10 φορές που ταινίες και σειρές είπαν για τον έρωτα όσα εμείς δεν τολμήσαμε

Οι κινηματογραφικές παραγωγές στη μεγάλη οθόνη αλλά και οι διάφορες σειρές στη μικρή οθόνη έχουν τελικά ένα μεγάλο ταλέντο: ξέρουν να μας λένε αλήθειες που εμείς οι ίδιοι ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε. Μπορεί να βλέπεις μια ρομαντική κομεντί, να τρως ποπ κορν και να λες «έλα τώρα, υπερβολές», κι όμως, κάπου μέσα σου ένα μικρό, ύπουλο «κουδουνάκι» χτυπάει. Γιατί πίσω από τις εντυπωσιακές σκηνές, τις μεγάλες εξομολογήσεις και τα κλασικά storylines, κρύβονται μερικές φράσεις πιο αληθινές από οτιδήποτε έχει ειπωθεί έξω από την οθόνη.

Να λοιπόν 10 καθόλου κλισέ αλήθειες για τον έρωτα, μέσα από mainstream ταινίες και σειρές που όλοι θεωρώ ότι γνωρίζουμε, μαζί με το γιατί αυτές οι φράσεις πρέπει να μας αφυπνίσουν.

«Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε συμπληρώσει. Είσαι ολόκληρος μόνος σου» – Eat Pray Love (2010)

Κανείς δε γεννήθηκε ως χαμένο κομμάτι παζλ. Όσοι ψάχνουν άνθρωπο να τους «συμπληρώσει» αναζητούν ουσιαστικά θεραπεία, όχι σύντροφο. Να θυμάστε πως μια σχέση δεν έρχεται να κλείσει κενά, αλλά έρχεται να συναντήσει πληρότητα.

«Σε θέλω, δε σε χρειάζομαι» – Friends (Ross and Rachel vibes)

Οι σειρές μας έμαθαν κάτι σημαντικό: το «σε θέλω» έχει αξία όταν δεν προκύπτει από ανάγκη, αλλά από επιλογή. Θέλω σημαίνει επιλέγω να είμαι μαζί σου, ενώ το χρειάζομαι σημαίνει στην ουσία φοβάμαι να είμαι μόνος. Και αυτά τα δύο, πιστέψτε με, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

«Είμαι απλά ένα κορίτσι, που στέκεται μπροστά από ένα αγόρι, ζητώντας του να την αγαπήσει» – Notting Hill (1999)

Ίσως η πιο γυμνή, ευάλωτη φράση που ειπώθηκε σε mainstream ρομαντική ταινία. Η ουσία; Ο έρωτας είναι τροπή, φόβος, τρέμουλο και ρίσκο. Αν δε νιώθεις έτοιμος να «σταθείς μπροστά στον άλλον άνθρωπο», είσαι απλώς σε σχέση από απόσταση – συναισθηματική.

«Διάλεξε εμένα, επίλεξε εμένα, αγάπησε εμένα» – Grey’s Anatomy (Meredith)

Μπορεί να έγινε meme, αλλά λέει μια αλήθεια που όλοι αποφεύγουμε: όταν κυνηγάς κάποιον να σε επιλέξει, στην πραγματικότητα λες: «Εγώ δεν με επιλέγω. Εσύ μπορείς να το κάνεις για μένα;».
Να θυμάστε κάτι που ίσως να είναι σκληρό αλλά είναι έντιμο: όποιος χρειάζεται πίεση, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο άνθρωπός σας.

«Για κάποιους ανθρώπους, αξίζει να λιώνεις» – Frozen (Όλαφ)

Ναι, ένας μαγικός χιονάνθρωπος λέει την πιο ώριμη φράση για τον έρωτα σε ταινία κινουμένων σχεδίων. Εδώ βρίσκεται η ουσία της θυσίας: όχι να χάσεις τον εαυτό σου, αλλά να επενδύσεις εκεί που υπάρχει ασφάλεια, αμοιβαιότητα, πραγματική θέληση. Αλλιώς… απλώς λιώνεις τζάμπα.

«Με ολοκληρώνεις» – Jerry Maguire (1996)

Και ενώ όλοι την έλεγαν για χρόνια ως την ultimate ρομαντική δήλωση, η αλήθεια είναι σκληρή: κανείς δε σε συμπληρώνει. Κανείς δεν είναι το χαμένο σου μισό, ούτε είναι υποχρεωμένος να κλείσει τις εσωτερικές σου τρύπες. Η αλήθεια είναι πως δε θέλεις κάποιον να σε ολοκληρώσει, θέλεις απλώς κάποιον να σε συναντήσει κάπου στα μισά ολόκληρο.

«Αν δε σε τρομάζει, δεν είναι αγάπη. Είναι άνεση» – Normal People (2020)

Ο αληθινός έρωτας ξεβολεύει. Σε αναγκάζει να φανερώσεις τις ανασφάλειές σου, να δεις τον εαυτό σου γυμνό από άμυνες. Η άνεση είναι εύκολη, η αγάπη όμως όχι. Ακόμα και επιστημονικά να το εξετάσουμε, θα δούμε ότι το άνοιγμα ενεργοποιεί το παραγωγικό στρες της οικειότητας, το οποίο καθόλου κακό δεν είναι, παρά μόνο αναπτυξιακό.

«Χρειάζεται θάρρος για να αφήσεις κάποιον να σε αγαπήσει» – The Perks of Being a Wallflower (2012)

Γιατί το δύσκολο δεν είναι το «αγαπώ», αλλά το πραγματικό trigger είναι το «επιτρέπω να με αγαπήσουν». Ειδικά αν έχεις πληγωθεί στο παρελθόν. Αυτό ακριβώς ονομάζεται ευαλωτότητα και είναι το θεμέλιο κάθε πραγματικής σχέσης.

«Μερικές φορές το “σ’ αγαπώ” σημαίνει “φεύγω”» – La La Land (2016)

Μια φράση που σίγουρα δεν είναι για αδύναμους. Ο έρωτας δεν κρατάει όλους τους ανθρώπους σε μια ζωή, μερικούς απλώς τους βάζει σε μια σωστή στιγμή για να αλλάξουν πορεία. Η αλήθεια είναι πως η αγάπη δεν εγγυάται συμβατότητα, μα ούτε και μέλλον.

«Δεν ήταν “η μία και μοναδική”. Εσύ είσαι» – How I Met Your Mother (2005)

Μια ίσως από τις πιο ρεαλιστικές παραδοχές: δεν υπάρχει η μία και μοναδική. Υπάρχει ο άνθρωπος που επιλέγεις συνειδητά να γίνει ο άνθρωπός σου. Το να ψάχνεις «μοίρες και πεπρωμένα» είναι cute, αλλά δε χτίζει σχέση. Η καθημερινή όμως πρόθεση πάντοτε θα χτίζει.

Όλες λοιπόν αυτές οι mainstream αλήθειες έχουν μια κοινή βάση, παρότι βγαίνουν από ταινίες blockbusters και σειρές που βλέπει όλος ο πλανήτης: Δεν ωραιοποιούν τον έρωτα, αλλά τον ξεγυμνώνουν. Μας διδάσκουν ότι ο έρωτας δεν είναι σωτηρία, αλλά ούτε και το «μισό» που ψάχνεις. Ο έρωτας δεν είναι συμβιβασμός δίχως όρια, δεν είναι φόβος, δεν είναι κυνήγι, αλλά ούτε και δράμα. Είναι όμως δύο ολόκληροι άνθρωποι που αποφασίζουν να συναντηθούν κάπου στη μέση – με τα νεύρα, τις ανασφάλειες, τα παλιά τραύματα, τις αγάπες τους, τις απογοητεύσεις, τις αντοχές και τις αδυναμίες τους.

Και κάπου ανάμεσα σε ένα «pick me», ένα «you’re the one», ένα «I want you», ένα «it’s real», υπάρχει μια αλήθεια που δε θα χωρέσει ποτέ σε καμία ταινία: Ο έρωτας δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που χτίζεις.