Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «τσόντα»; Σίγουρα, η λέξη αυτή έχει αδιαμφισβήτητα αποκτήσει πολύ συγκεκριμένη σημασία στις μέρες μας. Τη χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε σε μια ταινία με περιεχόμενο περιπτύξεων προς τέρψη κι απόλαυση. Ήρθε, όμως, ο καιρός να μάθουμε πως αυτό δεν ήταν πάντοτε το νόημά της.

Στην πραγματικότητα, «τσόντα» είναι ένα κομμάτι ύφασμα που χρησιμοποιούμε για να επιμηκύνουμε ένα άλλο. Βάζουμε «τσόντα» σε μια φούστα για να τη μακρύνουμε, σε ένα τραπεζομάντηλο για να το μεγαλώσουμε κ. ο. κ.. Με τα χρόνια, βέβαια, η έξυπνη ελληνική γλώσσα έκανε το ουσιαστικό αυτό και ρήμα. Ένα ρήμα που πάω στοίχημα πως χρησιμοποιείς συχνά κι ας μην το έχεις προσέξει. Και μαζί με αυτό ήρθαν και ένα σωρό άλλες σημασίες της λέξης «τσόντα».

«Τσοντάρω χρήματα στο φιλαράκι μου που έχει ξεμείνει». «Θα τσοντάρουμε όλοι και θα πάμε εκείνο το ταξίδι». «Τσόνταρε κι εσύ κάτι βρε παιδάκι μου!». Αυτά είναι μονάχα κάποια παραδείγματα του πώς χρησιμοποιούμε το ρήμα που προαναφέραμε σήμερα και, όπως μπορείς να καταλάβεις, έχει στην ουσία του την ίδια σημασία με το ουσιαστικό: βάζω κάτι για να «μεγαλώσω» κάτι άλλο.

Θυμάσαι τα παλιά τα χρόνια που ο κινηματογράφος πρωτοεμφανίστηκε σε πόλεις και χωριά της επικράτειας που υπήρχαν μέρες -ή μάλλον νύχτες- που έπαιζαν ταινίες για μεγάλες συγκινήσεις; Που πήγαινε κόσμος και κοσμάκης και άνοιγε το ματάκι του; Που, είτε υπήρχαν συγκεκριμένοι κινηματογράφοι για αυτή τη δουλειά, είτε υπήρχαν συγκεκριμένες ώρες που παίζονταν τέτοιου είδους έργα, είτε οι σκηνοθέτες των μεγάλων ταινιών έπαιρναν ειδικές άδειες και προσέθεταν πικάντικες σκηνές στις ταινίες τους;

Μπορείς να φανταστείς πώς έλεγαν εκείνες τις πρόσθετες σκηνές που έραβαν στα φιλμ τους και που είχαν ερωτικό περιεχόμενο; Τσόντες, γιατί μεγάλωναν την ταινία, όχι επειδή είχαν ροζ περιεχόμενο. Απλώς, όταν πλέον άρχισαν να φτιάχνουν ταινίες αποκλειστικά τέτοιου περιεχομένου -σε μεγαλύτερες ποσότητες, εννοώ- και άρχισαν να τις ξεχωρίζουν απ’ τις υπόλοιπες ταινίες, τους κόλλησε και ο τίτλος. Τέλειο;

Τώρα, μιας και αναφέρθηκα στους κινηματογράφους, να σου πω και ένα άλλο, έτσι για να μαθαίνουμε όλοι μαζί. Είναι πλέον γνωστό πως υπάρχουν πολλοί κινηματογράφοι που ακόμα και σήμερα προβάλουν ακατάλληλα διά ανηλίκους έργα, κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες, για να πηγαίνουν όποιοι έχουν όρεξη και να το ζουν. Επειδή, όμως, άνθρωποι είμαστε και αυτά τα ζωώδη και πηγαία ένστικτά μας είναι πολύ δύσκολο να τα ελέγξουμε ώρες ώρες, αργά ή γρήγορα η δημόσια ερωτοτροπία σε σινεμά κατά τη διάρκεια τέτοιου είδους προβολών δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα.

Έτσι, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια, κάποιοι -έξυπνοι- άνθρωποι σκέφτηκαν να ιδρύσουν και να διατηρήσουν σινεμά καθαρά γι’ αυτόν τον λόγο: Πας με το αμόρε, βλέπετε μια ταινία σε μία τεράστια και αχανή αίθουσα με όλες τις ανέσεις και ταυτόχρονα μπορείτε να απολαμβάνετε το καλό μεσημεράκι σας πετώντας από πάνω σας κάθε είδους ταμπού. Φυσικά, αν δεν είσαι και τόσο απελευθερωμένος, αλλά θες να ζήσεις και την εμπειρία της τσόντας στο σινεμά, στις μεγάλες πόλεις της χώρας υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένοι κινηματογράφοι που προβάλουν αποκλειστικά αυτές τις ταινίες.

Το μόνο που ελπίζω είναι να μη σου κατέστρεψα εντελώς τη λέξη «τσόντα» μετά από αυτό το άρθρο. Καλά, όχι ότι ξενέρωναν ποτέ αυτά, αλλά λέμε τώρα!

Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου