Από σωτήρες, σε διώκτες, σε μια γύρα εκλογών φαίνεται να μετατράπηκαν οι ΗΠΑ, αφού η κυβέρνηση Τραμπ ετοιμάζεται να πετάξει στον δρόμο 240.000 Ουκρανούς πρόσφυγες, ανθρώπους που διέφυγαν από τη ρωσική εισβολή και βρήκαν καταφύγιο στις ΗΠΑ. Το σχέδιο απέλασης, αν υλοποιηθεί, δε θα είναι απλώς μια πολιτική ανατροπή – θα είναι μια ανήθικη εγκατάλειψη ανθρώπων που σώθηκαν από τον πόλεμο μόνο και μόνο για να ξαναβρεθούν στο κενό και ασφαλώς αποτελεί και μια πολύ ξεκάθαρη πολιτική θέση, που ενισχύεται μετά την υποτίμηση του Προέδρου Ζελένσκι στη συνάντηση κορυφής με τον Πρόεδρο της Αμερικής.
Ο Τραμπ, που ήδη δίνει σημάδια προσέγγισης προς τη Ρωσία, φαίνεται έτοιμος να κάνει ένα ακόμα “δώρο” στον Πούτιν, θυσιάζοντας τις ζωές των Ουκρανών προσφύγων στον βωμό μιας ακραίας αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. Και όλα αυτά, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, οι βόμβες πέφτουν, και οι ζωές αυτών των ανθρώπων παραμένουν κρεμασμένες από μια κλωστή.
Τι σημαίνει αυτή η κίνηση για την Ουκρανία; Και, κυρίως, πώς μπορεί η Δύση να εγκαταλείπει τους ίδιους τους ανθρώπους που υποτίθεται πως στηρίζει;
Από την προστασία στην απέλαση – Μια ανήθικη ανατροπή
Η απόφαση αυτή πέρα από αλλαγή πολιτικής, είναι μια προδοσία απέναντι σε ανθρώπους που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για να σωθούν από τον πόλεμο. Η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ υπό τον Τζο Μπάιντεν υποδέχθηκε τους Ουκρανούς με ανοιχτές αγκάλες, δείχνοντας ότι η Αμερική στέκεται στο πλευρό τους απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα. Τώρα, η νέα διοίκηση Τραμπ, έρχεται να ανατρέψει αυτή τη στάση, εντάσσοντας τους Ουκρανούς πρόσφυγες σε ένα γενικότερο κύμα μεταναστευτικών απελάσεων για το οποίο ο Πρόεδρος δεσμεύτηκε προεκλογικά, μαζί με Κουβανούς, Αϊτινούς, Νικαραγουανούς και Βενεζουελάνους. Η απόφαση αυτή είναι πολιτικά κυνική αλλά και ηθικά απαράδεκτη, δεδομένου ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έφυγαν από τις χώρες τους για να κυνηγήσουν το αμέρικαν ντριμ, αλλά για να γλιτώσουν από τη βία και την καταστροφή.
Η ανακοίνωση, δε, αυτή έρχεται τη στιγμή που ο Τραμπ κλιμακώνει τη ρητορική του εναντίον της Ουκρανίας και του Βλοντίμιρ Ζελένσκι. Η πολιτική του, άλλωστε, έχει επανειλημμένα δείξει σημάδια προσέγγισης προς τη Ρωσία. Με άλλα λόγια, η νέα αμερικανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει πια τους Ουκρανούς ως θύματα πολέμου που χρήζουν προστασίας, αλλά ως «παράτυπους μετανάστες» που πρέπει να φύγουν. Πρόκειται για μια επικίνδυνη και ανάλγητη πολιτική, που δείχνει ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την υπεράσπιση της Ουκρανίας και της ελευθερίας της, όπως συχνά ισχυρίζεται. Επί του πρακτέου τώρα, αν εφαρμοστεί το σχέδιο, χιλιάδες Ουκρανοί που ξεκίνησαν μια νέα ζωή στις ΗΠΑ θα βρεθούν ξανά στο κενό. Με τον πόλεμο να μαίνεται, η επιστροφή τους στην Ουκρανία θα σήμαινε επιστροφή στον κίνδυνο, ενώ οι εναλλακτικές είναι ελάχιστες.
Αν η Αμερική θέλει να θεωρείται προστάτιδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, δεν μπορεί να εγκαταλείπει όσους μάχονται γι’ αυτές. Η απέλαση των Ουκρανών προσφύγων είναι μια προδοσία απέναντι στις αρχές που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται η Δύση. Η Ουκρανία δεν πολεμά μόνο για την εδαφική της ακεραιότητα, αλλά για τις αξίες όλου του ελεύθερου κόσμου. Και αυτός ο κόσμος οφείλει να σταθεί στο πλευρό της, αντί να της γυρνά την πλάτη.
