Όταν το παιδί ενός διάσημου σταρ αποφασίζει να μιλήσει για την αθέατη πλευρά της οικογενειακής του ζωής, ο κόσμος ακούει – όχι από κουτσομπολιό, αλλά γιατί μέσα απ’ αυτές τις αφηγήσεις σπάνε τα στερεότυπα της «τέλειαςζωής» των διασήμων. Μέσα απ’ το νέο της βιβλίο της “The 10: A Memoir of Family And The Open Road”, η Ελίζαμπεθ Αν Χανκς -κόρη του Τομ Χανκς- προχώρησε στην αποκάλυψη για το βίαιο οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, με το πατέρα της να δηλώνει περήφανος για το θάρρος της να αντιμετωπίσει κατάματα και με ειλικρίνεια την πραγματικότητα την οποία βίωσε.
Ο Τ. Χανκς παντρεύτηκε τη Σαμάνθα Λιούις, η οποία είναι και η μητέρα της Ελίζαμπεθ και του πρώτου του γιου Κόλιν, το 1978 και ζήσανε μαζί για σχεδόν μία δεκαετία. Οι δυο τους χωρίσανε τελικά το 1987, με τα παιδιά να μετακομίζουν στο Σακραμέντο με τη μητέρα τους. Η Dillingham απέκτησε την κύρια επιμέλεια των παιδιών, τα οποία επισκέπτονταν τον Χανκς τα Σαββατοκύριακα και κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών.
Στο βιβλίο της η Ε.Α. περιέγραψε τη Σαμάνθα, σαν μία γυναίκα με άλυτα ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία χειροτέρεψαν αισθητά μετά τον χωρισμό. Η καθημερινότητά τους εξαρτιόταν άμεσα από τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της μητέρας της, που αδυνατούσε να τους παρέχει τη γονεϊκή ασφάλεια και φροντίδα, αγνοώντας ακόμα και τις πιο απλές τακτικές υγιεινής, όπως το να πλένουν τα δόντια τους.
«Με έσπρωχνε, με τραβούσε από τα μαλλιά, με είχε κλειδώσει σε ντουλάπα»
Πολλές φορές δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως βασικά για την επιβίωσή τους στο σπίτι, ενώ μας διηγείται πως το ψυγείο τους είτε θα ήταν τελείως άδειο είτε γεμάτο με χαλασμένα τρόφιμα. Συχνά, μάλιστα, τους απειλούσε, πως στο ντουλάπι υπήρχαν άντρες που περίμεναν να κοιμηθούνε για να τους κάνουν φρικτά πράγματα. Η ίδια, αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι στα μέσα της πρώτης γυμνασίου, όταν η ψυχική βία μετατράπηκε σε σωματική. Αγόρασε ένα εισιτήριο για το Λος Άντζελες, για να μείνει με τον πατέρα της και τη νέα του γυναίκα, Ρίτα Γουίλσον. Στο παρελθόν είχε δηλώσει μάλιστα πως όταν λέει “οι γονείς μου” στην πραγματικότητα αναφέρεται στο μπαμπά της και στη Ρίτα, με τους οποίους έχτισε τις περισσότερες αναμνήσεις.
Ο Τομ Χανκς, σε συνέντευξη που παραχώρησε εν όψει της νέας του ταινίας “The Phoenician Scheme”, είπε πως από όταν η Ελίζαμπεθ ήταν ακόμα βρέφος, είχε διακρίνει την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία της και προσωπικότητα, ενώ πρόσθεσε πως «όλοι προερχόμαστε από ζωές ραγισμένες ή ραμμένες με ανορθόδοξο τρόπο, ακόμη κι αν απ’ έξω μοιάζουν προνομιούχες, με διάσημα επώνυμα. Εκείνη το αναγνωρίζει, το αγκαλιάζει κι αυτό για ‘μένα είναι δείγμα ενός τολμηρού και λογοτεχνικού μυαλού.»
Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς, κανένας μας δεν εξαιρείται των τοξικών βιωμάτων, είτε έχεις χρήματα είτε ένα γνωστό επίθετο. Πολλές φορές, μάλιστα, ίσως τέτοιες καταστάσεις να μένουν ακόμα πιο κρυφές, όταν ανήκεις σε μια διάσημη οικογένεια. Μπορεί η Ελίζαμπεθ να κατάφερε να αντιμετωπίσει θαρραλέα το παρελθόν της και να προσπαθήσει να το αγκαλιάσει, σαν κάτι που της έτυχε, όμως δεν ισχύει το ίδιο για όλα τα παιδιά που βρέθηκαν σε ένα τέτοιου είδους περιβάλλον. Ο καθένας μας ξεχωριστά, έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Έχει μερίδιο ευθύνης η μητέρας της που δε φρόντισε να γιατρέψει την ψυχική της υγεία και ξεσπούσε πάνω τους. Έχει μερίδιο ευθύνης το κράτος που δεν αναγνωρίζει τα πρόωρα σημάδια, αλλά και που δεν παρέχει την κατάλληλη ψυχική υποστήριξη, τόσο στους γονείς, όσο και στα παιδιά. Έχει μερίδιο ευθύνης η δικαιοσύνη που συνήθως δίνει την επιμέλεια στη μητέρα, όταν εμπλέκονται ανήλικα παιδιά, χωρίς να ελέγχει ορθά τα πλαίσια στα οποία θα μεγαλώσουν. Έχει μερίδιο ευθύνης ο πατέρας, που δεν κατάλαβε εγκαίρως τι συνέβαινε. Έχουμε μερίδιο ευθύνης εγώ κι εσύ, την τελευταία φορά που ακούσαμε έντονες φωνές και χτυπήματα από τους γείτονες, αλλά πέσαμε για ύπνο, χωρίς να καλέσουμε την αστυνομία, γιατί ποιος μπλέκει τώρα.
Τα παιδιά, όμως, δεν έχουν σίγουρα κανένα μερίδιο ευθύνης, και είναι άδικο και απάνθρωπο να βρίσκονται σε αυτή τη θέση.
Συντάκτης: Νεφέλη Ζέλιου
