Κάπου εκεί ψηλά, η Γη ετοιμάζεται να περάσει μέσα από τα απομεινάρια του διάσημου κομήτη του Halley. Και όσο εμείς ψάχνουμε λόγους να σηκώσουμε το βλέμμα από την οθόνη, ο ουρανός ετοιμάζεται για το δικό του φθινοπωρινό θέαμα: τη βροχή μετεωριτών των Ωριωνιδών.
Η βροχή των Ωριωνιδών είναι ενεργή από της 2 Οκτωβρίου έως και της 7 Νοεμβρίου, όμως κορυφώνεται όμως τις νύχτες 21 και 22 Οκτωβρίου, με έως και 25 μετεωρίτες την ώρα να χαράζουν τον ουρανό. Ένα υπερθέαμα που θα κρατήσει από τα μεσάνυχτα μέχρι την αυγή. Οι λάμψεις τους φαίνονται να ξεκινούν από τον αστερισμό του Ωρίωνα, αλλά στην πραγματικότητα μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή, σκοτάδι και καθαρός ουρανός.
Οι Ωριωνίδες είναι μια ετήσια βροχή μετεωριτών που σχηματίζεται από τα σωματίδια σκόνης και πάγου που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης του Halley στο μακρύ του ταξίδι γύρω από τον Ήλιο. Ο κομήτης αυτός περνάει κοντά από τη Γη περίπου κάθε 76 χρόνια, όμως τα ίχνη του παραμένουν στο διάστημα και η Γη τα συναντά κάθε φθινόπωρο. Όταν αυτά τα μικρά κομμάτια καίγονται στην ατμόσφαιρα, δημιουργούν τα φωτεινά περάσματα που βλέπουμε να χαράζουν τον ουρανό. Είναι όμορφο να σκεφτείς πως κάθε λάμψη είναι ένα μικρό κομμάτι από κάτι που ταξιδεύει εδώ και αιώνες, μια υπενθύμιση ότι το σύμπαν συνεχίζει να γράφει την ιστορία του κάθε Οκτώβρη, ξανά και ξανά.
Σύμφωνα με τη NASA, οι Ωριωνίδες θεωρούνται από τις πιο εντυπωσιακές βροχές μετεωριτών του χρόνου, χάρη στη φωτεινότητά τους και την ασύλληπτη ταχύτητά τους. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια ταξιδεύουν με σχεδόν 66 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, διαπερνώντας την ατμόσφαιρα και αφήνοντας πίσω τους λεπτές, λαμπερές γραμμές που σβήνουν αργά μέσα στο σκοτάδι. Κάποιες φορές, η λάμψη τους διαρκεί για λίγα δευτερόλεπτα, άλλες μεταμορφώνονται σε εντυπωσιακές πύρινες σφαίρες που φωτίζουν για λίγο ολόκληρο τον ουρανό. Κι όλα αυτά, κάτω από τη συντροφιά των πιο φωτεινών αστεριών του Ωρίωνα, που κάνουν το φαινόμενο να μοιάζει λιγότερο με επιστήμη και περισσότερο με μαγεία.
Αν θέλεις να τους δεις σωστά, βγες κάπου μακριά από τα φώτα της πόλης και δώσε στα μάτια σου λίγη ώρα να συνηθίσουν το σκοτάδι. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε ανάσες και ψίθυρους, θα αρχίσεις να βλέπεις τις πρώτες λάμψεις. Ο Οκτώβρης, με την ψύχρα του και τη σιωπή του, είναι ο ιδανικός μήνας για τέτοια φαινόμενα.
Ακόμα κι αν δεν είσαι φανατικός της αστρονομίας, αξίζει να αφιερώσεις ένα βράδυ για να το ζήσεις. Μερικές ώρες μακριά από το φως των οθονών, κάτω από έναν ουρανό που αλλάζει αργά, είναι μια μικρή υπενθύμιση ότι ο κόσμος γύρω μας συνεχίζει να κινείται, να δημιουργεί και να εκπλήσσει. Μπορεί να μη δεις δεκάδες πεφταστέρια, μπορεί να δεις μόνο ένα αλλά αυτό το ένα φτάνει. Γιατί είναι κάτι αληθινό, ήσυχο και όμορφο· κάτι που μας θυμίζει πως, όσο κι αν τρέχουμε, υπάρχουν στιγμές που αξίζει απλώς να σταθούμε και να κοιτάξουμε ψηλά.
Συντάκτης: Νικόλ Τ.
