Δώρα, προσφορά βοήθειας και ευγενικές χειρονομίες, κομπλιμέντα, φιλοφρονήσεις και προσηνείς εκφράσεις αναγνώρισης, αφιέρωση χώρου και χρόνου, ποιοτική και ουσιαστική επικοινωνία. Αυτοί και εκατοντάδες συν άλλοι τρόποι μέσω των οποίων επιλέγει κάποιος συνειδητά ή και υποσυνείδητα να εξωτερικεύσει και να εκφράσει την αγάπη του, τη συμπάθειά του και τα θετικά του συναισθήματα απέναντι στους ανθρώπους γύρω του.
Όλες οι παραπάνω συμπεριφορές έχει επικρατήσει να περιλαμβάνονται και να αποδίδονται με τον όρο love languages ή αλλιώς γλώσσες αγάπης. Πρόκειται για μία κατασκευή η οποία ερίζεται στη βάση ότι κάθε άτομο έχει μάθει και έχει συνηθίσει να επικοινωνεί τα συναισθήματά του με διαφορετικό τρόπο καθώς επίσης και να προσλαμβάνει και να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων με εξίσου διαφορετικό τρόπο.
Η θεωρία αυτή δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε ακριβώς στη βάση της ποικιλομορφίας με την οποία εκφράζεται ο καθένας, στην ερμηνεία και την κατανόηση των συμπεριφορών, την αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, με σκοπό εν τέλει τη διαμόρφωση υγειών διαπροσωπικών σχέσεων όπου υπάρχει η αίσθηση της ασφάλειας ότι ο άλλος άνθρωπος δεν είναι ότι δεν αισθάνεται. Αισθάνεται ναι. Αλλά το δείχνει με τον δικό του τρόπο. Επομένως, η αγάπη και το ενδιαφέρον κάποιου που επιδιώκει να το εκδηλώνει με την παρουσία του, τη βοήθειά του και τις πράξεις του, καθόλου δεν υστερεί ως προς το ενδιαφέρον κάποιου άλλου ο οποίος επιλέγει να εκφραστεί, να ακουστεί και να ακούσει λόγια που θα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη συναισθημάτων. Δεν τοποθετούνται στο ζύγι, δε συγκρίνονται και καμία συμπεριφορά δεν υποδηλώνει περισσότερο ή λιγότερο ενδιαφέρον.
Παρά το γεγονός πως ολόκληρη η συζήτηση αυτή περί ενδιαφέροντος και συναισθημάτων θα έλεγε κανείς πως ταιριάζει περισσότερο σε σχέσεις πιο προσωπικές και οικείες, η κατασκευή αυτή των love languages μεταφέρεται εντονότερα και στις σχέσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του εργασιακού χώρου και μπορεί να αποδειχθεί ως πολύτιμη ωφέλεια για κάποιον που επιδιώκει να αναδειχθεί στο επάγγελμά του.
Σήμερα, περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε, σε κάθε εργασιακό περιβάλλον, οι εργοδότες, οι διευθυντές, οι προϊστάμενοι, οι επικεφαλείς, οι υπεύθυνοι προσωπικού προκρίνουν μεταξύ των προσόντων που επιθυμούν να φέρει ο υποψήφιος, εκτός των άλλων απαραίτητων τεχνικών χαρακτηριστικών, των πτυχίων, των πιστοποιητικών, των γνώσεων και της μόρφωσης, της εξειδίκευσης στο αντικείμενο της εργασίας και την προϋπηρεσία, γνωρίσματα και χαρακτηριστικά που αφορούν σε πολλή μεγάλη κλίμακα την ίδια την προσωπικότητα του υποψήφιου εργαζομένου.
Πέρα από την πλήρη κατάρτιση που δε θα πάψει ποτέ να είναι το κύριο ζητούμενο, δίδεται πλέον αρκετή έμφαση στο πεδίο των soft skills. Στο κομμάτι με άλλα λόγια της προσαρμοστικότητας, της επικοινωνίας, της αλληλεπίδρασης, της διαπραγμάτευσης, της συζήτησης, της ανεύρεσης λύσεων και της συνεργασίας με τους συναδέλφους, με τους ανωτέρους αλλά και με τους πελάτες. Αξιολογείται θετικά ο βαθμός με τον οποίο μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε καταστάσεις που επιτάσσουν όχι απλώς την επιστράτευση των τεχνικών γνώσεων του επαγγέλματος αλλά λεπτούς χειρισμούς, σωστή διαχείριση, διαύγεια και ψύχραιμη αντιμετώπιση. Η αντιληπτική ικανότητα που χρειάζεται κανείς για να διαπιστώσει την ύπαρξη μίας τέτοιας συνθήκης, πολύ περισσότερο, δε, η αντιληπτική ικανότητα που χρειάζεται για να ανεύρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο επίλυσης, έχει να κάνει με τον δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης που φέρει κάποιος.
Στο σημείο αυτό είναι που εισάγεται η θεωρία περί γλωσσών αγάπης στον επαγγελματικό χώρο. Σαφέστατα όχι με την ίδια έννοια που της αποδίδεται στις προσωπικές σχέσεις, ειδικά σε ό,τι αφορά το κομμάτι της σωματικής επαφής, αλλά περισσότερο με τη μορφή εκείνη της συναισθηματικής νοημοσύνης και της ενσυναίσθησης. Σε χώρους όπου η συνύπαρξη και η συνεργασία με άλλα άτομα είναι αναγκαία και αναπόφευκτη, το να είναι κάποιος σε θέση να διαγνώσει πως εν όψει μία συγκεκριμένης κατάστασης θα ήταν κάλο για παράδειγμα το να προσφέρει τη βοήθειά του σε έναν συνάδελφο ή να πει μία καλή κουβέντα για να τονώσει το ηθικό της ομάδας, ή το να είναι ευγενικός και να κάνει μία μικρή εξυπηρέτηση. Γιατί; Γιατί δημιουργεί καλύτερες σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων και εδραιώνει ένα φιλικότερο κλίμα στον χώρο εργασίας εν γένει.
Αυτό από μόνο του αποτελεί γενεσιουργό συνέπεια άλλων πολλών θετικών αποτελεσμάτων τόσο για κάθε εργαζόμενο ατομικά αλλά και για το σύνολο μίας επιχείρησης. Επιτυγχάνεται η εξυγίανση του επαγγελματικού χώρου από άσκοπους και αχρείαστους ανταγωνισμούς καθώς και η ομαλή συνεργασία μεταξύ του προσωπικού, πράγμα το οποίο οδηγεί αφενός σε καλύτερες αποδόσεις και αποτελέσματα και αφετέρου στο να μην υποβάλλεται κάποιος άνθρωπος στη βάσανο ενός εχθρικού και αφόρητου περιβάλλοντος το οποίο πρέπει να υπομένει κατ’ ελάχιστον οκτώ ώρες καθημερινά και από το οποίο αδημονεί να φύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Κατ’ ουσία, όταν μιλάμε για γλώσσες αγάπης στον εργασιακό χώρο, το ζητούμενο δεν είναι παρά να μεταφερθεί ένας βαθμός και ένα μέρος του ανθρώπινου εαυτού στην επαγγελματική μας περσόνα. Να μειωθεί ο άκρατος αυτός κανιβαλισμός της ιδεοληψίας «ο θάνατός σου η ζωή μου». Να αντιμετωπίζει κανείς με ευγένεια και συναδελφική αλληλεγγύη τα άτομα με τα οποία συνεργάζεται, όχι στη βάση απλώς μίας υποκριτικής ωφελιμιστικής ευπρέπειας με μοναδικό σκοπό να κερδίσει τη συμπάθεια για να ανέβει επαγγελματικά, αλλά στη βάση του ότι ο επαγγελματικός στίβος είναι στην πραγματικότητα μία σκυταλοδρομία στην οποία για να συμμετάσχεις πρέπει να είσαι πρόθυμος να συνεργαστείς. Να δώσεις και να λάβεις. Και να αναγνωρίσεις πως σε κάθε περίπτωση όσο κορεσμένη και να θεωρείται μία αγορά εργασίας πάντα θα υπάρχει χώρος για καλούς επαγγελματίες.
Επαγγελματίες που δε λησμόνησαν στον δρόμο για την επαγγελματική επιτυχία και καταξίωση ότι είναι άνθρωποι. Που δεν ξέχασαν ότι και οι άλλοι γύρω τους είναι άνθρωποι και τους μεταχειρίζονται με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Πώς πάντα θα υπάρχει χώρος αλλά και ανάγκη για ανθρώπους που ξυπνούν το πρωί και επιλέγουν να κάνουν τη δουλειά τους ορθά με ευγένεια και σεβασμό με ήθος και αξιοπρέπεια και για τον εαυτό τους και για τους υπόλοιπους.
Συντάκτης: Παναγιώτα Παπακωνσταντίνου
