Στις φωτογραφίες μας ψάχνουμε την ιδανική –για μας– εκδοχή μας

Μεγάλη εφεύρεση η φωτογραφία. Είναι η αποτύπωση του παρόντος, εκείνης της στιγμής που μόλις περάσει γίνεται αμέσως παρελθόν. Χάρη, όμως, σε εκείνη τη φωτογραφία θα τη θυμάσαι για πάντα, για όσο δηλαδή εκείνη παραμένει σε μια κορνίζα ή έστω σε ένα φλασάκι.

Όλους μας ενδιαφέρει η φωτογραφία και σήμερα λίγο-πολύ όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας είτε φωτογράφους είτε μοντέλα. Σέλφι μπροστά απ’ τον καθρέφτη, στημένες πόζες στα πεζοδρόμια κι έξω από ινσταγκραμικά κτήρια· όλα πλέον θεωρούνται φυσιολογικά κι απολύτως αποδεκτά. Ωστόσο, το θέμα μας απασχολεί όταν φτάνει η ώρα της επιλογής της φωτογραφίας που θα κρατήσουμε στη μνήμη του κινητού και μας παιδεύει ακόμα περισσότερο το να καταλήξουμε σε εκείνη που θα ποστάρουμε στα social media μας.

Γιατί εννοείται πως δε θα τραβήξουμε μόνο μία, αλλά και δέκα, και είκοσι και βάλε, μέχρι να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ποιο όμως είναι αυτό το «επιθυμητό» και πώς άραγε ορίζεται για τον καθένα μας; Πολλές φορές θα σου τύχει καθώς περνάς προς τα δεξιά τις εικόνες σου, να διαφωνείς με το φιλαράκι σου για το ποια είναι η πιο ωραία. Άλλη σου αρέσει εσένα, άλλη αρέσει σε εκείνο, κι αν ρωτήσουμε κι έναν τρίτο μπορεί κι εκείνος να διαφωνήσει.

Το πώς κρίνεις ένα πρόσωπο από μία φωτογραφία, σίγουρα δεν μπορεί να ‘ναι και πολύ αντικειμενικό. Καθένας σχηματίζει τη δική του άποψη, έχοντας ίσως διαφορετικά κριτήρια, προσέχοντας άλλες λεπτομέρειες κι έχοντας ίσως ήδη μια γνώμη για το εικονιζόμενο πρόσωπο που την κουβαλά ανεξαρτήτως απ’ το πώς έγραψε στον φακό εκείνη τη στιγμή. Το θέμα όμως, ίσως αναλύεται και βαθύτερα.

Αυτό που αρέσει σε εσένα σε εκείνη τη σέλφι, ίσως η φίλη σου να μην το βλέπει. Αυτό γιατί έχετε στο μυαλό σας διαφορετική εικόνα για το πρόσωπό σου. Κάποιος τρίτος δεν μπορεί να σε δει μέσα απ’ τα δικά σου μάτια. Με άλλα λόγια, η φίλη σου σε κρίνει σχετικά αντικειμενικά (μιας και το συναίσθημα και πάλι κάνει τα μαγικά του), συγκρίνοντας απλά την πραγματικότητα με αυτό που βλέπει στην οθόνη του κινητού σου. Εσύ, όμως, ζητάς παραπάνω από εκείνη τη φωτογραφία.

Ο καθένας μας έχει στο μυαλό του για τον εαυτό του μία ιδανική εκδοχή του. Έχεις κόμπλεξ με τη μύτη σου γιατί πιστεύεις πως είναι μεγάλη; Θα διαλέγεις πάντα τις φωτογραφίες στις οποίες η μύτη σου δείχνει μικρότερη, αγνοώντας ίσως τα περαιτέρω. Οι υπόλοιποι δε θα προσέξουν τη μύτη σου –γιατί αυτό υπάρχει σαν θέμα μόνο στο δικό σου το μυαλό–, αλλά θα δουν τη συνολική εικόνα σου, θα σε κρίνουν με δικά τους «αντικειμενικά» κριτήρια για το τι θεωρούν όμορφο και τι όχι κι έτσι θα το εννοούν εκείνο το «μια χαρά έχεις βγει» που θα σου πουν.

Οι φωτογραφίες που επιλέγουμε εμείς είναι εκείνες που πλησιάζουν τον ιδανικό εαυτό μας, αυτό που θέλουμε να δείχνουμε, αυτό που θα θέλαμε να ήμασταν. Επομένως, για ρίξε πάλι μία ματιά στο προφίλ σου και σκέψου. Αν δε χαμογελάς και τόσο συχνά στις φωτογραφίες σου, μήπως δε σ’ αρέσουν και τόσο τα δόντια σου; Αν επιλέγεις φωτογραφίες που απλώς φαίνεσαι λιγότερο, κομμένες ή που δείχνουν πιο λεπτή τη σιλουέτα σου, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα, τότε ξανασκέψου μήπως έχεις ανασφάλειες για τα κιλά σου. Σκέψου ποια είναι τα δικά σου κριτήρια για την επιλογή της κάθε φωτογραφίας σου, όρισε τον ιδανικό (για σένα) εαυτό σου κι είτε καταπολέμησε τα κόμπλεξ σου είτε προσπάθησε να φτάσεις εκείνα τα ιδανικά.

Φαίνεται, εν τέλει, πως μια απλή καθημερινή συνήθεια –όπως έχουν γίνει πλέον οι φωτογραφίες– μπορούν να μας διδάξουν ή να αποκαλύψουν πολλά περισσότερα από όσα νομίζαμε πως ξέραμε για εμάς τους ίδιους. Η ιδανική εικόνα του εαυτού μας είναι εκείνη που βλέπουμε στις φωτογραφίες που επιλέγουμε να κρατήσουμε.  Μήπως θα ήταν καλύτερα, όμως, να αποτυπώνουμε απλά τη στιγμή κι ακομπλεξάριστοι να ζούμε και να φωτογραφιζόμαστε για εκείνη; Μήπως να μένουμε στην πραγματικότητα και να μας δεχόμαστε όπως ακριβώς είμαστε;