«Βρες μια γυναίκα να νοικοκυρευτείς, να δεις μία άσπρη μέρα αχαΐρευτε», θυμάμαι τη μάνα μου να λέει στον αδερφό μου όταν έφτασε τα 30. «Πώς θες να τη λένε μάνα;», την πείραζε ο αδερφός μου. «Όπως να ‘ναι βρε. Ας τη λένε και Βαρβάρα». Και σαν ν’ ανοίξαν οι ουρανοί και άκουσαν την ευχή της μάνας, να σου η Βαρβάρα. Βέβαια, τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελε, γιατί γκομενάκι Βαρβάρα ο αδερφός μου δεν είδε, αλλά μας ήρθε ουρανοκατέβατη η κακοκαιρία. Επειδή όμως το «Βαρβάρα» είναι λίγο -πώς να το κάνουμε- tres banal, την είπαν «Μπάρμπαρα».
Ε, η αλήθεια να λέγεται. Το Βαρβάρα σε πάει προς πυροβολικό μεριά, ενώ το «Μπάρμπαρα» έχει κάτι το elegant. Μόλις το άκουσα μεταφέρθηκα νοερά στη δεκαετία του ’80 και στα ακριβά σαλόνια της σαπουνόπερας «Santa Barbara». Το όνομα αυτό προσδίδει στην κακοκαιρία μια αίγλη, της δίνει μια άλλη υπόσταση. Εξάλλου, κακοκαιρία τέτοιου βεληνεκούς έρχεται μια φορά τον χρόνο.
Το θέμα μας βέβαια τις τελευταίες μέρες ήταν πότε θα ‘ρθει η «Μπάρμπαρα» -κι αν θα ‘ρθει τελικά. Για μια εβδομάδα περίπου όταν άνοιγες την τηλεόραση να δεις ειδήσεις έπεφτες πάνω σε μετεωρολόγο. Ό ένας σου έλεγε «ετοιμάσου, έρχεται η κακοκαιρία το Σάββατο». Άλλαζες κανάλι. Ο άλλος έλεγε «θα έρθει την Κυριακή». Επόμενος σταθμός, «μην ακούτε, δε θα δούμε χιόνια». Ήταν σαν να τους είχες όλους μαζεμένους σ’ έναν κύκλο και δεν μπορούσαν ν’ αποφασίσουν ποιος θα κάνει τη μάνα. Έπιανες το κινητό στο χέρι και να σου οι τίτλοι ειδήσεων σε δημοσιογραφικά site. «Μεγάλο κύμα κακοκαιρίας προ των πυλών», «Έρχεται κακοκαιρία με πολικές θερμοκρασίες και πολύ χιόνι στην Αθήνα», «Θα χιονίσει μέχρι και τις βάρκες της Πεντέλης» -έχει η Πεντέλη βάρκες; (ήρεμα ρωτάω). Έβγαλαν για άλλη μια φορά οι μετεωρολόγοι τα ξίφη τους -μέχρι και συγνώμη κάποιοι απαίτησαν από τους συναδέλφους τους για τον όλο χαμό- κι εσύ να κάθεσαι να συλλογίζεσαι «μα τόσο ζόρικη είναι τελικά αυτή η Μπάρμπαρα»; Το αποτέλεσμα ήταν οι μετεωρολόγοι για άλλη μια φορά να γίνουν viral. Ούτε Influenser τόσους followers και reechs στις αναρτήσεις τους. Επιτέλους, κατά Πέμπτη μεριά, αγαπήθηκαν, συμφώνησαν και κατέληξαν ότι θα ‘ρθει η κακοκαιρία την Κυριακή -και είπαμε να ετοιμάσουμε με τη μάνα το σπίτι.
Κάθισε η μάνα το βράδυ της Παρασκευής να χαζέψει συνταγές και σημείωνε τα υλικά, λες και θα ‘χαμε αρραβωνιάσματα κι έπρεπε να μαγειρέψουμε για ένα σωρό ανθρώπους. «Να είναι το σπίτι μας γεμάτο, μη μας λείψει τίποτα», μονολογούσε, κι από τη μία κοιτούσε την τηλεόραση που έλεγαν για την Μπάρμπαρα, από την άλλη πρόσθετε πράγματα στη λίστα για το σούπερ μάρκετ. Το πρωί του Σαββάτου ξυπνήσαμε σχεδόν αξημέρωτα να βγούμε για ψώνια, με τον φόβο μήπως έκαναν λάθος οι μετεωρολόγοι και μας προλάβει η Μπάρμπαρα με άδειο ψυγείο. Το τι γινόταν στο σούπερ μάρκετ είναι απερίγραπτο. Άνθρωποι έτρεχαν με αγωνία και γέμιζαν τα καρότσια με γάλατα, γιαούρτια, μπισκότα, κονσέρβες, μακαρόνια και χαρτιά υγείας. Μου θύμισε τις εικόνες που βλέπαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα από την Αμερική που είχαν την μεγάλη κακοκαιρία με τους – 70 βαθμούς και πήγαιναν οι άνθρωποι και άδειαζαν τα ράφια, γιατί θα έμεναν αποκλεισμένοι για καμιά δεκαριά μέρες. «Βρε, μήπως έχασα καμιά ειδοποίηση και τελικά η Μπάρμπαρα θα μας μπαστακωθεί κάνα μήνα;», συλλογίστηκα και έβαλα στο καρότσι ακόμα ένα πακέτο χαρτί υγείας 12τεμαχίων για σιγουριά.
Σειρά είχαν οι αλυσίδες χιονιού. Η εντολή από τους αρμόδιους φορείς ήταν σαφής. Όλοι οι οδηγοί έπρεπε να έχουν προμηθευτεί αλυσίδες για το χιόνι στους νομούς που τα φαινόμενα προβλέπονταν έντονα, ενώ οι έλεγχοι θα ξεκινούσαν από το Σάββατο. Ακόμα ένα επιπλέον άγχος, λοιπόν, μη με σταματήσουν και δεν έχω αλυσίδες. Έκανα στάση στο πρώτο βενζινάδικο. Τζίφος. Είχαν ξεπουλήσει από εχθές το βράδυ που βγήκε η ανακοίνωση. Σταμάτησα στο επόμενο. Κι εκεί τίποτα. Αφού γύρισα όλα τα βενζινάδικα στον δήμο μου και έκαψα κάπου στα 15 ευρώ βενζίνη, βρήκα τελικά ένα ζευγάρι αλυσίδες -80ευρώ, παρακαλώ πολύ. Κόστιζαν όσο το πρόστιμο να μην τις έχεις. Πήρα, λοιπόν, τις αλυσίδες παραμάσχαλα -ενώ παράλληλα σκεφτόμουν αν περιλαμβάνονται οδηγίες χρήσης ή κάποιο editorial στο internet, γιατί και που μου εξήγησαν στο βενζινάδικο στα πεταχτά, ανάθεμα αν κατάλαβα τίποτα. Ξεκίνησα επιτέλους για το σπίτι, πανέτοιμη για τον ερχομό της Μπάρμπαρα.
Το απόγευμα, κι ενώ η μάνα μαγείρευε πέντε – έξι φαγητά με τον φόβο μήπως δεν έχουμε ρεύμα την επομένη από την κακοκαιρία και μείνουμε νηστικοί, εκεί που ήμουν έτοιμη να ρουφήξω μια γουλιά απ’ τη ζεστή σοκολάτα μου, ξαφνικά αρχίζουν να χτυπάνε και τα πέντε κινητά που υπήρχαν στο σπίτι ταυτόχρονα -το ένα του πατέρα μου άρχισε να μιλάει κιόλας. Όπως φαντάζεστε, ήταν το μήνυμα από την γραμματεία πολιτικής προστασίας, συνοδευόμενο από τον λατρεμένο ήχο του 112 που πια συνηθίσαμε. Τέτοια τρομάρα από την καραντίνα είχα να πάρω. Θυμάμαι τότε που είχε χτυπήσει πρώτη φορά και νομίζαμε ότι γίνεται πόλεμος και τρέξαμε να κρυφτούμε. «Πώς κλείνει ο σ@τανάς», φώναζε ο πατέρας μου, την ώρα που η μάνα μου έβγαζε από το ντουλάπι ένα ακόμα πακέτο αλεύρι για να κάνει κι άλλο ψωμί.
Η αλήθεια είναι ότι την επομένη η Μπάρμπαρα ήρθε και τελικά την είδαμε την περιβόητη άσπρη μέρα -όχι όμως όλοι. Σαφώς και δρόμοι έκλεισαν -αυτοί που κλείνουν κάθε φορά που χιονίζει. Οι αλυσίδες σε ορισμένες περιοχές όντως χρειάστηκαν. Για άλλη μια φορά οι δημοσιογράφοι ξεχύθηκαν στους κεντρικούς δρόμους, εκεί όπου συνηθίζεται να πιάνει χιόνι, και ούρλιαζαν στην κάμερα ότι ο χιονιάς είναι ισχυρός και πρέπει να παραμείνουμε στο σπίτι ασφαλείς. Οι κρατικές εντολές ήρθαν άμεσα και αποφάσισαν να μείνουν τα εμπορικά καταστήματα, τα σχολεία και οι δημόσιοι φορείς κλειστά την επομένη -ανεξάρτητα αν όλες οι περιοχές είχαν ουσιαστικό πρόβλημα με το χιόνι.
Το μόνο βέβαιο πάντως είναι ότι η πολυβόητη Μπάρμπαρα δεν ήταν τόσο σκληρή όσο μας την παρουσίαζαν τελικά -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- και αναφέρομαι σε όλους εμάς που κατοικούμε στην Αθήνα, και όχι στα βόρεια. Αλλά, βλέπεις, «όταν καείς απ’ τον χυλό φυσάς και το γιαούρτι». Καθότι πέρσι με το Ελπιδάκι γίναμε παγκοσμίως ρεζίλι και πραγματικά ο κόσμος ταλαιπωρήθηκε. Ας είναι! Τουλάχιστον μας έμειναν οι αλυσίδες -να θυμηθώ να ξαναπεράσω από το βενζινάδικο να μου δείξουν πώς στο καλό μπαίνουν. Άσε που θα γλυτώσουμε για το επόμενο δεκαπενθήμερο το σούπερ μάρκετ -και σίγουρα δεν είμαστε το μοναδικό νοικοκυριό του λεκανοπεδίου.
Συντάκτης: Θάλεια Διαμαντούλη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
