Το Boots είναι μια σχετικά νέα, κωμικοδραματική σειρά του Netflix, που κυκλοφόρησε το 2025 και βασίζεται στα απομνημονεύματα του Greg Cope White, The Pink Marine: One Boy’s Journey Through Boot Camp to Manhood. Το πιο εντυπωσιακό; Ο ίδιος ο White, πρώην πεζοναύτης, συμμετέχει στη συγγραφή και παραγωγή, δίνοντας στη σειρά μια αυθεντικότητα που σου κολλάει στο μυαλό.
Ο βασικός ήρωας είναι ο Κάμερον, τον οποίο υποδύεται ο Miles Heizer (γνωστός από το 13 Reasons Why). Ο Κάμερον, μαθητής λυκείου που έχει υποφέρει από χρόνια bullying, αποφασίζει να καταταγεί στους πεζοναύτες των ΗΠΑ μαζί με τον κολλητό του, Ρέι (Liam Oh). Η ιδέα είναι πως μέσα από τη στρατιωτική πειθαρχία θα γίνει “πραγματικός άντρας”. Μόνο που το σύστημα έχει άλλα σχέδια… και του λέει ξεκάθαρα ότι κάνει λάθος.
Η σειρά τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον γιατί είναι η ιστορία ενός παιδιού που προσπαθεί να ενσωματωθεί σε έναν κόσμο που τον απορρίπτει γι’ αυτό που είναι. Είναι επίκαιρη, παρότι αφορά άλλη εποχή, κι έχει αυτό το μικρό, σπινθηροβόλο χιούμορ που σε κάνει να γελάς μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές του Κάμερον. Το Boots σχολιάζει τα στερεότυπα γύρω από την ανδρική ταυτότητα και μας θυμίζει ότι κανείς δεν είναι αδύναμος — ακόμα κι όταν όλοι γύρω μπορεί να λένε το αντίθετο.
Το Boots δεν είναι απλώς μια σειρά για τον στρατό· είναι μια ιστορία για την προσωπική αναζήτηση της ταυτότητας σε έναν κόσμο που το διαφορετικό το βλέπει ως έγκλημα. Η ιστορία διαδραματίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’90, πριν από την καθιέρωση της πολιτικής «Don’t Ask, Don’t Tell», ενός κανονισμού που απαγόρευε στους στρατιώτες να μιλούν ανοιχτά για την ομοφυλοφιλική τους ταυτότητα και στον στρατό να τους ρωτά γι’ αυτή. Την περίοδο εκείνη, οι στρατιώτες που ανήκαν στην LGBTQ+ κοινότητα ζούσαν συνεχώς με τον φόβο του εκβιασμού ή της αποκάλυψης. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όπου η πειθαρχία είναι νόμος και η αυστηρότητα καθημερινότητα, ο Κάμερον προσπαθεί να επιβιώσει και, ταυτόχρονα, να βρει ποιος είναι.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο White: «Στον στρατό όλοι ξεκινούν ίσοι – σου ξυρίζουν το κεφάλι, σε ντύνουν στα χακί και σου λένε ότι είσαι ίδιος με όλους. Όμως εγώ δεν μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου». Και αυτή η αλήθεια κολλάει στο στομάχι: η σειρά μας δείχνει ότι η μεγαλύτερη μάχη δεν είναι να σηκώσεις όπλο, αλλά να μείνεις αληθινός μέσα σε ένα σύστημα που σε θέλει αόρατο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της βασικής εκπαίδευσης, οι χαρακτήρες του Boots δοκιμάζονται σωματικά και ψυχολογικά, ενώ παράλληλα παλεύουν με τις δικές τους αμφιβολίες και την ανάγκη για αποδοχή μέσα σε ένα αυστηρό, σχεδόν απάνθρωπο καθεστώς. Ο Κάμερον, με τον οποίο ταυτιζόμαστε από την πρώτη στιγμή, αντιμετωπίζει όχι μόνο τις σκληρές ασκήσεις, αλλά και την πίεση να καταστεί “ο άντρας που περιμένει η κοινωνία”, ενώ η φιλία του με τον Ρέι αποτελεί το μοναδικό στήριγμα μέσα στην καθημερινή αβεβαιότητα. Η τραγική απώλεια ενός συναδέλφου κατά τη διάρκεια της “rifle week” αλλάζει τη δυναμική της ομάδας, προκαλώντας φόβο, θυμό και αναγκάζοντας τους χαρακτήρες να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την πίστη στον εαυτό τους και στους άλλους.
Ένας από τους πρωταγωνιστές είναι και ο Max Parker, ο οποίος υποδύεται τον Σερζάντο Σάλιβαν, έναν αυστηρό αλλά ανθρώπινο εκπαιδευτή που φέρνει τη δική του ιστορία και τις συγκρούσεις του στην ομάδα. Αλλά και η Vera Farmiga, που υποδύεται τη μητέρα του Κάμερον, Barbara Cope — μια συναισθηματική ασπίδα και υπενθύμιση του κόσμου έξω από το boot camp. Μέσα από αυτές τις σχέσεις, η σειρά εξερευνά πώς η φιλία, η οικογένεια και η προσωπική αντοχή καθορίζουν ποιοι γινόμαστε, ακόμα και σε συνθήκες ακραίας πίεσης.
Πέρα από το δράμα και τη συγκίνηση, το Boots ανοίγει μια κουβέντα που ο στρατός —και η κοινωνία γενικότερα— απέφευγαν για δεκαετίες. Με φόντο τις αρχές του ’90, δείχνει πώς η διαφορετικότητα θεωρούνταν απειλή και πώς άνθρωποι αναγκάζονταν να κρύβουν τον εαυτό τους για να επιβιώσουν. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, η σειρά γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Μπορεί πλέον οι ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι να υπηρετούν ανοιχτά, με το 5,8% των στρατιωτών να δηλώνει μέλος της LGBTQ+ κοινότητας, όμως οι προκαταλήψεις δεν εξαφανίστηκαν απλώς επειδή άλλαξε ο νόμος.
Το 2024, ο Τζο Μπάιντεν έδωσε χάρη σε χιλιάδες βετεράνους που είχαν καταδικαστεί λόγω της σεξουαλικότητάς τους, και λίγο αργότερα ο Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε διάταγμα που απαγόρευε τη συμμετοχή τρανς ατόμων στις Ένοπλες Δυνάμεις. Και κάπως έτσι, το Boots παύει να είναι απλώς μια σειρά — γίνεται καθρέφτης. Ένας φόρος τιμής σε όσους υπηρέτησαν με θάρρος, ενώ κρύβονταν πίσω από τη σιωπή τους. Όπως λέει και ο ίδιος ο Greg Cope White: «Όποιος είναι πρόθυμος και ικανός να υπηρετήσει τη χώρα του, δεν πρέπει απλώς να του το επιτρέπουμε — πρέπει να τον τιμούμε». Γιατί, τελικά, το μεγαλύτερο θάρρος δεν είναι να κουβαλάς όπλο, αλλά να κουβαλάς τον εαυτό σου χωρίς να ντρέπεσαι.
Συντάκτης: Νικόλ Τ.
