Ας το παραδεχτούμε πλασματάκι πως όλοι έχουμε φαντaσιωθεί  έστω και μια φορά πώς θα ήταν να αφήσουμε για λίγο τον έλεγχο ή να τον πάρουμε με χαμόγελο. Καλά καταλάβατε, μιλάω για τα παιχνίδια ακινητοποίησης στο σ3ξ. Δεν είναι κάτι σκοτεινό ή απαγορευμένο,είναι απλα ένα ακόμα παιχνίδι εγγύτητας, εμπιστοσύνης και… αναστεναγμών. Μπορεί να είναι λίγο spicy, αλλά πάνω απ’ όλα έχουν παιχνιδιάρικη διάθεση, είναι συναινετικά και απίστευτα αποκαλυπτικά.

Μιλώντας από εμπειρία και παρατήρηση, όταν δυο άνθρωποι γελάνε μαζί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, τότε το σ3ξ γίνεται πιο ελεύθερο και αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τα παιχνίδια ακινητοποίησης δεν είναι για να αποδείξεις κάτι, είναι για να δοκιμάσεις, να νιώσεις και να εμπιστευτείς. Και να πεις αυτό το «Ααααχ!» με τον σωστό τρόπο.

Με απλά λόγια, τα παιχνίδια ακινητοποίησης είναι όταν ο ένας από τους δύο περιορίζει προσωρινά την κίνηση του άλλου με τρόπο όπου συμφωνούν και οι δύο. Ασφαλή και ερωτικό. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο να κρατάς τα χέρια του άλλου πάνω από το κεφάλι του. Μπορεί να είναι ένα μαντήλι στους καρπούς. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα που λέει «μην κουνηθείς» και… δεν κουνιέται κανείς. Δεν εννοούμε β1α ουτε εξουσία με την έννοια της επιβολής. Μιλάμε για παιχνίδι ρόλων, όπου ο έλεγχος δίνεται και παίρνεται από τον έναν παρτενέρ στον άλλον σαν δώρο. Σαν σοκολάτα που λιώνει αργά.

Η ακινητοποίηση κάνει κάτι μαγικό βρε παιδιά…αφαιρεί τις επιλογές και εξιτάρει τις αισθήσεις. Όταν δεν μπορείς να κινηθείς ελεύθερα, το σώμα σου «ακούει» πιο δυνατά. Το άγγιγμα γίνεται σαν κεραυνός έτοιμος να βγει μέσα από το σώμα, το φιλί είναι πιο βαθύ και η αναμονή σχεδόν βασaνιστική (με την καλή έννοια).Υπάρχει και κάτι ακόμα…Η εμπιστοσύνη. Το να αφήνεσαι κυριολεκτικά στα χέρια του άλλου είναι μια πράξη βαθιάς σύνδεσης. Δεν είναι τυχαίο που μετά από τέτοια παιχνίδια νιώθεις πιο κοντά, σαν να μοιράστηκες ένα μυστικό.

Σε αυτά τα παιχνίδια, κανείς δεν γεννήθηκε έτοιμος. Η αρχή γίνεται πολύ πιο απλά, συνήθως πριν καν φτάσουμε στο κρεβάτι. Μια κουβέντα χαλαρή, ένα βλέμμα που κρατάει λίγο παραπάνω, ένα «θα σου άρεσε αν…» που λέγεται χωρίς πίεση. Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση, είναι ένα μοίρασμα, και σε συνδυασμό με την επικοινωνία είναι από τα πιο ερωτικά πράγματα. Σε κάνει να νιώθεις ασφαλής και όταν νιώθεις ασφαλής, το σώμα ακολουθεί και τολμάει.

Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται υπερβολές. Χρησιμοποιήστε ένα μαντήλι ή μια γραβάτα, τα ίδια τα χέρια είναι υπεραρκετά. Το ζητούμενο δεν είναι το πόσο «δεμένος» είναι ο άλλος, αλλά το πόσο παρών είσαι εσύ σε όλο αυτό. Ίσως κάποιες φορές κάτι να πάει στραβά. Μπορεί να λυθεί ο κόμπος, να γελάσετε σε άκυρη στιγμή ή να ακουστεί ένας ήχος που δεν ήταν στο σενάριο. Εκεί κρύβεται όμως η μαγεία. Το χιούμορ στο σ3ξ είναι αφρ0δισιακό. Αν δεν μπορείτε να γελάσετε μαζί σε τέτοιες στιγμές σαν και αυτές, τότε κάτι λείπει.

Οι ρόλοι μέσα σε αυτά τα παιχνίδια δεν είναι ταμπέλες. Δεν χρειάζεται να είσαι πάντα αυτός που «κρατά» ή πάντα αυτός που «αφήνεται». Μπορείτε να αλλάζετε concept,να παίζετε  και να δοκιμάζετε. Σήμερα θα κάνουμε αυτό αύριο το άλλο. Το σ3ξ  δεν είναι συμβόλαιο, ειναι διάλογος μεταξύ των συντρόφων και όσο πιο ανοιχτός είναι αυτός ο διάλογος τόσο πιο ζωντανό γίνεται.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και το μετά. Εκείνη την στιγμή που λύνονται τα χέρια, που τα σώματα ξαναβρίσκουν τον ρυθμό τους. Η αγκαλιά, το χάδι, ένα ποτήρι νερό, ένα «ήταν ωραίο αυτό». Αυτά δεν ειναι σκέτες λεπτομέρειες. Με αυτά κλείνει όμορφα αυτός ο ξεσηκωτικός ερ3θιστικός κύκλος. Είναι αυτό που κάνει την εμπειρία να μην μένει μόνο στο σώμα αλλά να περνάει και στην καρδιά. Προσωπικά, θεωρώ αυτή την επίγευση εξίσου σημαντική με την κορύφωση.

Στο τέλος της ημέρας, τα παιχνίδια ακινητοποίησης δεν είναι για να αρέσουν σε όλους και δεν χρειάζεται κιόλας. Δεν είναι υποχρέωση, ούτε απόδειξη απελευθέρωσης. Χρειάζεται να τα βλέπουμε σαν πρόκληση για να παίξουμε με το σώμα μας και το μυαλό μας και να εμπιστευτούμε. Να αφεθούμε λίγο παραπάνω απ’ όσο συνήθως. Και αν κάτι αξίζει να κρατήσεις από όλα αυτά, είναι πως το καλό σεξ δεν χρειάζεται σκηνοθεσία. Χρειάζεται να είσαι παρών με ανοιχτή διάθεση και εκείνο το θάρρος να πεις «κρατά με» ή «μην μ’ αφήσεις να κουνηθώ» και να το εννοείς.

Συντάκτης: Ασημίνα Μαραγκού
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη