Κι αν, όπως λένε, η ζωή είναι στην αυλαία
κι εμείς μια παράσταση γραμμένη στο φως,
τι πειράζει αν κάνουμε λάθη;
Ας γελάσουμε λίγο παραπάνω,
ας σκοντάψουμε στη σκηνή,
ας χάσουμε τα λόγια μας.
Ας σκουπίσουμε τη σκόνη των στιγμών
κι ας συνεχίσουμε το έργο μας.
Στο κάτω κάτω,
δική μας είναι η παράσταση.
Οι θεατές, απλοί περαστικοί.
Άλλα βλέπουν εκείνοι,
άλλα νιώθουμε εμείς.
Χαμογελάμε…
κι όσο η αυλαία μένει ανοιχτή, ας παίζουμε.
Γιατί αυτό είναι η ζωή·
να παίζεις, μέχρι το τελευταίο φως να σβήσει.
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Ελπιδοφόρου
