«Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά;»
Μας το πλάσαραν σε διαφημίσεις, το είδαμε γραμμένο σε τοίχους, κάποιες φορές πάλι μας φλέρταραν με αυτή την ατάκα.
Γι’ αυτό κι εμείς στο poll της προηγούμενης εβδομάδας, ρωτήσαμε τη γνώμη σας για το «αν έρωτας είναι μόνο ο κεραυνοβόλος».
Η διαφορά των αποτελεσμάτων ήταν συντριπτική.
Μόνο το 15% πιστεύει στο «κεραυνοβόλημα».
Στις πράσινες, κόκκινες και μπλε πεταλούδες που νιώθεις αμέσως μόλις δεις κάποιον.
Στη στιγμή που η καρδιά αρχίζει να χτυπά τρελά και νιώθεις ακατανίκητη επιθυμία για ένα παντελώς άγνωστο άνθρωπο.
Η Επιστήμη της Ψυχολογίας σε μια προσπάθειά της να αναλύσει τον κεραυνοβόλο έρωτα μέσα από έρευνες, μας εξήγησε πως διαρκεί μόλις για ένα πέμπτο του δευτερολέπτου.
Η διέγερση δε που νιώθει ο «κεραυνοβολημένος» είναι ανάλογη με αυτή που προκαλεί η κοκαίνη.
Με λίγα λόγια, το συναίσθημα του αστραπιαία ερωτευμένου κι ενός ναρκομανούς, είναι ένα και το αυτό.
Την ίδια στιγμή διεγείρονται περιοχές του εγκεφάλου ώστε να εκκρίνουν ουσίες υπεύθυνες για το αίσθημα ευεξίας και ερωτικής έλξης που νιώθουμε όταν πρωτοαντικρίζουμε κάποιον.
Σε αυτό το πολύ μικρό ποσοστό της έρευνάς μας λοιπόν, συντάχθηκα κάποτε κι εγώ.
Θεωρούσα πως αν αυτό το «κλικ» δεν ερχόταν αμέσως, δε θα ερχόταν ποτέ.
Κάνοντας τον απολογισμό των σχέσεών μου, είδα πως οι σημαντικότερες ήταν με ανθρώπους που ένιωσα κάτι γι’ αυτούς από την πρώτη στιγμή.
Πριν καν μιλήσουμε.
Κάποιες φορές ήταν συμπάθεια. Τις περισσότερες πάλι, αντιπάθεια.Ένα έντονο συναίσθημα ωστόσο υπήρχε πάντα.
Οπότε οι έρευνες της Νευρολογίας και της Ψυχολογίας ίσως να είχαν μία βάση στη δική μου περίπτωση.
Από την άλλη, ένα πολύ σεβαστό ποσοστό της τάξεως του 85%, ψήφισε πως ο έρωτας μπορεί να έρθει με τον καιρό.
Μετά από μέρες, εβδομάδες, ίσως και μήνες.
Αυτό το ποσοστό θεωρεί τον έρωτα ένα συναίσθημα που εξελίσσεται και αναπτύσσεται καθώς γνωρίζεις καλύτερα τον άλλο.
Από αυτά που είναι κι όχι απ’ αυτά που φαίνεται πως είναι.
Ο έρωτας που έρχεται σταδιακά μέσα από την καθημερινότητα, τις δοκιμασίες και τελικά μετατρέπεται σε αγάπη, ίσως να είναι πιο μεστός, πιο ουσιαστικός.
Πόσοι μεγάλοι έρωτες δεν ήταν αυτοί που ξεκίνησαν μ’ ένα «ούτε καν», ή μέσα από φιλίες χρόνων;
Γιατί μπορεί μεν ο κεραυνοβόλος έρωτας να είναι πιο έντονος, αλλά όπως η δράση όλων των παραισθησιογόνων ουσιών, έτσι κι αυτός διαρκεί για λίγο.
Μόλις επέλθει η «επήρειά» του, ή θα αποφασίσεις να μην ξαναδοκιμάσεις, ή θα είσαι περισσότερο προσεκτικός την επόμενη φορά με τη «δόση» που θα λάβεις.
Ξέχασα να σου πω πριν, πως οι πεταλούδες που ένιωσα όταν ερωτεύτηκα αμέσως, μετατράπηκαν γρήγορα σε σκουλήκια που μου έφαγαν σιγά-σιγά το στομάχι.
Κι αυτό γιατί γνωρίζοντας καλύτερα τον απέναντι κι αφού τον έχεις εξιδανικεύσει, κάποια στιγμή τον εκθρονίζεις απότομα από τη θέση του.
Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές, κι ο χρυσός μετατρέπεται σε κάρβουνο. Κάρβουνο ίσως ήταν από την αρχή βέβαια, αλλά εσύ σα ναρκομανής δεν έβλεπες μπροστά σου.
Τελικά ο έρωτας είναι ζήτημα του εγκεφάλου ή της καρδιάς;
Η συντριπτική πλειοψηφία του poll μας, φαίνεται πως μπορεί να ελέγξει και τα δύο.
Όπως και να’ χει πάντως, όποτε κι αν τον νιώσεις, ο έρωτας (κεραυνοβόλος ή μη) είναι ένας.
Τα συμπτώματά του παραμένουν ίδια για όλους. Όπως και οι πεταλούδες που νιώθεις να πετάνε στο στομάχι.
Το θέμα είναι μέχρι πότε.
Συντάκτης: Μαίρη Βασιλοπούλου
