Το σ#ξ είναι από μόνο του μια μορφή επικοινωνίας. Όμως, όπως και σε κάθε συζήτηση, υπάρχουν αυτοί που μιλάνε μόνο για τον εαυτό τους και δεν ακούν ποτέ τον άλλον. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο κρεβάτι. Αν παρατηρήσεις προσεκτικά, οι στάσεις που επιλέγει κάποιος μπορούν να αποκαλύψουν αν είναι εραστής που νοιάζεται για την ευχαρίστηση του/της συντρόφου του ή αν κοιτάει αποκλειστικά το δικό του γούστο.
Ακολουθούν 4 στάσεις που δείχνουν άνθρωπο που προτιμά να «παίζει σόλο» ακόμα κι όταν είναι… σε ντουέτο.
1. Missionary χωρίς παραλλαγές
Η πιο κλασική στάση του κόσμου δεν είναι κακή από μόνη της. Είναι τρυφερή, οικεία και διαχρονική. Το πρόβλημα ξεκινά όταν κάποιος δεν μπαίνει καν στον κόπο να προσθέσει ποικιλία ή να προσαρμοστεί στις ανάγκες του άλλου. Αν μένει μόνο στη βασική, μονότονη εκδοχή της ιεραποστολικής στάσης, σημαίνει ότι το σ#ξ γι’ αυτόν είναι «μια διαδικασία που απλά γίνεται». Όχι συντροφικότητα, όχι δημιουργία, όχι φαντασία – απλά «ας τελειώσω».
2. Doggy style με το βλέμμα αλλού
Το doggy είναι στάση γεμάτη ένταση, μπορεί να γίνει παιχνιδιάρικη, παθιασμένη ή και άγρια. Όμως ένας εγωκεντρικός εραστής τη βλέπει μόνο σαν «fast track» για τη δική του απόλαυση. Αν αποφεύγει εντελώς την οπτική επαφή, δε χαϊδεύει, δεν επικοινωνεί, αλλά τη χρησιμοποιεί σαν «μηχανικό εργαλείο», τότε το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: εκείνη τη στιγμή δε σε βλέπει σαν παρτενέρ, αλλά σαν «μέσο» για να φτάσει στο φινάλε του.
3. Orαl μόνο προς μία κατεύθυνση
Το στοματικό σ#ξ είναι ίσως η πιο άμεση μορφή δοσίματος στο κρεβάτι. Όταν όμως το δέχεται με χαρά αλλά δεν μπαίνει ποτέ στον κόπο να το ανταποδώσει, έχουμε μπροστά μας textbook παράδειγμα ερωτικού εγωιστή. Είναι σαν να λέει: «Εγώ αξίζω την απόλαυση, εσύ αρκέσου να με εξυπηρετείς». Η ανισορροπία εδώ δεν είναι απλά τεχνική· είναι ξεκάθαρα ψυχολογική.
4. Στάσεις «επίδειξης» χωρίς λειτουργικότητα
Κάποιοι ενθουσιάζονται με ακροβατικές στάσεις που θα μπορούσαν να κερδίσουν βραβείο στο Kαmasυtra Olympics. Αν όμως αυτές οι στάσεις δεν εξυπηρετούν και την απόλαυση του άλλου αλλά είναι καθαρά για να πουν «κοίτα πόσο εντυπωσιακός είμαι», τότε έχουμε ξανά εγωιστικό σ#ξ. Δεν είναι επικοινωνία, είναι performance για έναν θεατή – που δεν είναι ο σύντροφος, αλλά ο ίδιος τους ο εαυτός.
Ένας εγωιστής εραστής δεν είναι καταδικαστικά «κακός στο σ#ξ». Απλώς τοποθετεί τη δική του ικανοποίηση πιο ψηλά από την αμοιβαία εμπειρία. Κι αν το σ#ξ είναι χορός, τότε μιλάμε για κάποιον που χορεύει μόνος του και σε αφήνει να τρέχεις από πίσω να τον προλάβεις.
Το ζητούμενο δεν είναι να αποφύγεις τις στάσεις αυτές, αλλά να δεις πώς γίνονται: με ενδιαφέρον για τον άλλο ή με καθαρό focus στον εαυτό τους. Γιατί το καλό σ#ξ δεν έχει να κάνει με τεχνικές, αλλά με πρόθεση. Και η πρόθεση φαίνεται πάντα.
