Υπάρχει κάτι αβίαστα ερωτικό στο “όρθιο”. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι θυμίζει βιασύνη, πάθος ή σκηνή σε ασανσέρ — έχει να κάνει με την ενέργεια. Με το πώς το σώμα στέκεται, πώς αναπνέεις, πώς το βλέμμα μένει καρφωμένο πάνω του χωρίς να παρεμβαίνει τίποτα ανάμεσά σας. Το όρθιο σε φέρνει κοντά στο ένστικτο, στο “θέλω τώρα”. Και τα προκαταρκτικά; Εκεί απογειώνονται.
1. Το φιλί με τον τοίχο
Είναι εκείνο το φιλί που ξεκινά “απλώς για λίγο”, αλλά σε δευτερόλεπτα γίνεσαι μέρος του τοίχου. Χέρια που σε κρατούν, κορμιά που ενώνονται, ρυθμός που ανεβαίνει χωρίς να χρειαστεί να πεις τίποτα. Το όρθιο φιλί έχει κάτι ωμό, γιατί σε αφήνει να νιώσεις κάθε εκατοστό επαφής.
2. Τα χέρια στη μέση
Το άγγιγμα από πίσω, εκεί που συναντιούνται τα πλευρά με τη λεκάνη, είναι το πιο απλό και πιο επικίνδυνο προκαταρκτικό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερεθιστικό από τα χέρια που σε χαϊδεύουν διακριτικά, σαν να προσπαθούν να θυμηθούν το σώμα σου. Το όρθιο σε κάνει πιο “εκτεθειμένο” — και αυτό το κάνει ακόμα πιο έντονο.
3. Ο λαιμός
Το φιλί στον λαιμό, στο όρθιο, αποκτά άλλη δυναμική. Δεν υπάρχει απόσταση, δεν υπάρχει βαρύτητα που να σας χωρίζει. Το κεφάλι γέρνει, η ανάσα αλλάζει, κι εκείνη η μικρή ανατριχίλα στο δέρμα είναι η αρχή των πάντων. Το σώμα απαντά χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτα.
4. Το παιχνίδι με το βλέμμα
Όταν είσαι όρθια, είσαι στο ίδιο ύψος — ή σχεδόν. Δεν υπάρχει τρόπος να κρυφτείς. Κάθε ανάσα, κάθε μικρή κίνηση, κάθε βλέμμα είναι μέρος του παιχνιδιού. Αυτό το προκαταρκτικό είναι καθαρά ψυχολογικό· το “ποιος θα λυγίσει πρώτος” πριν καν αγγίξετε ο ένας τον άλλον.
5. Το άγγιγμα στα ρούχα
Το να τον/την αγγίζεις χωρίς να βγάζεις τίποτα είναι ίσως το πιο δυνατό προκαταρκτικό. Στο όρθιο, τα ρούχα λειτουργούν σαν λεπτό όριο ανάμεσα στο “θέλω” και στο “περίμενε”. Τα δάχτυλα χαϊδεύουν, πιάνουν, σφίγγουν ελάχιστα. Όχι αρκετά για να γίνει κάτι — αλλά αρκετά για να μην μπορεί να σταματήσει.
6. Το γδύσιμο
Κάθε ρούχο φεύγει αργά, σχεδόν τελετουργικά, σαν να ξηλώνεις στρώσεις άμυνας. Τα δάχτυλα μπλέκονται, τα υφάσματα γλιστρούν, το βλέμμα μένει σταθερό. Δεν είναι απλώς “να μείνεις γυμνός”· είναι η στιγμή που η απόσταση ανάμεσά σας εξαφανίζεται εντελώς. Εκεί, το σώμα δε χρειάζεται πια λόγια.
