Μια εκρηκτική συναυλία χάρισε το βράδυ της Τετάρτης η Ελένη Φουρέιρα στο κατάμεστο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας, καθηλώνοντας το κοινό με την ενέργεια, τη σκηνική της παρουσία και τα εντυπωσιακά της χορευτικά, με τους χιλιάδες θεατές να τραγουδούν και να χορεύουν ασταμάτητα, ενώ τα social media πήραν φωτιά από βίντεο και highlights της βραδιάς.

Ανάμεσα στις πιο πολυσυζητημένες στιγμές, όμως, της συναυλίας, ήταν ένα αυθόρμητο περιστατικό που έγινε viral κάποια 24ωρα μετά: η Φουρέιρα προσπάθησε να φτιάξει μόνη της τους ανεμιστήρες πάνω στη σκηνή και, απευθυνόμενη στο κοινό με χιούμορ, είπε:

«Περίμενε, το ‘χω. Τα κάνω όλα εγώ… είμαι Αλβανός εγώ».

Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα και γέλια, ενώ η φράση έγινε γρήγορα viral στο TikTok, συγκεντρώνοντας χιλιάδες προβολές και θετικά σχόλια.

 


Η φράση αυτή μπορεί να μοιάζει απλώς μια στιγμή αυθόρμητου χιούμορ, όμως έχει βαθιά κοινωνική σημασία. Γιατί δεν είναι μυστικό πως η Ελένη Φουρέιρα, στο ξεκίνημα της καριέρας της, ένιωθε πως έπρεπε να κρύψει την αλβανική της καταγωγή – και αυτό, όχι επειδή δεν ένιωθε περήφανη για τις ρίζες της, αλλά επειδή η ελληνική κοινωνία δεν της άφηνε πολλά περιθώρια.

Μεγαλωμένη στην Ελλάδα, αλλά γεννημένη στην Αλβανία, η Φουρέιρα χρειάστηκε για χρόνια να αποφύγει την ταμπέλα του «Αλβανού» που κουβαλούσε στερεότυπα και εενργοποιούσε ρατσιστικά αντανακλαστικά. Μίλησε ανοιχτά για αυτό μόνο αφού είχε ήδη γίνει η «Queen F», η καλλιτέχνιδα που σάρωσε στην Eurovision, που γέμισε στάδια και που απέκτησε φωνή αρκετά δυνατή για να ακουστεί χωρίς φόβο.

Το να βλέπουμε σήμερα την ίδια γυναίκα να δηλώνει δημόσια και χαμογελαστά «είμαι Αλβανός», σε μια sold out συναυλία, μπροστά σε ελληνικό κοινό που χειροκροτεί, είναι μια χειρονομία συμφιλίωσης με τον εαυτό της, αλλά και μια σπουδαία στιγμή για όλους όσους μεγάλωσαν νιώθοντας ότι πρέπει να κρύψουν ποιοι είναι για να γίνουν αποδεκτοί.

Γιατί κανείς δε θα έπρεπε να νιώθει την ανάγκη να αρνηθεί την καταγωγή του για να γίνει αγαπητός, και κανείς δε χρωστάει εξηγήσεις για το πού γεννήθηκε ή τι γράφει το επίθετό του. Αν κάποιος “έκρυβε” για χρόνια ποιος είναι, το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ δικό του– ήταν (και είναι) κοινωνικό.

Η ελληνική κοινωνία έχει ευθύνη. Για τις φορές που αντιμετώπισε με δυσπιστία, ειρωνεία ή επιφύλαξη ανθρώπους που απλά γεννήθηκαν σε άλλη χώρα. Για τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, αλλά ένιωθαν “ξένα”. Και όσο οι δημόσιες φιγούρες μιλούν με ειλικρίνεια και περηφάνια, τόσο περισσότερο σπάνε τα στερεότυπα.