Αφού κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις, εσύ γιατί νιώθεις αδικημένος;

Καθημερινά το μυαλό μας δέχεται σωρεία πληροφοριών, τις οποίες καλείται να επεξεργαστεί και να βγάλει μια λογική σκέψη ή έστω ένα αποτέλεσμα- ή έστω κάποιο συναίσθημα. Πολλές φορές αυτό είναι ανέφικτο και οδηγεί σε εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με το «είναι» μας ολόκληρο και την κοσμοθεωρία μας. Όπως και αν έχει όμως, φίλοι μου, αυτό που βλέπουν τα μάτια μας ή ακούνε τα αφτιά μας με αυτό που πρέπει να επεξεργαστεί το μυαλό μας, σε σχέση με αυτό που νιώθει η καρδιά μας είναι όλα ξεχωριστά, αλλά μπορεί να είναι και αλληλένδετα μεταξύ τους -κανείς δεν ξέρει, μόνο εμείς και τα συναισθήματά μας.

Κάποιες στιγμές μπορεί να μας πει κάτι κάποιος πάνω σε μια συζήτηση ή ακόμα και διαφωνία και να μας κάνει να νιώσουμε τόσο άσχημα που μπορεί να μας στεναχωρήσει και να το σκεφτόμαστε για ημέρες. Το θέμα είναι πως όντως μπορεί να μας πει κάτι που θα μας στεναχωρήσει πολύ, αλλά που στην τελική αν το ακούγαμε μια διαφορετική μέρα ή αφήναμε τον άλλον να μας εξηγήσει ίσως και να ήταν άνευ ουσίας η στεναχώρια που πήραμε και η αξία που του δώσαμε, αφού μπορεί και να το μεγαλοποιήσαμε.

Αν, λοιπόν, συμφωνήσουμε με το ρητό πως ένα νόμισμα έχει δύο όψεις, γιατί τότε να νιώθεις αδικημένος; Μπορεί αυτό που για εσένα είναι άδικο για κάποιον άλλο να είναι δίκαιο. Μήπως τελικά οι παροιμίες και τα ρητά ισχύουν μόνο όταν εμείς είμαστε και θεωρούμε τους εαυτούς μας «θύματα», γιατί ίσως έτσι μας συμφέρει;

Μια πρώτη εκδοχή που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας είναι πως τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται. Ένας φαινομενικά πάμπλουτος άνθρωπος που θεωρητικά τα έχει όλα στη ζωή του μπορεί να είναι πιο δυστυχισμένος από έναν άνθρωπο που έχει μόνο τα βασικά υλικά αγαθά. Όπως και ένας άνθρωπος που ανεβάζει συνεχώς φωτογραφίες στα social media που δείχνει ευτυχισμένος, χαρούμενος, να περνάει υπέροχα και να διασκεδάζει, ίσως προσπαθεί να κρύψει αυτό που υποβόσκει -προβλήματα που ίσως είναι πολύ σοβαρά στη δική του ζωή. Εσύ αν συναντήσεις αυτούς τους δύο ανθρώπους η πρώτη σου εντύπωση από την εικόνα τους θα είναι πως ο πρώτος είναι πάμπλουτος -γιατί είναι ολόκληρος ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας- και θα χαρακτηρίσεις το δεύτερο «party animal» όλων των εποχών. Αν όμως τους γνωρίσεις λίγο καλύτερα θα δεις πως τα πράγματα δε συμβαδίζουν με τα ερεθίσματα που λαμβάνεις.

Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι και κάτι που μπορεί ξαφνικά να βγαίνει από το στόμα του άλλου. Σε πρώτη φάση μπορεί να το νιώθεις σαν προσβολή, αν όμως κάτσεις και το εκλογικεύσεις ή του ζητήσεις να σου το ερμηνεύσει ή να σου εξηγήσει για ποιο λόγο ξεστομίζει κάτι τέτοιο ίσως η απάντηση που θα λάβεις να είναι κάτι που δεν περιμένεις να ακούσεις, κάτι που ενώ είσαι έτοιμος να τσακωθείς ίσως και να έχει θετική έκβαση για εσένα.

Αυτό που ίσως θα πρέπει να είναι σημαντικό για εμάς και να δίνουμε την πρέπουσα σημασία κάθε φορά που ακούμε κάτι που ίσως να μας ενοχλεί σε κάποιον άλλο, είναι ποιες είναι οι προθέσεις του άλλου πίσω από κάτι που λέει ή κάνει- κυρίως αν φαίνονται ή είναι κακόβουλες. Γιατί ένας άνθρωπος που θέλει να σε βλάψει, ό,τι πει ή ό,τι κάνει για εσένα θα χαρακτηρίζεται από αυτή την πρόθεση. Ίσως και να λέει πράγματα που τελικά δεν εννοεί.

Φυσικά υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν παροιμίες και ρητά προς όφελός τους για να το παίξουν «θύματα» μιας κατάστασης ή μιας συζήτησης. Λίγο-πολύ όλοι το έχουμε κάνει, αλλά και πάλι μπορείς να πεις πως έτσι το ‘φερε η συζήτηση και καταλήξαμε «θύματα» μιας κατάστασης, σε έναν χωρισμό για παράδειγμα. Στην ουσία όμως αυτό που προσπαθούσαμε ήταν να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.

Σε διαφορετική περίπτωση δε θα πρέπει κάποια πράγματα που μας λένε οι άλλοι να τα παίρνουμε τις μετρητοίς, όπως για παράδειγμα οι γονείς μας. Πολλές φορές οι συμβουλές τους μας τσαντίζουν, μας φέρνουν στα όριά μας -τα ξεπερνάμε κιόλας τα όριά μας πολλές φορές μαζί τους- και συνεχώς έχουμε την αίσθηση ότι δε μας καταλαβαίνουν, ότι θέλουν να ασκούν έλεγχο πάνω μας, ότι μας χειρίζονται ή ότι θέλουν να ελέγξουν καθετί που υπάρχει στη ζωή μας. Όταν τελικά όμως τους ζητάμε το λόγο που συμπεριφέρονται έτσι εκείνοι απαντούν ότι ανάλογα με τα βιώματά του ο καθένας δε θέλει να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στη δική μας ζωή, κάτι που αποτελεί μια αθώα προσέγγιση να μας δείξουν αφενός ότι με το δικό τους τρόπο θέλουν και προσπαθούν να μας προστατέψουν και αφετέρου ότι μας θεωρούν ακόμα μωρά.

Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις και αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους καμιά φορά γίνονται δύσκολες στο να τις χειριστούμε. Απλώς πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι όντως ένα νόμισμα έχει δύο όψεις και αν κάποιες στιγμές στεναχωριόμαστε με τους άλλους ανθρώπους, με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε, στη δουλειά, στην καθημερινότητά μας, ίσως θα πρέπει να ακούμε και τη δική τους εκδοχή, γιατί μπορεί οι σκέψεις τους πίσω από αυτό που λένε ή κάνουν να ερμηνεύονται λογικά, ενώ εμείς λόγω των βιωμάτων μας και των αντιλήψεών μας να τις εκλαμβάνουμε διαφορετικά.