7 hacks για να ξεγελάσεις το αρνητικό mindset και να κερδίσεις εσύ

Σήμερα πάμε να καταρρίψουμε ντεμέκ κανόνες, να σπάσουμε το κατεστημένο, να αλλάξουμε τον κόσμο (με τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις θα ταίριαζε ηρωική μουσική στο background), να δούμε τα πράγματα αλλιώς τέλος πάντων.

Αρνητικότητα λοιπόν…είναι κατασκευαστικό το πρόβλημα;

Αδέρφια σας έχω νέα εξαιρετικά νέα. Δεν είναι κατασκευαστικό, το “έτσι είμαι εγώ, έτσι σκέφτομαι” είναι δικαιολογία, ναι καλά διάβασες, δικαιολογία. Θέλει δουλίτσα, το ξέρω, οπότε σήκωσε τα μανίκια, πάρε μία ωραία, βαθιά ανάσα και έλα να τα βάλουμε κάτω, να το σπάσουμε σε κομμάτια και να τα αντιμετωπίσουμε ένα-ένα. Είναι πολύ πιο εύκολο από το να το δούμε σφαιρικά και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε ολοκληρωτικά. Με μια κίνηση. Αυτό κράτα το σαν συμβουλή ζωής: αν κάνεις πολλά, σταθερά βήματα είναι πιο εύκολο (και ασφαλές) να φτάσεις από το σημείο α στο σημείο ω, περνώντας από όλα τα ενδιάμεσα γράμματα, και όχι να πας από το α στο ω με ένα σάλτο. Αν η προσγείωση είναι απότομη, το χτύπημα θα είναι πιο σοβαρό, ενώ με μικρά, σταθερά βήματα δε διατρέχεις τέτοιο κίνδυνο.

Σήμερα μιλάμε για mindset, πρόθεση και “ζύγισμα” της οποιαδήποτε περίπτωσης και πώς αυτά τα 3 στοιχεία μπορεί να επηρεάσουν την κάθε απόφαση και τελικά το χειρισμό – συμπεριφορά. Δίνουμε (ή χαρίζουμε μιας και έρχονται Χριστούγεννα;) tips για να ανατρέψουμε ένα αρνητικό μοτίβο σκέψης και να το μετατρέψουμε σε θετικό. Ή έστω να αλλάξουμε την αναλογία θετικότητας και αρνητικότητας.

Θαρρώ πως ότι ειπωθεί σήμερα μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε πτυχή της ζωής στα επαγγελματικά, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την αυτοφροντίδα κλπ.

Η αρνητικότητα μπορεί να καταστρέψει κάθε στιγμή της ημέρας. Είναι ένα fake εμπόδιο, συχνά τοποθετημένο από το ίδιο το άτομο. Δε λέω να πάμε στο άλλο άκρο, να τα παίρνουμε όλα αψήφιστα και πιο ελαφριά απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα, γιατί και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άλλα ζητήματα. Πάντα με μέτρο, λογική και κριτήριο. Καλώς ή κακώς στη ζωή ερχόμαστε δίχως manual, στην πορεία ο καθένας βρίσκει τα πατήματα του και μέσα απ’ την εμπειρία και την αλληλεπίδραση, ανταλλάσουμε ιδέες και τεχνικές. Στο κάτω κάτω όλοι έχουμε τον ίδιο προορισμό, γεννιόμαστε για να ζήσουμε.

Πάμε λοιπόν.

Ξημερώνει η μέρα και ο εγκέφαλος γυρίζει σε λειτουργία συνειδητού. Καθετί που κανείς ή αποφεύγεις να κάνεις είναι αποτέλεσμα σκέψης, αυτόματης ή μη. Η καθημερινότητα, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, είναι ακραία απαιτητική. Οι ρυθμοί καταιγιστικοί και τα ερεθίσματα άπειρα. Καθένας από εμάς καλείται να εκπληρώσει τέλεια πληθώρα ρόλων αφήνοντας το σπουδαιότερο όλων τελευταίο και παραπονεμένο, τον εαυτό μας. Την ουσίας μας. Διανύουμε μια εποχή που το ποιόν έχει περάσει σε ρόλο κομπάρσου και το φαίνεσθαι λαμβάνει όλη την προσοχή. Έτσι, φτάνουμε να φροντίζουμε την εικόνα μας, αφήνοντας παντελώς απεριποίητο το μέσα μας που συγχρόνως όμως έχει μπουχτίσει από γνώσεις και πληροφορία. Μην πας μακριά, αναλογίσου τα σχολικά χρόνια. Η αξία ως μαθητής ήταν σχεδόν ταυτόσημη με τις επιδόσεις. Κάπου στον έλεγχο υπήρχε μια αναφορά στη διαγωγή, ένα “κοσμιοτάτη”, που συνήθως παίρναμε όλοι εκτός αν κάποιος είχε επιχειρήσει να κάψει το σχολείο. Περί ψυχισμού και εσωτερικών διεργασιών τίποτα. Ούτε απλή αναφορά. Μόνο αν πετυχαίνες κανένα δάσκαλο μερακλή, τότε ίσως είχες μια ελπίδα να λάβεις μια πληροφορία εκτός ύλης, κάτι που θα έγραφε κατευθείαν μέσα σου.

Τι έχουμε μέχρι τώρα λοιπόν;

Στείρα γνώση – παπαγαλία, ελάχιστες ευκαιρίες ανάπτυξης πραγματικής κριτικής σκέψης, εξίσωση υψηλής βαθμολογίας με αξία που μελλοντικά μετουσιώνονται σε επαγγελματική αποκατάσταση (υψηλές αποδοχές – υψηλή αξία), προσαρμογή στα “κουτάκια” της ζωής, κυνήγι δανεικής ευτυχίας, έχοντας βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού όλα εκείνα τα απαράδεκτα τσιτάτα που μας καθόρισαν σε ένα βαθμό• αναφέρομαι φυσικά σε ατάκες όπως “υπάρχουν και χειρότερα” (για τα καλύτερα ούτε λόγος), “εσύ κοίτα τη δουλειά σου”, “κοίτα το παιδί του τάδε, δε μπορούσες και εσύ να είσαι έτσι” (10 συνεδρίες μίνιμουμ από μόνο του), “ο φόβος φυλάει τα έρμα” κλπ. Φυσικά κάπου εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε την επίδραση του διαδικτυακού κόσμου στον πραγματικό. Ασφυκτικό πλαίσιο για να ζει κανείς. Και εδώ ακριβώς νομίζω πως υπεισέρχεται η αρνητικότητα ως δικλείδα ασφαλείας σε ένα πολυδιάστατο περιβάλλον, διαρκώς μεταβαλλόμενο που καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε με μηδενικά εφόδια. Η αρνητικότητα συνήθως ξεκινά από απογοητεύσεις, απόρριψη, συνεχές στρες, κριτική (από γονείς, σχολείο, περιβάλλον), φόβο μήπως πληγωθείς ξανά.

Σε αυτό το πλαίσιο ο εγκέφαλος μαθαίνει να βλέπει πρώτα τι πάει στραβά, περιμένει το κακό πριν συμβεί, να υποτιμά το καλό ή να το ακυρώνει και να μεγαλοποιεί τα λάθη ή στην καλύτερη περίπτωση, σε κρατά στάσιμο από φόβο μη βιώσεις μια αποτυχία.

Όλο αυτό το μπερδεμένο κουβάρι, μπορεί να ξεμπλέξει και να επαναπρογραμματίσουμε τον εγκέφαλο προς μια άλλη κατεύθυνση; Ναι. Τεράστιο ναι. Δες λοιπόν τι μπορείς να κάνεις για να βγεις από αυτή την ενεργοβόρα κατάσταση και πώς να βλέπεις τη ζωή με θετικό πρόσημο.

1. Τέρμα τα παράπονα. Προστάτεψε την ενέργεια σου διοχετεύοντας τη σε έργα προς το όφελος και την ανάπτυξη σου. Είναι ανθρώπινο να θέλεις να παραπονεθείς αλλά συγχρόνως τελείως άσκοπο και ανώφελο να περιμένεις αποτέλεσμα απλά και μόνο με το να παραπονιέσαι.
2. Εξασκήσου στον κανόνα των 10 δευτερολέπτων. Δώσε στον εαυτό σου 10 δευτερόλεπτα για να αποφασίσεις αν η σκέψη σου αξίζει την προσοχή σου. Κράτα την ενέργεια σου για ωφέλιμα πράγματα και όχι για πρόβες καταστροφής.
3. Αντί για “τι θα γίνει αν όλα πάνε λάθος” πες “τι θα γίνει αν όλα πάνε όπως πρέπει “. Με απλά λόγια, καλό είναι να αποφεύγεις την καταστροφολογία και να κάνεις focus στο θετικό. Προετοιμάσου για το καλύτερο για να μπορείς να το αντιληφθείς κιόλας όταν συμβεί. Με άλλα λόγια, μη σκέφτεσαι το χειρότερο σενάριο. Όταν σκέφτεσαι έτσι, εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να το περιμένει κιόλας.
4. Τέλος στις συγκρίσεις. Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς. Το ταξίδι της ζωής είναι ατομικό και αποκλειστικά δικό σου, μην το σπαταλάς εδώ και εκεί. Εξάλλου, δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που τους αντιμετωπίζεις.
5. Όταν κάνεις αρνητικές σκέψεις και το συνειδητοποιήσεις κάνε κάτι πρακτικό για να στρέψεις την προσοχή σου άλλου. Ιδανικά κάνε κάτι ευχάριστο πχ. άκουσε ένα τραγούδι, περπάτησε για μερικά λεπτά. Μετά μπορείς να επιστρέψεις στην προηγούμενη σκέψη και να την αξιολογήσεις ψύχραιμα και ειλικρινά.
6. Κάνε ρεαλιστικές διορθώσεις στις σκέψεις σου. Τήρησε μια αναλογία λχ να διορθώνεις κάθε φορά μια αρνητική σκέψη, όχι όλες μαζί. Για κάθε σκέψη δώσε μια ξεκάθαρη, ειλικρινή και δίκαιη διόρθωση.
7. Συνειδητοποίησε ότι η αρνητικότητα δε θέμα χαρακτήρα, δεν είναι εσύ. Είναι ένα φίλτρο. Μια οπτική. Και όπως είπαμε, αλλάζει.

Για την ιστορία, άλλο αρνητισμός και άλλο αρνητικότητα, το πρώτο αφορά στην αντίδραση του ατόμου ενώ το δεύτερο τον τρόπο σκέψης.

Οπότε μπορείς να είσαι αρνητικ@ όταν χρειάζεται αλλά στον πυρήνα σου δοκίμασε να είσαι θετικ@.

Θα σε εκπλήξεις.