Τα piercing έχουν γίνει περιζήτητα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχαν κανονικά, άσχετα που εδώ δυσκολεύονται ακόμη κι αυτά να δεχθούν. Piercing σε κάθε σημείο του σώματος, όπου μπορεί να φανταστεί κανείς. Άλλα μικρά, άλλα μεγαλύτερα, άλλα ανώδυνα, άλλα πιο βασανιστικά. Είναι πολλές οι ερωτήσεις που τίθενται εδώ. «Για ποιο λόγο να κάνει κανείς τρύπες στο σώμα του; Για ποιο λόγο, ενώ πονάει κιόλας, να το κάνει; Νομίζουν πως είναι όμορφο;»
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, piercing είναι η διαδικασία κατά την οποία τοποθετείται ένα κόσμημα σε κάποιο σημείο του σώματος, ενώ η τρύπα ανοίγει με βελόνα. Όχι με πιστόλι. Οπότε, όσοι θεωρείτε piercing τα απλά σκουλαρίκια στα αυτιά, ξεπεράστε το. Τα piercing χωρίζονται σε body piercing και σε stretching. Τα σημεία στα οποία μπορεί κανείς να κάνει body piercing, ξεκινούν από το κεφάλι κι επεκτείνονται σε όλο το σώμα. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Το stretching είναι ένα είδος piercing στο οποίο η αρχική τρύπα μεγαλώνει, τεντώνοντας το δέρμα σταδιακά.
Η τάση για piercing είναι πιο γνωστή στις νεαρές ηλικίες. Όχι επειδή αποτελεί μόδα ή εφηβική παρόρμηση, αλλά επειδή οι νέοι είναι ανοιχτοί σε νέους τρόπους έκφρασης του εσωτερικού τους κόσμου και δεν κριτικάρουν καθετί καινούριο όπως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις, βέβαια, που ενήλικες αποφασίζουν να μυηθούν στον κόσμο του piercing.
Τα piercing, όπως και τα tattoo, δεν είναι μια τάση της μόδας. Δεν είναι κάτι που κάποιος ανακάλυψε ένα πρωί κι άρχισαν να χρησιμοποιούν όλοι. Είναι κάτι που κάποιος στον αναπτυγμένο πολιτισμικά κόσμο δοκίμασε μια μέρα κι έδωσε το έναυσμα και σε άλλους να το κάνουν χωρίς να φοβούνται τη γνώμη των πολλών. Και λέω «αναπτυγμένο πολιτισμικά», γιατί αν παρακολουθήσει κανείς ντοκιμαντέρ με άγριες φυλές της Αφρικής, θα δει πως εκεί το piercing θεωρείται δύναμη, δίνει κύρος σε αυτόν που το έχει, ορίζει, ίσως, το αξίωμά του.
Το πώς θα εκφράσει κανείς τα συναισθήματά του κι όλα όσα κουβαλάει στο κεφάλι του, είναι καθαρά δική του άποψη. Δεν μπορεί κανείς να κρίνει κανέναν γι’ αυτό. Η τέχνη δεν έχει όρια. Δεν ορίζεται από κανέναν το «τι είναι όμορφο». Όμορφο είναι αυτό που κάνει τον καθένα να αισθάνεται όμορφα.
Κι από μία τελείως διαφορετική άποψη, η μόδα ποτέ δε θα είναι τόσο επίπονη όσο το piercing. Αν ήταν, δε θα είχε απήχηση. Ναι, τα piercing μπορούν να γίνουν πολύ επίπονα. Εξαρτάται απ’ το σημείο στο οποίο θα το κάνει κανείς κι απ’ το δέρμα του κάθε ανθρώπου. Για παράδειγμα, το septum (piercing στο χόνδρο που ενώνει τα ρουθούνια της μύτης) μπορεί να είναι εντελώς ανώδυνο, μέχρι αφόρητο.
Υπάρχουν πολλοί που δε βρίσκουν το νόημα αυτού του πόνου. Τον πόνο και την αξία του piercing, τα καταλαβαίνει μόνο εκείνος που τα περνάει. Εκείνος αποφασίζει να εκφραστεί κατά αυτόν τον τρόπο. Ο πόνος αυτός, προσδίδει μια γλυκιά γεύση στην ψυχολογική αναμπουμπούλα της περιόδου εκείνης.
Όπως η πλειονότητα των γυναικών, όταν νιώθει πως κάποιο κεφάλαιο στη ζωή τους χρειάζεται να κλείσει ή επιζητούν μια ριζική αλλαγή για να αισθανθούν καλύτερα κάνουν κάτι διαφορετικό στα μαλλιά τους, έτσι κι οι άνθρωποι που αγαπούν τα piercing, όταν φτάνουν σε αδιέξοδο ή η συναισθηματική τους κατάσταση αλλάζει απότομα, επιζητούν ένα καινούριο piercing. Ποια είναι η διαφορά; Γιατί το ένα να θεωρείται «φυσιολογικό» και το άλλο αποκρουστικό; Κι όταν κάποιος δοκιμάσει το ένα piercing, δύσκολα σταματάει. Είναι ένας συναισθηματικός εθισμός, μια γλυκόπικρη προσωπική έκφραση.
Καλώς ή κακώς, ο κόσμος πάντα δυσκολεύεται να δεχθεί το διαφορετικό. Οι γενιές αλλάζουν, εξελίσσονται κι οι παλαιότεροι δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο να προσαρμοστούν στα καινούρια δεδομένα. Τα δεδομένα αυτά χαρακτηρίζονται «μόδα» και «σούπα», με την άσχημη σημασία της λέξης.
Η μόδα, βέβαια, τείνει πάντα να παίρνει πάνω της ό,τι αγαπάει ο κόσμος. Για εκείνους, όμως, που αγαπούν τα piercing, που σέβονται κι επιζητούν και τον πόνο και την ομορφιά τους, τα piercing δε θα γίνουν ποτέ μόδα. Θα είναι πάντα η απόδρασή τους από την καθημερινότητα, πάντα η κρυφή δικλείδα ασφαλείας σε κατάσταση εσωτερικού πανικού.
Επιμέλεια Κειμένου Πένης Σίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πένη Σίμου
