Όλα ήταν όπως πρέπει σήμερα,
μα τίποτα δεν έστεκε σωστά.
Στον τοίχο το ρολόι παρεξηγήθηκε
που τις ώρες μου δε γέμισα.
Μα ‘γω νοστάλγησα παρέα και στις πέντε και στις έξι.
Όλα τακτοποιημένα στα ράφια,
στα συρτάρια, στα μπαούλα και στις ντουλάπες,
στα θέλω μου και στα μπορώ μου.
Όλα βολεμένα όπως τα έστρωσα.
Όλα.
Στο μπαλκόνι η γλάστρα άνθισε από καιρό.
Σιγά μη με περίμενε.
Άνοιξη σου λέει έφτασε, μα ‘γω χθες πάγωσα στον ήλιο.
Όλα φωτεινά, όλα πολύχρωμα
σαν την καρφίτσα που καμαρώνω πως έφτιαξα.
Όλα κυλούν όπως περίμενα.
Όλα.
Έτσι, μέσα σε αυτό το όλα,
τη θλίψη μου τη βάφτισα αναίτια.
