Οι δείκτες στο ταμπλό ήταν νεκροί
μα το τρένο έτρεχε ακόμα.
στις ράγες, στη νύχτα, στο κενό
με προορισμό το τίποτα.
Ένας σταθμάρχης ξέχασε,
μια εταιρεία αδιαφόρησε,
ένα κράτος έκλεισε τα μάτια.
και μετά έκαψαν ό,τι βρήκαν
μα όχι τις φωνές.
Ακούς ακόμα τις σειρήνες;
τα ουρλιαχτά μέσα στη λαμαρίνα;
τις μητέρες που σκάβουν με τα νύχια
ψάχνοντας σώματα
ή έστω ένα παπούτσι,
μια σκισμένη τσάντα,
μια τελευταία απόδειξη ότι υπήρξαν;
Κάποιος στο βάθος γελάει
μέσα στην άθλια γραβάτα του
χτυπώντας φιλικά την πλάτη
εκείνου που δεν είδε, δεν ήξερε, δε ρώτησε.
Οι εφημερίδες το βάφτισαν τραγωδία.
Οι πολιτικοί το είπαν ανθρώπινο λάθος.
Κι όλοι εμείς, οργή.
Η φωτογραφία είναι από έργο τέχνης του Γιώργου Κόφτη.
