Ορφανοτροφεία γεμάτα από παιδιά παντός ηλικίας, ιδρύματα στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης, παιδικές στέγες υπερπλήρεις να δεχτούν περισσότερα παιδικά χαμόγελα. Οικογένειες μέσα στις οποίες τα παιδιά είναι θύματα λεκτικής ή σωματικής βίας ή παρατηρητές της βίας μεταξύ των κηδεμόνων τους. Παιδιά που δεν εισπράττουν αγάπη, που δε ξέρουν τι σημαίνει χάδι ή παραμύθι. Παιδιά που γνώρισαν το σκληρό πρόσωπο της ζωής πολύ πιο νωρίς απ’ ό,τι πρέπει. Γονείς φονιάδες της τρυφερότητας, φονιάδες της παιδικής ευαισθησίας των ίδιων των σπλάχνων τους.
Θέλετε να σας πω κι άλλα; Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για να γίνεις γονιός. Υπάρχουν μόνο κατάλληλες συνθήκες για να γίνεις γονιός.
Είναι τρεις οι βασικές συνθήκες: α) Η ισορροπία του εαυτού σου για το ποιος είσαι και η συναισθηματική ετοιμότητα για το πού θες να πορευτείς, β) Το είδος της σχέσης με τον άνθρωπό σου και οι προοπτικές που σου ανοίγει αυτή η σχέση, γ) Η επίγνωση των απαιτήσεων που ένα παιδί συνεπάγεται μαζί με τις οικονομικές σου βάσεις.
Γονιός στα 20 στα 30 ή τα 40 – ποια η σημασία;
Γονιός είναι να γυρνάς ευτυχισμένος από το μαιευτήριο με ένα επιπλέον μέλος οικογένειας από τους δυο σας. Γονιός είναι να σε κατακλύζει κρύος ιδρώτας στη δουλειά, στα ψώνια, σε μια επίσκεψη για τις ευθύνες που έχεις απέναντι στο πλασματάκι που ακόμα δεν ανοίγει καλά-καλά τα μάτια. Σημαίνει να πηγαίνεις βραδιάτικα πάνω από το κεφαλάκι του και να αναρωτιέσαι αν αναπνέει και να νιώθεις χαρούμενα ηλίθιος μες την απειρία σου. Σημαίνει να είσαι πάντα διαθέσιμος, να μην κοιμάσαι, να αποκωδικοποιείς το κλάμα, να μην θες τίποτα για σένα, να ταΐζεις, να αλλάζεις πάνες, να παρέχεις ασφάλεια, να μη φοβάσαι να αλλάξει η ζωή σου ριζικά.
Καταλαβαίνεις γιατί λέω να έχεις ήδη τη δικιά σου συναισθηματική ισορροπία;
Ο ρόλος αυτός απαιτεί μυαλό που να έχει ψηθεί στο λιοπύρι των εμπειριών, απαιτεί αυτογνωσία που να έχει ωριμάσει, και προτεραιότητες που να έχουν καλλιεργηθεί καλά. Θα χρειαστεί να θυσιάσεις το μανικιούρ για να μπορείς να αγοράσεις γάλα, να κόψεις το ποδόσφαιρο για να παίξεις τραμπολίνο, να αυξήσεις τα αντανακλαστικά σου για να προλάβεις την πτώση του από τη σκάλα, μέσα σε δέκα λεπτά να φύγεις από τη δουλειά να πάρεις ΚΤΕΛ και μετά λεωφορείο για να προλάβεις τη σχολική γιορτή που θα πει το ποίημά του, να καταπιείς τη βρισιά και στη θέση της να πεις «συγγνώμη» ή «σ’ αγαπώ» γιατί είσαι πρότυπο πια.
Οι ευθύνες του ζευγαριού μοιράζονται εναλλάξ σε ημερήσιες-νυχτερινές βάρδιες. Κυβερνήτης και συγκυβερνήτης χρειάζεται να είναι παρόντες στις πρώτες λεξούλες, στα πρώτα πεσίματα μέχρι να γίνουν βήματα, στην εκμάθηση των πιρουνιών και την αυτονομία στην τουαλέτα. Χρειάζονται και οι δύο γονείς για να πάει η πτήση καλά αλλιώς προκύπτει ανώμαλη προσγείωση.
(Ενός λεπτού σιγή για όσες μανάδες ή πατεράδες ήταν μόνοι κυβερνήτες και τα έφεραν πέρας επιτυχώς.)
Να ξέρεις, οι απαιτήσεις ενός παιδιού δεν τελειώνουν με το να της φτιάξεις μια κοτσίδα, ούτε με το να του αγοράσεις ένα αλογάκι. Βασικά δεν τελειώνουν ποτέ. Ούτε στο σχολείο που θα μάθει ένα σωρό πράγματα και οι ερωτήσεις εξερεύνησης του κόσμου θα πολλαπλασιαστούν. Δεν τελειώνουν ούτε στην εφηβεία που ο κόσμος του θα κλονιστεί από την απότομη ανάπτυξη. Ούτε όταν θα έχει σχέση, ούτε όταν θα παντρευτεί και θα κάνει το δικό του παιδί. Δεν τελειώνουν ποτέ γιατί θα είναι πάντα το παιδί σου.
Πόσες φορές ακούσαμε μια μάνα ή έναν πατέρα να λέει «του πρόσφερα όσα χρειαζόταν. Το μεγάλωσα, το σπούδασα, του αγόρασα ό,τι ήθελε».
Δε χρειάζεται πολλά ρούχα, παιχνίδια και υλικά αγαθά. Ένα παιδί χρειάζεται πράγματα που δεν πληρώνεις για να τα αποκτήσεις. Ξέρετε κάποιον που να αγοράζει τη στοργή, την αγάπη ή κάποιο άλλο συναίσθημα; Στο πάρκο όταν γρατσουνίσει το γόνατο και βάλει τα κλάματα θα σε αναζητήσει με τα μάτια· πόσο κοντά θα είσαι για να το αρπάξεις; Κι όταν το πας πρώτη μέρα στο σχολείο, τι θα του πεις για να αφήσει το χέρι σου και να μπει μέσα;
«Πριγκηπέσσα» και «πριγκηπόπουλο» να έχεις το παιδί σου στη ζωή σου ολόκληρη. Να το ανεβάσεις στον πύργο του και να το γαλουχήσεις με γνώσεις, εμπειρίες, αγάπη άνευ όρων και χωρίς τσιγκουνιές. Να πολεμάς τους εχθρούς του αλλά να το αφήνεις να δίνει και τις δικές του μάχες.
Σίγουρα γνωρίσατε ζευγάρια που απέκτησαν οικογένεια πολύ νωρίς και έχουν αποδειχτεί καλύτεροι γονείς από αυτούς των 35. Πιθανόν να γνωρίσατε ζευγάρια που στα 45 να μην έχουν καν τη συναισθηματική ωριμότητα για το ευτύχημα να έχουν μια οικογένεια. Ίσως πάλι να είδατε σχέσεις να καταρρέουν μετά την απόκτηση ενός παιδιού ή σχέσεις που επιχείρησαν να κρατήσουν ένα παιδί για να «φτιάξουν» τη μεταξύ τους ανισορροπία.
Ένα παιδί δεν είναι πείραμα για να πετύχει η χημεία.
Μπορείς να δεις πέρα από τον εαυτό σου; Έχεις την ικανότητα να απαλλαγείς από τις ανάγκες τις δικές σου για τις ανάγκες κάποιου άλλου; Να στηρίζεις τα όνειρα του; Έμπρακτα να δείξεις την αγάπη σου κρύβοντας κάθε δική σου ανησυχία – μπορείς; Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος για κάποιον άλλον εκτός από σένα; Αντέχεις το θυμό, την απορία και τις εκρήξεις συναισθημάτων που το παιδί σου θα εκδηλώσει;
Αν είναι καταφατικές οι απαντήσεις σου πιο πάνω, δεν μας ενδιαφέρει το φύλο ή η ηλικία σου. Προσλαμβάνεσαι στο καλύτερο επάγγελμα του κόσμου, όπου προσφέρεις εθελοντικά όσες περισσότερες υπηρεσίες θα σου ζητηθούν μέσα στο 24ωρο.
Θα ανταμείβεσαι με χαμόγελα, χαζές ερωτήσεις, παραπονεμένα μουτράκια, μύξες, χεσμένες πάνες, δάκρυα, αληθινές αγκαλιές και φιλιά στον αέρα και μια φωνούλα να λέει «μμμα».
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
