Είτε είσαι με το ταίρι σου έναν μήνα, είτε χρόνια ολόκληρα, κάποια στιγμή θα έρθει ενδεχομένως και το τέλος. Ο χωρισμός πάντοτε είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση- ειδικά αν σε βρίσκει απροετοίμαστο. Είναι μια απώλεια που σε βγάζει από τις συνήθειές σου, από τη ρουτίνα σου, από το πρόγραμμά σου και γενικά σού αλλάζει τη ζωή και σε αποδιοργανώνει. Μπορεί να σε αποδιοργανώνει τόσο συναισθηματικά όσο και πρακτικά καθώς στην περίπτωση που μένατε μαζί ή υπάρχουν παιδιά, θα χρειαστεί να αλλάξει κι όλος σου ο κόσμος. Ενδεχομένως να πρέπει να βρεις νέο σπίτι για να μείνεις, να αλλάξεις πόλη διαμονής ίσως κι εργασία. Ειδικά στην περίπτωση του να έχεις παιδιά, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη κι απαιτητική γιατί μαζί με το συμμάζεμα από τα δικά σου τα κομμάτια, πρέπει να εξηγήσεις στα παιδιά σου τα νέα δεδομένα κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο για ποικίλους, φυσικά, λόγους.

Καλώς ή κακώς, όμως, οι υποχρεώσεις σου συνεχίζουν να τρέχουν χωρίς να δείχνουν καμία επιείκεια για το αν εσύ μπορείς να ανταπεξέλθεις. Ενώ μέσα σου τη στιγμή του χωρισμού ενεργοποιούνται οι ορμόνες και οι νευροδιαβιβαστές του στρες όπως είναι η κορτιζόλη και η νορεπινεφρίνη που διαταράσσουν όλο σου το νευρικό σύστημα, εσύ μπαίνεις πλέον σε θέση άμυνας. Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστήμιου του Μίσιγκαν μετά από μαγνητικές τομογραφίες σε ανθρώπους που είχαν χωρίσει πρόσφατα, αντιλήφθηκαν ότι ενεργοποιούνται τα ίδια πεδία του εγκεφάλου μας όπως όταν μάς συμβαίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα π.χ. έγκαυμα. Αυτό σημαίνει πως επηρεάζεται τόσο η συγκέντρωσή σου και η μνήμη σου, όσο και η προσοχή αλλά και η κρίση σου. Είναι πιθανό να εκδηλώνεις έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις όπως για παράδειγμα θυμό, οργή, κλάμα. Να κοιμάσαι και να τρως λιγότερο ή και περισσότερο. Να προσπαθείς να απομονωθείς ή να έχεις τάσεις φυγής κι έντονης κοινωνικότητας.

Κι ενώ οι υποχρεώσεις σου τρέχουν καθημερινά, όσο κι αν θέλεις να σταματήσεις τον χρόνο ορισμένες μέρες, πρέπει να σηκωθείς και με όση δύναμη κι αντοχή σου απομένει, να πας στη δουλειά σου. Από τη μία ίσως τώρα να έχεις επιλέξει ένα full time εργασιακό πρόγραμμα γιατί έτσι θεωρείς πως μπορείς και αποσυντονίζεις έστω και λίγο τη σκέψη σου από την απώλεια που βιώνεις. Από την άλλη, ίσως νιώθεις πως η δουλειά σου, αντί για θεραπευτικό ρόλο στην ψυχική σου υγεία, μάλλον λειτουργεί ως ένα επιπλέον βαρίδιο καθώς οι μεταπτώσεις στην ψυχολογία σου και στη συμπεριφορά σου είναι τόσο έκδηλες. Κακή συγκέντρωση, λανθασμένη κρίση και λάθη σε φέρνουν ορισμένες φορές αντιμέτωπο με τους άλλους συναδέλφους ή με τον εργοδότη σου –γιατί εδώ που τα λέμε κανέναν δεν αφορά το τι πραγματικά συμβαίνει στη δική σου προσωπική ζωή ή και στο σώμα σου, αλλά όλοι ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στο εργασιακό περιβάλλον ώστε να πάει καλά η δουλειά.

Αρχικά, ίσως να θέλεις να αποφύγεις αδιάκριτες ερωτήσεις που θα σου κάνουν οι συνάδελφοί σου, του τύπου «είσαι καλά;» «μήπως σου συμβαίνει κάτι;» «σε βλέπω αρκετά αποσυντονισμένο», καθώς είναι οι άνθρωποι με τους οποίους περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου κι ακόμα κι αν διατηρείτε έστω τυπικές -αν όχι φιλικές σχέσεις- είναι αυτοί που μπορούν να αντιληφθούν πολύ εύκολα οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει πάνω σου γιατί πολύ απλά σε ζούν καθημερινά. Όσο λοιπόν κι αν θέλεις να κρυφτείς δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρεις.

Από τη μία, ίσως δεν έχεις καμία απολύτως διάθεση να εξηγείς τι έχει συμβεί και φτάσατε στο τέρμα αλλά και πόσο άσχημα βιώνεις τον χωρισμό ή να αναφέρεσαι σε καταστάσεις που σε βασανίζουν ψυχικά, από την άλλη όμως η επικοινωνία με έναν καλό συνάδελφο- φίλο μπορεί να φανεί, εν τέλει, αρκετά βοηθητική. Ένας καλός συνάδελφος μπορεί να είναι κι ένα πολύ καλό στήριγμα για σένα, καθώς μέσα από την επικοινωνία σας ίσως καταφέρεις να δεις τα πράγματα λιγάκι διαφορετικά και πιο αισιόδοξα απ’ ότι φαντάζεσαι πως είναι.

Ο καλός συνάδελφος, ουσιαστικά, είναι ο άνθρωπος εκείνος με τον οποίο μπορείς να μοιραστείς τις ανησυχίες σου και να του ανοίξεις την καρδιά σου. Μπορεί να είναι ο άνθρωπος εκείνος με τον οποίο επιλέγεις να πας για ένα ποτό ή για φαγητό ώστε να ξεσκάσεις μετά τη δουλειά. Κι όταν νιώθεις πως όλα γύρω σου καταρρέουν ίσως είναι η αγκαλιά που μπορείς να κλάψεις, κάνοντας ένα break. Είναι αυτός που θα πετάξει μια αστεία ατάκα την κατάλληλη χρονική στιγμή και θα σε κάνει, ενώ είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις από στενοχώρια, να καταρρέεις τελικά από γέλιο. Πολλές φορές είναι αυτός που χωρίς να του μιλήσεις ξέρει τι νιώθεις και τι έχεις πραγματικά ανάγκη, αλλά κι αυτός που θα σε βοηθήσει να βγάλεις εις πέρας τη δουλειά σου όταν πραγματικά δεν τα καταφέρνεις, παρ’ όλο που κι ο ίδιος έχει ήδη αρκετή. Ένας καλός συνάδελφος-φίλος θα μπορούσε να σου προσφέρει ακόμα και πρακτική στήριξη, μέχρι να καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου και πάλι.

Αν έχεις τέτοιους συναδέλφους μάλλον είσαι τυχερός και δεν το έχεις καταλάβει. Διότι είναι τύχη να μπορείς να αντέχεις να πηγαίνεις στη δουλειά σου ακόμα και τις πιο δύσκολες μέρες σου, επειδή ξέρεις πως κάποιος εκεί σε νοιάζεται. Να μην ξεχνάς, λοιπόν, να δείχνεις την εκτίμηση και την αγάπη σου σε αυτόν τον κάποιο. Κι αν αυτός ο καιρός σε βρίσκει στα χωρίσματα, να θυμάσαι ότι το πρώτο διάστημα μετά τον χωρισμό είναι δύσκολο, μα είναι μια προσωρινή κατάσταση. Αν αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να το διακρίνεις, δεν πειράζει. Σίγουρα αν κοιτάξεις γύρω σου, θα βρεις ένα ζευγάρι μάτια να κοιτάζει τα δικά σου, για να σιγουρευτεί ότι είσαι καλά. Σε αυτά θα βασιστείς και θα δεις πως θα περάσει.

Συντάκτης: Έλενα Τσιολάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου