Υπάρχουν στιγμές που η πραγματικότητα ξεπερνά ακόμα και το πιο τρελό σενάριο. Έχεις οργανώσει το ταξιδάκι σου με την παρέα στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας, το Όσλο. Μια σκανδιναβική χώρα όπου φημίζεται για την τάξη, την ησυχία και η τήρηση των κανόνων, που εκεί μοιάζει σαν θρησκεία. Θέλεις να την εξερευνήσεις στο μεδούλι της όμως ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα στις σκοτεινές, υπερσύγχρονες σήραγγες των αυτοκινητοδρόμων, γιατί εκεί σου υπέδειξε πως πρέπει να κατευθυνθείς το GPS. To τραγελαφικό είναι πως εκεί που περιμένει ο καημένος ο Νορβηγός να δει μόνο αυτοκίνητα και νταλίκες, ξεπροβάλλουν δύο Έλληνες τουρίστες πάνω σε ηλεκτρικά πατίνια.
@petran.in.norway 🛴 Έλληνες τουρίστες στο Operatunnelen! Δύο τουρίστες από την Ελλάδα μπήκαν κατά λάθος με ηλεκτρικό πατίνι στη σήραγγα της Όπερας στο Όσλο, ακολουθώντας το GPS. Η αστυνομία επενέβη άμεσα και τους έδωσε πρόστιμο . 👉 Το GPS δεν είναι πάντα φίλος σου… ειδικά στη Νορβηγία 🇳🇴 #Όσλο #Νορβηγία #Elsparkesykkel #TikTokNews #GreekAbroad ♬ original sound – Petran in Norway
Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο. Ήταν η απόλυτη σύγκρουση δύο κόσμων. Από τη μία η σκανδιναβική οργάνωση και από την άλλη η ελληνική ανεμελιά, οπλισμένη με ένα GPS που είχε τις δικές του ιδέες για την εξόρμησή σας και μια ψυχοσύνθεση που συνοψίζεται σε τέσσερις μόνο λέξεις: «Πάμε κι όπου βγει».
Αυτή η φράση έχει στοιχειώσει την ελληνική πραγματικότητα. Είναι η ίδια φράση που κρύβεται πίσω από την απίστευτη ικανότητά μας να αυτοσχεδιάζουμε, αλλά και πίσω από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας, όπως η τραγωδία στα Τέμπη. Είναι ο εθνικός μας ναρκισσισμός που μας πείθει ότι οι κανόνες είναι για τους «άλλους», τους «στενόμυαλους» Ευρωπαίους, ενώ εμείς έχουμε έναν δικό μας, ανώτερο κώδικα επιβίωσης που βασίζεται στην τύχη και το «έλα μωρέ τώρα».
Στο Όσλο, το «πάμε κι όπου βγει» πήρε τη μορφή ηλεκτρικού πατινιού. Οι δικοί μας είδαν την είσοδο του τούνελ και αντί να σταματήσουν, αποφάσισαν να εμπιστευτούν μια οθόνη και το κλασικό ελληνικό ένστικτο που λέει ότι «θα περάσουμε και δεν θα τρέχει τίποτα». Μόνο που στη Νορβηγία, το «τίποτα» μεταφράζεται σε παράλυση της πρωτεύουσας, αστυνομική επέμβαση και διεθνή διασυρμό.
Δηλαδή, ρε αδερφέ, αν το Google Maps σου πει να πηδήξεις στον γκρεμό, εσύ θα ρωτήσεις αν έχει σήμα εκεί κάτω; Είναι δυνατόν να μην έχει χτυπήσει ένα καμπανάκι κινδύνου μέσα σου; Η τεχνολογία είναι έξυπνη, αλλά θέλει και τον έξυπνο χρήστη της. Το GPS είναι ένα εργαλείο, δεν έχει μάτια και αίσθηση του κινδύνου. Αν δεν του διευκρινίσεις ότι είσαι με τα πόδια, με ποδήλατο ή με αυτό το καταραμένο το πατίνι, εκείνο μπορεί να σε δει ως και φορτηγό. Εν ολίγοις, εσύ είσαι αυτός που πρέπει να του υποδείξεις το μέσο μετακίνησης όπου χρησιμοποιείς για να σου δώσει με τη σειρά του την κατάλληλη και συντομότερη διαδρομή για τον προορισμό σου. Αλλιώς θα σε στείλει να κοντραριστείς με τις νταλίκες και τ’ αυτοκίνητα όπου αγγίζουν τα 80χλμ/ώρα, θεωρώντας ότι έχεις τουλάχιστον 150 άλογα κάτω από τα πόδια σου και όχι μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία της πλάκας.
Η αστυνομία του Όσλο χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη την ψυχραιμία της για να μην αρχίσει να γελάει – ή ακόμη και να κλαίει – την ώρα που έγραφε το πρόστιμο, θεωρώ. Φυσικά και γίναμε πρώτη είδηση στα κανάλια της χώρας, με το δίκτυο VG να αναρωτιέται πώς δύο άνθρωποι προκάλεσαν κυκλοφοριακό χάος σε αυτοκινητόδρομο με… δίκυκλα παιχνίδια.
Η περιπέτεια έληξε, και σίγουρα θα είναι μια ιστορία που θα διηγούνται μετά από χρόνια στις παρέες τους και θα γελάνε. Όμως το πρόβλημα παραμένει στη νοοτροπία. Το να βγαίνεις με πατίνι στον αυτοκινητόδρομο δεν είναι μαγκιά, ούτε απλώς ένα χιουμοριστικό λάθος. Είναι το σύμπτωμα μιας κουλτούρας που έμαθε να πορεύεται με τα μάτια κλειστά, ελπίζοντας ότι η μοίρα θα βάλει το χέρι της. Αν ο δρόμος μπροστά σου μοιάζει με την πίστα της Formula 1 κι εσύ έχεις πατίνι, μην ακούσεις την κυρία του GPS. Γιατί το «πάμε κι όπου βγει» είναι μια γοητευτική ατάκα για τις ταινίες, αλλά στην πραγματική ζωή καταλήγει πάντα σε συντρίμμια. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ταξιδέψετε, αφήστε το GPS για τα δύσκολα και χρησιμοποιήστε περισσότερο τη λογική. Και κυρίως, αφήστε το «πάμε κι όπου βγει» πίσω στην Ελλάδα. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει την ίδια υπομονή με τη δική μας μοίρα.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
