι εγωιστικό να μη θες να φροντίσεις ένα ζωάκι, να αφήνεις κάποιον άλλο να το κάνει αντί για σένα, αλλά εγωιστικό είναι να αποκτάς κατοικίδιο και να ξεχνάς την ύπαρξή του, να το παραμελείς, να του φέρεσαι άσχημα.

Εξάλλου και στη μητρότητα ή στην πατρότητα, πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τη φράση «Δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να γίνουμε γονείς». Και ο λόγος; Γιατί αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν ακόμη το χρόνο, την ωριμότητα ή τα επαρκή εφόδια που χρειάζεται κάποιος για να μεγαλώσει ένα παιδί. Η απόφασή τους δείχνει υπευθυνότητα. Γιατί όπως σωστά υποστήριξε και ο αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης σε ένα Πλατωνικό διάλογο, καμιά φορά η αποφυγή των κακών (στην περίπτωση μας των μη-ωφέλιμων πράξεων) αποτελεί καλή πράξη.

Εν κατακλείδι, υιοθετώ υπεύθυνα ή δεν υιοθέτω καθόλου! Γιατί σε κάθε ζωάκι αξίζει μια ευτυχισμένη ζωή με ανθρώπους που δεν το βλέπουν απλώς σαν κατοικίδιο, αλλά σαν μέλος της οικογένειας τους! Και στην τελική ποιος μπορεί να αντέξει να κοιτάζει δύο γλυκά ματάκια γεμάτα παράπονο και να μηνσπαράζει η καρδιά του;