Στα σοκάκια της πόλης, κρυφά,
οι σκιές μας έγιναν ένα.
Δεν υπήρχε άλλος κόσμος, μόνο η νύχτα μας.
Το χέρι σου άγγιξε το μέλλον μου
κι έγινε φλόγα που δε σβήνει.
Μια υπόσχεση χωρίς λόγια, αθάνατη.
Το σώμα σου με έκανε να ξεχάσω την ώρα
όσο η νύχτα μας έκλεινε στα χέρια της σαν χείμαρρος.
Όλα γύρω μας έγιναν νερό και φως.
Κι όταν οι τοίχοι σιώπησαν,
η ανάσα σου ήταν το μόνο που άφησε ίχνος.
Ένα μικρό σύμπαν από επιθυμίες και σκιές.
Κι όταν η αναπνοή μας σταμάτησε για λίγο,
ήξερα πως η επιθυμία μας
δεν μπορεί να περιοριστεί από τίποτα.
Συντάκτης: Στάθης Αναστασίου
