Εφηβεία, μια περίοδος που από έρωτες άλλο τίποτα. Σήμερα σ’ αρέσει ο ένας, αύριο ο άλλος. Πεταλούδες στο στομάχι τώρα για τον δίπλα και μετά από μέρες για τον μπροστά. Μα τι να πεις! Η καρδιά χτυπάει τόσο δυνατά για τα πάντα σε εκείνη την περίοδο της ζωής μας, που το μυαλό και η λογική δεν ακούγονται καν. Είναι όλα ένα παραλήρημα. Κι από φλερτ άλλο τίποτα. Κοιτάγματα, ακουμπήματα, πειράγματα αρκούν για να ερωτευτείς σε εκείνη την ηλικία. Λίγη προσοχή να σου δώσει κάποιος μπορεί να πέσεις ξερός.

Ο έρωτας σε εισαγωγικά, γιατί καταλαβαίνεις μεγαλώνοντας πως το μεγαλύτερο μέρος αυτών ήταν απλώς ένας παιδικός ενθουσιασμός. Είναι βαριά λέξη, τόσο δυνατή κι αληθινή, που θα ήταν ασέβεια να την σκορπάμε έτσι για τον καθένα. Πράγματι μπορείς να ερωτευτείς πάνω από μια φορά στη ζωή σου αλλά σίγουρα δε θα έχει κάθε φορά την ίδια ουσία κι ένταση. Ο ενθουσιασμός δεν είναι έρωτας, αν και χρειάζεται εξίσου πολύ. Πού καταλήγει όμως αυτή η έκκριση ενθουσιασμού, φλερτ κι έρωτα; Να ένα ερώτημα που ταλανίζει τις παρέες μέχρι το ξημέρωμα. Μπορεί άραγε το εφηβικό φλερτ να γίνει ένας ενήλικος φίλος;

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μετά από μια σχέση είναι δύσκολο να μείνεις φίλος με το πρώην ταίρι σου. Καλώς ή κακώς μετά τον χωρισμό υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο κάποιος να νιώθει ακόμη και μάλιστα έντονα, άρα πρέπει να υπάρξει απόσταση εκ των πραγμάτων για να ξεπεραστεί. Κι όταν λέμε φίλος, εννοούμε με τα όλα του, να μπορεί κάποιος να μοιράζεται με τον άλλον τα πάντα. Ακόμα κι αυτά που κάνει στο κρεβάτι του.

Είναι δύσκολο πράγμα η φιλία μετά τον χωρισμό, αλλά όχι ακατόρθωτο! Ευκολότερο δε, είναι να κρατήσεις με τον πρώην σύντροφό μια καλή τυπική σχέση, από το να γίνετε φίλοι. Βέβαια ποτέ μη λες ποτέ. Ισχύει όμως το ίδιο όταν με τον άλλον είχατε ένα φλερτ ως έφηβοι; Δε μιλάμε για σχέση μακροχρόνια και παντοτινές υποσχέσεις που δίνατε σε όλο λύκειο, πως θα είστε μαζί, τίποτα δε θα σας χωρίσει κι άλλες τέτοιες βαριές δηλώσεις παιδικής αφέλειας, που τότε νιώθατε πως εννοούσατε. Μπορούν ωστόσο να αποκλείσουν τη μετέπειτα ύπαρξη φιλίας μεταξύ σας;

Αλίμονο αν με όποιον φλέρταρε κανείς και δεν έβγαινε κάτι ερωτικό να μην μπορούσε να το μετατρέψει σε μια ενδιαφέρουσα φιλική σχέση. Είναι λογικό κι επόμενο, οι άνθρωποι καμία φορά να προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον ερωτικά και μετά να μην τους βγαίνει κάτι τέτοιο αλλά να μετατρέπεται το όλο ερωτικό παιχνίδι σε φιλία. Αν υπάρχει συνεννόηση, διάθεση, ενδιαφέρον, απλά η χημεία δεν πάει στο ερωτικό και πολύ, γιατί να αποκλείσεις και όλα τα υπόλοιπα, ειδικά όταν μιλάμε για μια τόσο άγουρη ηλικία που δεν ξέρεις τι να νιώσεις και πώς;

Τα εφηβικά φλερτ με όλη την αθωότητα και τον έντονο ενθουσιασμό που τους διακατέχει, δεν αποτελούν πάντα μια κατάσταση που δοθήκαμε ολοκληρωτικά. Είναι καμιά φορά παροδικά, με συναισθήματα να αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν είναι κάτι κακό, είναι κάτι λογικό σε αυτή την ηλικία και χρειαζούμενο αφού ο έρωτας περνάει από άγουρες εκφάνσεις μέχρι την ώριμη εκδοχή του. Γι’ αυτό ακριβώς κι αυτός ο άνθρωπος που ήταν το φλερτ του λυκείου μπορεί μετά να γίνει ο καλύτερός σου φίλος. Να συζητάτε για τότε που προσπαθούσες να κερδίσεις την προσοχή του και να λιώνετε στα γέλια.

Όλα μεταμορφώνονται αν το διαλέξεις, όλα προχωρούν και δεν το παίρνουμε και πρέφα· λες κι έχουμε μυαλό να σκεφτούμε ενώ η καρδιά πιάνει 200 παλμούς το λεπτό. Δε σκέφτεσαι λογικά, ούτε τι θες πραγματικά και τι χρειάζεσαι στην εφηβεία, γιατί όλα είναι κόκκινα και η κρίση θολώνει. Πράγματι με ένα τότε φλερτ μπορεί τώρα να έχεις μια ουσιαστική φιλία και να μοιράζεστε τις πιο απόκρυφες σκέψεις σας. Δυο φίλοι, που κάποτε φιλήθηκαν. Γιατί όχι στην τελική.

Συντάκτης: Μαριλένα Κοντογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου