Θυμάστε εκείνες τις ασπρόμαυρες ταινίες και τον κλασικό κινηματογράφο όπου οι νεοι και ερωτευμένοι έτρεμαν από πεταλούδες στο στομάχι; Όχι πια. Τώρα έχουμε emojis. Εκεί που κάποτε περιμέναμε να χτυπήσει το τηλέφωνο, τώρα κοιτάμε την οθόνη να δούμε αν μπήκε online. Αντί για βλέμμα across the room, και ροζ μάγουλα, έχουμε swipe right. Αντί για αυθεντική αμηχανία, έχουμε reactions στα stories. Κι αν αυτό δεν είναι αλλαγή στην αγάπη, τότε τι είναι;
Καλώς ήρθατε στη σύγχρονη εποχή του έρωτα, όπου η τεχνολογία έχει αναδιαμορφώσει ριζικά τον τρόπο που γνωρίζουμε, φλερτάρουμε και -υποτίθεται- αγαπάμε.
Για τους νεότερους, αυτός είναι ο κανόνας. Μια ατελείωτη λίστα πιθανών συντρόφων στα χέρια τους, έτοιμοι για ένα γρήγορο “match” που συχνά λήγει εξίσου γρήγορα. Για τους μεγαλύτερους, υπάρχει μια νοσταλγία για τις “παλιές καλές μέρες” του ρομαντισμού, όπου η γνωριμία ήταν μια πιο αργή, πιο ουσιαστική διαδικασία, γεμάτη αναμονή και αυθεντική ανθρώπινη αλληλεπίδραση.
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: το φλερτ πια δεν γίνεται σε μπαρ, δεν περιλαμβάνει «να κεράσω ένα ποτό;» και σίγουρα δεν έχει ίχνος αυτής της παλιάς, γλυκιάς αμηχανίας. Τώρα, όλο το παιχνίδι ξεκινάει και τελειώνει μέσα σε ένα app: Swipe, match, chat, ghost. Και ξανά από την αρχή!
Έχει πεθάνει ο ρομαντισμός; Η αλήθεια είναι ότι δεν πέθανε. Αλλά έχει υποστεί σοβαρές αλλαγές.Η τεχνολογία μάς έδωσε κάτι φανταστικό: πρόσβαση. Μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχες καμία πιθανότητα να συναντήσεις. Μπορείς να επικοινωνήσεις, να γελάσεις, να κάνεις s#xting, να ερωτευτείς μέσα από την οθόνη.Μπορούμε να βρούμε άτομα με κοινά ενδιαφέροντα σε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, να ξεκινήσουμε μια συζήτηση με ένα απλό “γεια” και να κανονίσουμε ένα ραντεβού μέσα σε λίγες ώρες.
Το θέμα όμως είναι πώς τη χρησιμοποιούμε. Γιατί αυτή η εύκολη πρόσβαση, μας κάνει να νιώθουμε ότι όλοι είναι αναλώσιμοι, δεν υπάρχη ουσιαστική σύνδεση. Γιατί να επενδύσω χρόνο και ενέργεια σε σένα, όταν με ένα swipe βρίσκω άλλους 10; Μήπως να ψάξω κάτι καλύτερο; Πιο όμορφο, πιο «κουλ», με λιγότερο baggage; Και κάπως έτσι, χάνουμε την ουσία.
Και ναι, οκ, τα μηνύματα είναι βολικά. Γρήγορα, άμεσα, όποτε μας βολεύει. Αλλά δεν έχει το ίδιο βάρος ένα “μου λείπεις” όταν στο στέλνουν με emoji σε σχέση με το να στο πουν κοιτώντας σε στα μάτια. Δεν υπάρχει app που να μεταφέρει το τρέμουλο στη φωνή, το βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ όσα γράφονται. Η οθόνη, όσο φωτεινή κι αν είναι, δεν θα σου δείξει ποτέ τα μικρά, τα αυθόρμητα, τα αληθινά.
Και κάπου εκεί χάνεται η μαγεία. Γιατί η επικοινωνία δεν είναι μόνο λέξεις. Είναι σώμα, ενέργεια, στιγμές. Κι όταν όλα γίνονται μέσω πληκτρολογίου, οι παρεξηγήσεις παραμονεύουν στη γωνία, η σύνδεση γίνεται ρηχή και –χωρίς καν να το καταλάβεις– μένεις να μιλάς με κάποιον χωρίς να τον νιώθεις.
Πόσες φορές έχεις κάνει scroll και έχεις πει: «Ουάου, τι σχέση έχουν αυτοί!» ή «Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο ευτυχισμένοι;». Σpoiler alert: δεν είναι. Όχι πάντα τουλάχιστον. Ζούμε στην εποχή που τα stories είναι πιο curated από τις εκθέσεις τέχνης. Που τα likes και τα hearts έχουν γίνει το νέο validation. Κι όλα αυτά, χωρίς να ξέρουμε πώς μυρίζει ο άλλος, πώς γελάει όταν ντρέπεται, πώς σε κοιτάει όταν είσαι χάλια και του λες «δεν πειράζει, έτσι είμαι σήμερα». Γιατί εκεί είναι η μαγεία. Όχι στα φίλτρα, αλλά στις στιγμές.
Το θέμα δεν είναι να πετάξουμε τα κινητά και να πάμε να γράφουμε γράμματα. Όχι, καμία επανάσταση σαν αυτήν του 1890. Αλλά μπορούμε να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία, χωρίς να μας χρησιμοποιεί εκείνη.
1. Πάτα pause
Μην απορρίπτεις ανθρώπους με το πρώτο scroll. Μην τους βλέπεις σαν profiles, αλλά σαν πρόσωπα. Πάρε τον χρόνο σου. Κάτι καλό θέλει χρόνο – πόσο μάλλον ένα καλό φλερτ.
2. Κάνε τη μετάβαση από την οθόνη στη ζωή
Όσο ωραία και να είναι τα μηνύματα, η πραγματική σύνδεση θέλει μάτια, φωνή, επαφή. Κανονίστε να βγείτε. Μιλήστε. Πιείτε καφέ χωρίς να κοιτάτε το κινητό κάθε 2 λεπτά. Έλα ναι όλοι έχουμε δουλειές αλλά πόσο πια αυτό το κινητό!
3. Δείξε τον εαυτό σου
Όλον. Όχι μόνο τις καλές φωτογραφίες, τα achievements και τα αστεία μηνύματα. Μοιράσου τι σε πονάει, τι σε δυσκολεύει. Αυτή είναι η αληθινή σύνδεση.
4. Μάθε να ακούς
Όχι μόνο να περιμένεις τη σειρά σου να μιλήσεις. Άκου πραγματικά. Δες πώς αλλάζει το βλέμμα όταν λέει κάτι σημαντικό. Δες αν χαμηλώνει η φωνή όταν μιλάει για κάτι δύσκολο.
5. Βάλε όρια
Μην αφήνεις την τεχνολογία να καταπίνει τα ραντεβού σου. Κλείσε το κινητό. Ή τουλάχιστον βάλ’ το ανάποδα. Είσαι με άνθρωπο, δεν είσαι σε app, ούτε σε ένα window που μπορείς να το κλείσεις και να συνεχίσεις από εκεί που έμεινες.
Και τελικά, τι είναι ρομαντισμός σήμερα; Μήπως είναι να σου πει κάποιος “καληνύχτα” χωρίς emoji, αλλά με φωνή τρυφερή και αληθινή, λίγο πριν κοιμηθεί γιατί του ήρθες στο μυαλό; Μήπως είναι να σε κοιτάζει στα μάτια, χωρίς φίλτρα, χωρίς εφέ, χωρίς σήματα Wi-Fi, αλλά με όλα του τα συναισθήματα εκτεθειμένα; Μήπως είναι να χωρέσεις στη μέρα του, όχι σαν ειδοποίηση, αλλά σαν προτεραιότητα; Μήπως είναι να σε κρατήσει από το χέρι όχι για το Instagram story, αλλά για να σου δείξει πως είναι εκεί – αληθινά, τώρα, και χωρίς πρόβα. Λέω, μπας και ήρθε η ώρα να ξεμάθουμε ό,τι μας σέρβιραν ως φυσιολογικό. Να πάψουμε να πιστεύουμε ότι το “seen” είναι απάντηση, ότι τα likes είναι ενδιαφέρον και ότι η αγάπη χωράει σε pixels.
Όχι, ο ρομαντισμός δεν πέθανε. Κρύφτηκε λίγο. Κουράστηκε να παλεύει με τις αποστάσεις, με τα swipes και τα ghostings. Αλλά είναι ακόμα εδώ, και μας περιμένει να τον θυμηθούμε.
Να τον ξαναβρούμε εκεί που πραγματικά κατοικεί:
Σε σιωπές που δεν είναι αμήχανες.
Σε αγγίγματα που λένε “είμαι εδώ”.
Σε βλέμματα που δεν περνάνε από φίλτρο.
Σε καρδιές που δε φοβούνται να εκτεθούν.
Γιατί, στην εποχή που όλοι προσπαθούν να δείξουν την τέλεια εκδοχή του εαυτού τους, το πιο επαναστατικό πράγμα είναι να δείξεις το αληθινό σου πρόσωπο. Και να αγαπήσεις –και να σ’ αγαπήσουν– γι’ αυτό.
Συντάκτης: Βαλεντίνα Λεωνίδου
