Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ απλά. Κι όχι, δε θα σου πω να αγοράσεις λουλούδια ή να οργανώσεις ένα ρομαντικό δείπνο, ή μάλλον θα στα πω κι αυτά, αλλά δεν είναι ότι έχουν την απόλυτη συνοχή με τη σημερινή ημέρα. Διότι, είναι εύκολο να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τις γυναίκες, ότι τις θαυμάζουμε για την ομορφιά τους ή την επαγγελματική επιτυχία τους. Αλλά, ουσιαστικά μιλώντας, τι ακριβώς κάνουμε για να τις υποστηρίξουμε; Πέρα από τα λόγια και τις υποσχέσεις, πώς δείχνουμε άραγε την αληθινή μας εκτίμηση;

Σκέψου το λίγο. Η γυναίκα ζει σε έναν κόσμο που καλείται από τη μήτρα σχεδόν να αντιμετωπίσει προκλήσεις, αμφιβολίες, αγωνίες, ανασφάλεια, που καλώς ή κακώς προνομιακά ένας άντρας ενδεχομένως να μην αντιμετωπίσει ποτέ. Δεν είναι λοιπόν ότι έχουν ανάγκη τον ήρωα με τη λαμπερή, χρυσή πανοπλία, μα το δικαίωμα να υπάρχουν και να υφίστανται ως ίσες προς ίσους, σε έναν κόσμο που η πατριαρχία για αιώνες δεν τους το επέτρεπε. Χρειάζονται ανθρώπους να είναι εκεί, να στηρίζουν, να στέκονται πλάι τους, να κατανοούν πως δεν τα ξέρουν όλα, πως δεν είναι σωτήρες κι ούτε χρειάζεται να γίνουν. Να τους αναγνωρίζεται η ικανότητα, η δύναμη, η αξιοσύνη. Να μην ορίζει το φύλο τους τη ζωή τους.

Και ξέρεις, αγαπητέ μου άντρα, όταν οι γυναίκες είναι ισχυρές, εμείς κερδίζουμε. Κερδίζει η σχέση μας, κερδίζει η οικογένειά μας, κερδίζει η ζωή μας, η κοινωνία ολόκληρη. Γι’ αυτό κι είναι ανόητο να θεωρούμε τη σημερινή ημέρα σαν έναν δεύτερο Άγιο Βαλεντίνο, διότι το ζήτημα δεν είναι ο εορτασμός μιας ημέρας, αλλά η αλλαγή νοοτροπίας του ισχυρού ή μη, και η κατεύθυνση προς έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Ούτε χρειάζεται να προσποιούμαστε πως καταλαβαίνουμε τα πάντα γι’ αυτές. Χρειάζεται όμως να προσπαθήσουμε, να σεβαστούμε τα εμπόδια που αντιμετωπίζει κάθε μία με θάρρος κι αξιοπρέπεια. Μπορεί να είναι μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό της σε κάθε στιγμή. Μπορεί να είναι μια γυναίκα που αντιμετωπίζει τη βία στη ζωή της, προσπαθώντας να αντισταθεί με κάθε σπιθαμή της ψυχής της. Εκείνη που στέκεται στο ύψος της απέναντι σε έναν σεξιστή εργοδότη. Εκείνη που δέχεται αμφισβήτηση για το έργο της ή κριτικάρεται για την επιλογή της ή όχι να γίνει μητέρα. Εκείνη που αντιμετωπίζει κάθε μέρα έναν προνομιούχο άντρα που της κάνει mansplaining, για όσα ποτέ ο ίδιος δε θα κατανοήσει.

Γι’ αυτό η σημερινή μέρα δεν είναι απλώς μια γιορτή. Αν όμως περάσουμε και στη fun πλευρά της, γιατί άνθρωποι είμαστε, τότε ακολουθούν ορισμένα πράγματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε για να κάνουμε αυτή την ημέρα πιο ξεχωριστή για τις γυναίκες της ζωής μας:

-Γράψε κάτι όμορφο κι αληθινό: Άφησε την καρδιά σου ελεύθερη να μιλήσει. Ένα «Είσαι ό,τι καλύτερο στη ζωή μου, σε εκτιμώ, σε αγαπώ και σε θαυμάζω» αρκεί.

-Οργάνωσε ένα ρομαντικό δείπνο: Πάρε τα μαγειρικά σου ταλέντα (ή ένα τηλέφωνο τη μάνα σου να σου δώσει συμβουλές) κι ετοίμασε ένα δείπνο με ένα πιάτο που ξέρεις ότι της αρέσει. Και σε παρακαλώ, μην αφήσεις ένα χάος στην κουζίνα.

-Κάνε δώρα που έχουν νόημα: Ξέχνα τα βαρετά δώρα κι επένδυσε σε κάτι που θα την εκπλήξει και θα την κάνει να νιώσει πόσο καλά την ξέρεις. Όχι άλλα αρκουδάκια. Κάτι προσωπικό, κάτι χρήσιμο, κάτι που να δείχνει ότι ασχολήθηκες, έψαξες και δεν το ξεπέταξες.

-Ζήσε την καθημερινότητά της: Τι θα έλεγες να αναλάβεις κάποιες υποχρεώσεις της για να την ξεκουράσεις;

-Μη συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι το κέντρο του κόσμου: Αν σου εκφράσει την επιθυμία να βγει χωρίς εσένα για να γιορτάσει, μην το πάρεις προσωπικά. Αν θέλει η σημερινή μέρα να είναι σαν οποιαδήποτε άλλη, πάλι μην το πάρεις προσωπικά. Δείξε σεβασμό προς τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, σήμερα, χθες κάθε μέρα.

-Άκουσέ τη: Το σημαντικότερο απ’ όλα. Αντί να προσπαθήσεις να λύσεις εσύ τα προβλήματά της ή να την επικρίνεις ή να της το παίξεις έξυπνος, απλά άκουσέ τη χωρίς να κρίνεις. Απλά άκουσέ την κι αυτό από μόνο του θα κάνει θαύματα.

ΥΓ: Μην ξεχνάς πως η Ημέρα της Γυναίκας είναι πάνω και πέρα από όλα μια ημέρα μνήμης για όλες τις γυναίκες που πάλεψαν και παλεύουν για τις ίσες ευκαιρίες. Ας μην την ευτελίζουμε κι ας της δείξουμε τον σεβασμό που της πρέπει.

Χρόνια πολλά!

Συντάκτης: Μιχάλης Δούκας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου