Οι νοσηλευτές είναι μάτια και αυτιά στους δικούς μας που υποφέρουν

Πώς να είναι άραγε όταν το καθημερινό σου οχτάωρο γίνεται σε έναν χώρο που για όλο τον κόσμο που δεν εργάζεται εκεί αποτελεί ίσως το χειρότερό του εφιάλτη; Ποια θα ήταν η χειρότερη φράση που θα μπορούσες να ακούσεις ένα πρωί απαντώντας στο τηλέφωνό σου; «Η Μαρία είναι στο νοσοκομείο». Σιωπή. Σταματάει η καρδιά σου, η φωνή σου δε βγαίνει και το μυαλό σου παίρνει φωτιά. Κάποια άλλη Μαρία όμως, όχι η δική σου είναι κάθε μέρα στο νοσοκομείο, όχι πάνω σε ένα κρεββάτι αλλά πάνω από ένα κρεββάτι, μάλλον πάνω από πολλά κρεβάτια διότι η Μαρία είναι νοσηλεύτρια σε ένα δημόσιο νοσοκομείο.

Μέσα σε ένα νοσοκομείο όλοι εξισώνονται. Η θέση στην οποία βρίσκεσαι, ο αριθμός των κρεβατιών στο δωμάτιο που βρίσκεσαι, η ποιότητα των επίπλων και η διακόσμηση παίζουν κάποιο ρόλο μόνο γι’ αυτούς που σε συνοδεύουν, καθόλου για εσένα, διότι εσύ έφτασες σε εκείνη τη στιγμή της ζωής σου που η εξυπνάδα σου, το μυαλό σου, τα επιτεύγματα της ζωή σου, οι απόψεις σου, οι εμπειρίες σου, η καλλιέργεια σου είναι απλά αόρατα. Είσαι ένας ανθρώπινος οργανισμός που λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτουργεί οποιοσδήποτε άλλος, έχεις παρουσιάσει κάποιο σφάλμα και βρίσκεσαι εκεί για να εξακριβωθεί το σφάλμα και στην καλύτερη περίπτωση να διορθωθεί. Είσαι ευάλωτος στα χέρια των γιατρών και της Μαρίας. Και κάπως έτσι  μπαίνει στη ζωή τη δική σου και των ανθρώπων που αγωνιούν για σένα η Μαρία.

Η σχέση με τους νοσηλευτές είναι τόσο διαφορετική από αυτή με τους γιατρούς. Ακόμη και οι πιο επικοινωνιακοί γιατροί, οι οποίοι είναι καθαρό λαχείο, διότι ακόμη κι αυτοί που είναι ομιλητικοί δεν είναι επικοινωνιακοί, τουτέστιν δεν καταφέρνουν να γίνονται κατανοητοί από αυτούς στους οποίους απευθύνονται είναι απομακρυσμένοι και κάποιες φορές απόμακροι. Αν δε συμβουλεύεσαι καλή χαρτορίχτρα το πιθανότερο είναι ότι δε θα καταφέρεις εύκολα να είσαι παρών στην πρωινή ενημέρωση για τους ασθενείς κι αν η τύχη δεν είναι με το μέρος σου θα χρειαστείς αρκετή ώρα ώστε να εντοπίσεις το γιατρό σου για μια ιδιωτική ενημέρωση. Οι νοσηλευτές θα είναι πάντα πίσω από εκείνο το γυάλινο τζάμι στο διάδρομο και κάποιος από αυτούς σίγουρα θα είναι παραπάνω από πρόθυμος για να ενημερώσει, να βοηθήσει, να σε ακολουθήσει, να σε βγάλει από μια δύσκολη κατάσταση που δεν μπορείς να χειριστείς.

Αναρωτιέσαι πόσα χιλιόμετρα κάνουν μέσα σε μια μέρα και γιατί μυστηριωδώς αυτόν τον πρόθυμο νοσηλευτή δε θα τον δεις ποτέ να κάθεται. Θα είναι αυτή η έντονη φωνή που την αναγνωρίζεις από το διάδρομο και τρέχεις να την προλάβεις. Θα κρατάει διάφορα πράγματα στα χέρια του, θα κατευθύνεται κάπου άλλου, θα σου πει ότι θα έρθει αργότερα στο δωμάτιο σου και θα έρθει. Θα είναι αυτός που μπήκε στο θάλαμο λίγο πριν λήξει η βάρδια του κι όμως δε θα σε παραπέμψει στην επόμενη βάρδια αλλά θα ασχοληθεί με το θέμα σου οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό. Θα είναι αυτός που δεν κατάλαβες ποτέ που βρίσκει το κέφι να αστειεύεται και να κάνει χιούμορ. Είναι αυτός που θα προσπαθήσει να ταΐσει τη μητέρα σου και θα πεταχτεί στο ψυγείο για να φέρει ένα γιαούρτι όταν βλέπει ότι εκείνη αρνείται να φάει το μπιφτέκι της. Είναι αυτός που με αέρινες κινήσεις θα εξαφανίσει το βάρος της μητέρας σου και θα τη φροντίζει σαν πούπουλο. Είναι αυτός που όταν πας να του κάνεις ένα δώρο σου απαντάει ότι δε θέλει δώρο αλλά να μεταφέρεις την καλή σου εμπειρία και την ικανοποίηση σου στο κατάλληλο γραφείο του νοσοκομείου.

Αντίξοες συνθήκες μέσα σε χώρους που δε μοιάζουν με ξενοδοχεία και δίπλα σε ανθρώπους που βιώνουν πόνο και αγωνία για την ίδια τους τη ζωή, αντιμέτωποι με ανθρώπους που έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ από την πιθανότητα ο αγαπημένος τους άνθρωπος να φύγει μακριά τους που ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιον να φταίει γι αυτό που ζουν και χάνουν την οποιαδήποτε σύνδεσή τους με τη λογική. Κι όμως είναι εκεί και συνεχίζουν να φροντίζουν, να δίνουν λύσεις και να γίνονται γέφυρες με τους γιατρούς, Οι γιατροί είναι γιατροί, οι νοσηλευτές είναι νοσοκόμοι, καθαριστές, αρσιβαρίστες, επισκευαστές κρεβατιών, διασκεδαστές και πάνω από όλα τα μάτια σου και τα αυτιά σου όταν εσύ δεν είσαι πλάι στον άνθρωπό σου που υποφέρει.

Είναι και φορές που η μοίρα είναι τόσο δαιμόνια που όσο κι αν προσπαθείς να είσαι στο πλάι του ανθρώπου σου, όσο κι αν νομίζεις ότι τα έχεις τακτοποιήσει όλα κι έχεις κάνει το καλύτερο, αυτή έρχεται και σε προσπερνάει από αριστερά επιλέγοντας να αφήσει τον άνθρωπό σου να φύγει από τη ζωή όχι δίπλα σου αλλά δίπλα στη Μαρία. Ευχαριστούμε Μαρία, καλές γιορτές και να έχεις μια καλή χρονιά με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.