«Να διαβάζεις κάθε μέρα κάτι που κανείς άλλος δε διαβάζει. Να σκέφτεσαι κάθε μέρα κάτι που κανείς άλλος δε σκέφτεται. Είναι κακό το μυαλό να συμφωνεί πάντα με την ομοφωνία».

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου όλοι θα μοιάζαμε μεταξύ μας, θα ενεργούσαμε και θα σκεφτόμασταν το ίδιο. Σίγουρα εκτός από απίστευτα βαρετό, κατά πάσα πιθανότητα δε θα είχε κι εξέλιξη το είδος, μιας και μέσα απ’ τις διαφορετικές στάσεις, απόψεις, εκφράσεις εξελισσόμαστε.

Ο πλούτος της κοινωνίας μας οφείλεται στη διαφορετικότητα των μελών της. Αυτό που κάνει σημαντικές τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη δεν είναι τα κοινά σημεία αλλά οι διαφορές που μας κάνουν μοναδικούς.

Κάθε άνθρωπος ξεχωριστά είναι μια μοναδική οντότητα. Παράγοντες όπως το περιβάλλον που γεννιέται, η οικογένειά του, ο κοινωνικός του περίγυρος, η κληρονομικότητα, είναι μερικά απ’ τα πολλά στοιχεία που μπορούν να καθορίσουν τη στάση και τη συμπεριφορά του. Η ανάγκη της ένταξής του σε ένα σύνολο του επέβαλε και την υποταγή του στους κανόνες συμπεριφοράς αυτού του συνόλου.

Συχνά παρατηρούμε να υποκύπτει στις απαιτήσεις της κοινωνικής πίεσης, με τίμημα τη μοναδικότητά του. Στη σύγχρονη κοινωνία, όπου οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί, ο άνθρωπος στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην αναζήτηση τρόπων βελτίωσης της εσωτερικής του ισορροπίας. Κι εκείνη η ψυχική αρμονία δεν επιτυγχάνεται μέσα απ’ την καταπίεση αλλά με την έκφραση των προσωπικών επιλογών.

Αρκετοί είναι αυτοί που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, γιατί απλά έτσι τους είχε υποδείξει το σύνολο. Αυτή η αλλαγή, όμως, έρχεται μέσα απ’ την ωριμότητα της σκέψης. Ακόμα κι αν μόνοι μας δεν ξέρουμε πώς να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται η απόφαση κι η θέληση να είναι δική μας. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν καταρτισμένα άτομα όπου μπορούν να μας διαφωτίσουν.

Ο ψυχολογικός όρος «ενδοτικός» είναι συνώνυμο του «παραχωρητικός». Παραχωρεί κάποιος τη θέση του, τη σκέψη του, τις επιθυμίες του, καθαρά και μόνο για να μην έρθει αντιμέτωπος με εντάσεις και συγκρούσεις. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου όλο αυτό καλλιεργείται από μικρή ηλικία δυστυχώς.

Ο ενδοτικός είναι καταπιεσμένος, αλλά έχει αποκτήσει μια ανεκτικότητα στην καταπίεση αυτή. Έχει αποκτήσει μια ανοχή. Αν βγει απ’ τη γυάλα του νιώθει εκτεθειμένος, έξω απ’ τα νερά του. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με ασφάλεια, γιατί έτσι τον έχουν μάθει.

Γνωρίζετε ότι το καλαμάρι όταν γεννιέται έχει εγκέφαλο κι ευφυΐα τόση που θα μπορούσε να είναι απ’ τα πιο έξυπνα θαλασσινά; Όμως μεγαλώνοντας ο εγκέφαλός του συρρικνώνεται, περιορίζεται η ευφυΐα του, αποκτά μιμητική συμπεριφορά μέσα στην ομάδα όπου πάντα κινείται και περιορίζεται σε αυτή.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί για όλους τους σωστούς λόγους. Ας σκεφτούμε τον τρόπο που ενεργούμε, να μην είναι απλώς ο τρόπος που θέλουν οι άλλοι να ενεργήσουμε. Ας κάνουμε αυτό που είναι σωστό για τον εαυτό μας, με σεβασμό στους γύρω μας πάντα.

Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Αρχίζουμε από όλα αυτά που δε θέλουμε για να καταλήξουμε σε αυτά που τελικά μας ταιριάζουν. Συστηνόμαστε με τους εαυτούς μας, για να φτάσουμε στο σημείο να δούμε τελικά ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Δεν πειράζει αν δεν είμαστε αρεστοί από κάποιους. Σίγουρα δεν είναι κακό και σίγουρα στο τέλος της ημέρας θα είμαστε κερδισμένοι.

Όσοι μας αγαπούν θα καταλάβουν και θα χαρούν με την αλλαγή αυτή στη συμπεριφορά μας. Να είμαστε αποδεχτοί με τα «θέλω» μας και τα «πιστεύω» μας. Αν λέμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να ακούσουν, τότε ας μπούμε και σε ένα κλουβί να παριστάνουμε τους παπαγάλους.

Ενδοτικός παπαγάλος λοιπόν ή άνθρωπος με ολοκληρωμένη προσωπικότητα; Η επιλογή δική μας.

Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη