Sonata για έναν γηραιό ελέφαντα: Το πιο συγκινητικό βίντεο πιάνο που θα δεις

Αρκετές έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα οφέλη της μουσικής είναι πολλά και ποικίλα, τόσο στη βελτίωση της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου, όσο και στην ενίσχυση της ψυχολογίας. Η μουσική αν μη τι άλλο έχει και θεραπευτικά οφέλη-όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Όμως η άκρως θετική επίδρασή της δεν περιορίζεται μόνο στο ανθρώπινο είδος, αλλά επεκτείνεται και στο ζωικό βασίλειο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πιανίστα από τη Βρετανία που με τη μουσική του εξημερώνει και παρηγορεί τους ελέφαντες ενός καταφυγίου στην Ταϊλάνδη.

Η μουσική φαίνεται ότι δε γνωρίζει σύνορα, και η απόδειξη είναι ο Βρετανός πιανίστας Πολ Μπάρτον που ταξίδεψε μέχρι την Ταϊλάνδη, με έναν και μόνο σκοπό: να διδάξει μουσική. Πλέον ζει εκεί μόνιμα τα τελευταία 20 χρόνια και δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να παίζει μουσική στο πιάνο του. Όμως όπως φαίνεται το κοινό του δεν είναι μόνο άνθρωποι, αλλά και ελέφαντες-ναι καλά έχεις καταλάβει. Με φόντο τα φυσικά και μαγευτικά τοπία της Ταϊλάνδης, ο Μπάρτον επέλεξε να παίζει κλασική μουσική στο πιάνο του έχοντας ως ακροατές τα μεγαλόσωμα και άκρως χαριτωμένα πλάσματα που ζουν σε ένα καταφύγιο για κακ0ποιημένα ζώα. Οι συμφωνίες του Μπετόβεν, του Μότσαρτ και άλλων μουσουργών συγκινούν τους ελέφαντες, οι οποίοι είναι ελεύθεροι κινούνται στο χώρο, αλλά και να πλησιάζουν το πιάνο. Η μεγάλη αγάπη του για τα ζώα τον οδήγησε στην απόφαση να τα συνδυάσει. Παίζει μουσική για τραυματισμένους και πληγωμένους ελέφαντες που ζούσαν αιχμάλωτοι μέχρι πρότινος. Ο ίδιος διαθέτει και κανάλι στο YouTube με χιλιάδες συνδρομητές, με τους οποίους μοιράζεται τα υπαίθρια κονσέρτα που στήνει, με κοινό φυσικά τους ελέφαντες. Μάλιστα, σε ένα από αυτά μοιράστηκε ένα στιγμιότυπο, στο οποίο παίζει μουσική για έναν τραυματισμένο, τυφλό ελέφαντα. Μέσα από τα βίντεο μοιράζεται και τις πολύ σκληρές ιστορίες των ζώων. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία του Μονγκκόλ, ενός 61χρονου ελέφαντα που έχει χάσει το ένα του μάτι και τον έναν χαυλιόδοντά του από την τρομακτική πρακτική της υλοτομίας. Ο ταλαιπωρημένος Μονγκκόλ απολαμβάνει την μουσική του Μπετόβεν και φαίνεται ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο πιο αργό μέρος του έργου.  Η αντίδραση των ζώων είναι άκρως συγκινητική. Ακούγοντας τις νότες πλησιάζουν το πιάνο, απλώνουν την προβοσκίδα τους στον πιανίστα, τριγυρνούν γύρω από το πιάνο και λικνίζονται στις μελωδίες των σπουδαίων κλασικών.

Ο Μπάρτον είναι ενεργό μέλος της Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης “Elephants Worls” και όπως ισχυρίζεται η κίνησή του αυτή πέραν της θετικής επίδρασής στα ταλαιπωρημένα ζώα, είναι και μια ένδειξη συγνώμης για όσα υπέστησαν από τη σκληρότητα των ανθρώπων. Όπως δήλωσε και ο ίδιος, η αντίδραση των ελεφάντων στο άκουσμα της κλασικής μουσικής είναι αξία ανεκτίμητη. Ο πιανίστας έχει ανεβάσει το λέβελ στο επίπεδο επικοινωνίας με τα ζώα, με έναν και μοναδικό τρόπο: την μουσική.

Φαίνεται λοιπόν ότι η μουσική αποτελεί αν μη τι άλλο μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Δεν έχει βγει τυχαία η φράση η μουσική εξημερώνει τα πλήθη.