Αν υπήρχε Όσκαρ για την πιο cringe διπλωματική στιγμή της χρονιάς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα το είχε πάρει και θα ‘χε φύγει άρχοντας. Η σκηνή στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ήταν όλα όσα δε θες να δεις από τον Πρωθυπουργό σου σε διεθνές επίπεδο: κυριολεκτικά να ακολουθεί σαν ουρά τον Ντόναλντ Τραμπ για μια ματιά, ένα βλέμμα, ένα νεύμα κατανόησης. Έστω, ένα “hello Kyriakos” για το ξεκάρφωμα.
Αντ’ αυτού, ο Τραμπ συζητούσε ανέμελα με τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε και τον καγκελάριο της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός –με ύφος «πες κάτι, πες κάτι, μίλα μου»– προσπαθούσε να τον πλησιάσει σε κάθε ευκαιρία, έχοντας εκείνο το κάζουαλ χαμόγελο αμηχανίας όταν το γκομενάκι που σε ενδιαφέρει βρίσκεται στο μισό μέτρο και μιλάει με όλο το πάρτι εκτός από εσένα. Μάλιστα, άφησε σύνεδρό του στα κρύα του λουτρού για να επιταχύνει το βήμα του και να πλησιάσει τον Τραμπ, ελπίζοντας προφανώς σε ένα σύντομο στιγμιότυπο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί επικοινωνιακά. Μάταια. Ο Αμερικανός δε γύρισε καν το κεφάλι του. Ούτε μια ματιά μωρέ Ντόναλντ;
@greeks.firstΟ Τράμπ αγνοεί επιδεικτικά τον Μητσοτάκη στη σύνοδο του ΝΑΤΟ
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα: Ο Τραμπ είχε κανονικότατη συνάντηση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο μάλιστα φωτογραφήθηκαν με χαμόγελα και πατρικές αγκαλιές. Ξέρετε, εκείνον που (θεωρητικά) είναι “αντίπαλος” της Δύσης και της σταθερότητας στην περιοχή; Α να γεια σου, αυτόν. Εκείνον που η ελληνική κυβέρνηση καταγγέλλει κατά καιρούς ότι πάει να φάει λίγο Αιγαίο; Αυτόν τον Ερντογάν ο Τραμπ βρήκε χρόνο να συναντήσει. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όχι.
Τα βίντεο από τη Σύνοδο έχουν ήδη γίνει viral και συνοδεύονται από καυστικά σχόλια περί υποτέλειας, εθνικής αμηχανίας και πολιτικής τυφλής λατρείας προς την Ουάσινγκτον– που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν ανταποδίδει ποτέ. Η αντιπολίτευση κάνει λόγο για “θυσία εθνικών συμφερόντων για μια ματιά”, ενώ οι πολίτες βλέπουν τον εκπρόσωπό τους να μεταπηδά από τον ρόλο του ηγέτη σε αυτόν του fanboy.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική μοιάζει πλέον με DM που δεν ανοίχτηκε ποτέ. Κι ο Κυριάκος; Περιμένει ακόμα το “seen”.
