Πορνό, κάποτε ταμπού, πλέον καθημερινότητα. Ποιος δεν έχει δει; Άλλωστε πλέον είναι προσβάσιμο σε όλους, εύκολα, γρήγορα, απ’ την άνεση του καναπέ μας και την οθόνη του υπολογιστή μας. Πάνε οι εποχές που τα τσοντοπεριοδικά τα έπαιρναν με ντροπή απ’ το περίπτερο έφηβοι και παντρεμένοι. Ούτε να το κρύψεις κάτω απ’ το κρεβάτι ούτε να το χώνεις στα ντουλάπια του μπάνιου μαζί με τις πετσέτες.

Ανοίγεις το κινητάκι σου και τσουπ, μπροστά στα μάτια σου ξεδιπλώνεται ένας ολόκληρος κόσμος που περιλαμβάνει την κάθε φαντασίωσή σου. Ας μην κρυβόμαστε, όλοι μας –γυναίκες, άντρες, στρέιτ, ομοφυλόφιλοι– έστω και μία φορά στη ζωή μας είδαμε μια τσόντα. Ακόμα κι αν επιμένει κάποιος πως δεν είναι του γούστου του, του τύπου του ή της ηθικής του, έχει βρεθεί σε έναν τέτοιο ιστότοπο ακόμη κι από περιέργεια.

Δεν υπάρχει κάτι το κακό ούτε στο να δει ούτε στο να πρωταγωνιστεί κάποιος σε τέτοιες ερωτικές-σεξουαλικές ταινίες, απ’ τη στιγμή που είναι συνειδητή επιλογή του. Στο εξωτερικό, τουλάχιστον, δεν είναι λίγοι εκείνοι που είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό λόγω του επαγγέλματός τους και δε νιώθουν καμία ντροπή γι’ αυτό.

Πολλά είναι τα ζευγάρια που για να ανανεώσουν τη σχέση τους με διάφορες ιδέες και στάσεις παρακολουθούν μαζί ταινίες πορνό. Ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που όταν έχουν καύλες συνοδευμένες από μοναξιές ανατρέχουν σε τέτοιες σελίδες για, προσωρινή έστω, εκτόνωση. Υπάρχουν όμως κι οι άλλοι που έχουν βάλει το πορνό για καλά στη ζωή τους και μάλλον δεν μπορούν να το αποχωριστούν.

Έγινε γι’ αυτούς πια εθισμός, βλέπουν καθημερινά, περιμένουν πώς και πώς την ώρα που θα γυρίσουν σπίτι για να ακολουθήσουν τη δική τους ιεροτελεστία. Κι όχι απαραίτητα μόνο στο σπίτι τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κλειδώνονται σε τουαλέτες μπαρ, πάρκινγκ κι όπου αλλού μπορεί κάποιος να απομονωθεί για μερικά λεπτά ώστε να πάρουν μια γεύση απ’ την κρυφή τους μοναχική απόλαυση.

Όπως κάθε εθισμός έτσι κι αυτός ίσως καταλήξει επικίνδυνος. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να έχει βάλει λουκέτο στην πραγματική του σεξουαλική ζωή κι όχι μόνο να βολεύεται, να ευχαριστιέται, αλλά να επιλέγει μια εικονική σεξουαλική ζωή; Γιατί κάποιος να επιλέξει ρόλο θεατή αντί πρωταγωνιστή;

Μπορεί μετά από αυτή του τη συνήθεια, να εκτιμήσει και να απολαύσει μια αληθινή ιδιωτική στιγμή; Κι αν ναι τι θα κουβαλάει μέσα του; Θα νιώθει πως τώρα είναι εκείνος ο πρωταγωνιστής ενός σεναρίου πορνό; Θα προσπαθήσει να δείξει όλα εκείνα που τόσο καιρό έχει διδαχτεί; Θα ευχαριστηθεί τη στιγμή ή θα έχει την ψευδαίσθηση πως δεν ήταν το όλο σκηνικό όπως στις ταινίες που βλέπει όταν είναι μόνος; Θα έχει περισσότερες απαιτήσεις και θα ξενερώνει εύκολα μιας κι ο άνθρωπος που θα έχει απέναντί του δεν είναι επαγγελματίας;

Μα πάνω από όλα θα μπορέσει ένα άτομο εθισμένο στο πορνό να το αφήσει πίσω του και να επιστρέψει στην πραγματική σεξουαλική ζωή; Αφού πλέον δε νιώθει να έχει ανάγκη κάποιον δεύτερο για να πραγματοποιήσει τις φαντασίες του. Περνάει καλά μόνος του μές στο σαλόνι του -κι όχι μόνο εκεί.

Η ιστορία έχει δείξει πως αν ένας άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος από μόνος του να αλλάξει τα χούγια του, κανείς δεν πρόκειται να το καταφέρει. Έτσι και με αυτή την εξάρτηση, πρέπει ο ίδιος να το πάρει απόφαση. Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο για να μοιράζεται στα δυο, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ούτε η καλύτερη τσόντα δεν μπορεί να τα συναγωνιστεί.

Οπότε μήπως ήρθε η ώρα να βγεις στον έξω κόσμο και να κάνεις πραγματικό σεξ αντί να το χαζεύεις πίσω από μια οθόνη; Μήπως να αφήσεις τη θεωρία πίσω σου και να περάσεις στην πράξη; Όχι τίποτα άλλο, απλώς να, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με δυο ανθρώπινα κορμιά που πάλλονται.

Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη