Υπάρχει μια στιγμή σε κάθε σχέση που νιώθεις πως βρίσκεσαι σε ένα αόρατο σταυροδρόμι. Κοιτάς τον άλλον και αναρωτιέσαι: «Πού πάμε; Έχουμε μέλλον; Να αφεθώ ή θα καταλήξω να τρώω παγωτό από το κουτί τραγουδώντας “οι αγάπες χάνονται, σβήνουν σαν τα αστέρια”;»
Κάπου εκεί, ανάμεσα στη λογική, την παράνοια των ερωτευμένων και το ένστικτό σου, εμφανίζεται ο κανόνας 3-6-9. Όχι, δεν είναι μαθηματικά ούτε κάποια μαγική φόρμουλα. Είναι καθαρή ψυχολογία σχέσεων. Μια θεωρία που χωρίζει τη σχέση σε τρία στάδια και σε βοηθάει να καταλάβεις αν αυτό που ζεις είναι φούσκα ή μπορεί να γίνει «σπίτι».
Γιατί στα εύκολα είμαστε όλοι τέλειοι. Στα δύσκολα φαίνεται ποιος είναι όντως για εμάς και ποιος ήταν απλώς ένα ακόμα «μάθημα». Οπότε συνέχισε το διάβασμα και δες πού βρίσκεσαι.
0–3 μήνες: Η γλυκιά πλάνη (a.k.a. “βρήκα το τέλειο”)
Εδώ το μέλι στάζει από παντού. Οι πεταλούδες κάνουν πάρτι στο στομάχι, τα μηνύματα παίρνουν φωτιά και τα μικρά λάθη του άλλου απλά… δεν σε νοιάζουν. Όλα μοιάζουν υπέροχα.
Αλλά αυτή δεν είναι η πραγματική εικόνα της σχέσης. Είναι η φάση που η χημεία βαράει κόκκινο, η λογική πάει διακοπές και εσύ ζεις σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με δωρεάν δοκιμαστικό Netflix — πριν μπουν περιορισμοί. Παρόλα αυτά, αν από αυτή τη φάση σου δείχνει σεβασμό, είναι συνεπής και συναισθηματικά διαθέσιμος, κράτα το. Είναι πολύ καλό σημάδι.
3–6 μήνες: Η σύγκρουση (a.k.a. “το Instagram τελειώνει, η ζωή ξεκινά”)
Εδώ τα δεδομένα μπαίνουν στη θέση τους. Ξέρεις πια ποιον έχεις απέναντί σου, οι πρώτες τριβές αρχίζουν και οι διαφορές εμφανίζονται στο φως. Αυτό είναι και το πιο κρίσιμο στάδιο. Όχι γιατί θα μαλώσετε — αυτό είναι και το υγιές. Αλλά γιατί τώρα βλέπεις πώς διαχειρίζεται τις καταστάσεις.
Αν πετάει πάντα την ευθύνη πάνω σου, αν θέλει να σε αλλάξει από την αρχή μέχρι το τέλος, αν δε σέβεται τα όριά σου ή απλά κλείνεται στο καβούκι του/της, τότε δεν είσαι σε σχέση· είσαι σε project. Κανείς δε ζητάει το τέλειο. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει διάθεση να δουλέψετε το «μαζί».
6–9 μήνες: Η απόφαση (a.k.a. “προχωράμε ή καλά ήταν και έτσι;”)
Εδώ επίσημα έχουν πέσει όλα τα φίλτρα. Και οι μάσκαρες. Και όλα. Κάνε λοιπόν τις πιο απλές, αλλά ειλικρινείς ερωτήσεις στον εαυτό σου:
– Σε ηρεμεί ή σε ταράζει;
– Αισθάνεσαι ασφάλεια ή περπατάς σε τεντωμένο σκοινί;
– Ανοίγεσαι ή γίνεσαι στρείδι;
Σε αυτό το στάδιο, δε χρειάζεσαι καν ένστικτο. Έχεις δεδομένα. Έχεις εικόνα. Έχεις αλήθεια. Ο άνθρωπος απέναντί σου έχει δείξει τα πάντα: τα καλά, τα άσχημα, τις ανασφάλειες, τα νεύρα του, τη σκοτεινή του πλευρά.
Και τώρα έρχεται η μεγάλη ερώτηση:
Ταιριάζει ο δικός σου κόσμος με τον δικό του;
Μπορείς να ζήσεις και τις δύσκολες μέρες δίπλα του;
Ή απλά σε κουράζει;
Αν σε αυτό το διάστημα υπάρχει σταθερότητα, προσπάθεια, δέσιμο και αποδοχή, τότε ναι — κάτι καλό χτίζεται. Αν όμως έχεις έναν μόνιμο κόμπο στο στομάχι τότε πάρε την έξοδο. Πόσα σημάδια να δώσει κι αυτό το σύμπαν;
Και κάπου εδώ τελειώνει ο κανόνας 3-6-9. Και αρχίζεις εσύ. Γιατί στο τέλος της μέρας: Όποιος θέλει να μείνει, μένει. Κι όποιος μπορεί να αγαπήσει, το κάνει απλόχερα. Όποιος είναι φτιαγμένος για σένα δε θα χρειάζεται κυνήγι, αποδείξεις και κανόνες. Θα σταθεί μόνος του. Ο αληθινός σύντροφος δε φαίνεται ούτε στην αρχή, ούτε στα story. Φαίνεται όταν οι φάσεις αλλάζουν και εκείνος μένει. Όχι γιατί όλα είναι τέλεια. Αλλά γιατί εσύ αξίζεις.
Άσε τους μήνες να περάσουν. Άσε τις φάσεις να δείξουν την αλήθεια. Και όταν το 3 γίνει 6 και το 6 γίνει 9 — θα ξέρεις. Ο άνθρωπός σου δε θα κρυφτεί στην πρώτη δυσκολία. Θα δώσει το παρόν. Δε θα χαθεί στο θόρυβο. Θα ξεχωρίσει. Δε θα σε αφήσει ποτέ να αναρωτηθείς αν αξίζεις. Θα στο αποδείξει. Θα ξέρει πως μπορείς να τα κάνεις όλα μόνη σου — αλλά δε θα σ’ αφήσει να τα κάνεις μόνη σου.
Και αυτό, είναι ο μόνος κανόνας που χρειάζεσαι. Εκπτώσεις να δέχεσαι μόνο στα ρούχα. Όχι στην ψυχούλα σου.
Συντάκτης: Έλενα Τσάνου
