Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Σήμερα ένιωθα πολύ έντονα την ανάγκη να σου μιλήσω για όσα ζήσαμε. Τα φιλικά και τα μη. Αυτά που αφήσαμε τους εαυτούς μας να κάνουν, όσο λέγαμε παραέξω πως ήμασταν κολλητοί. Σήμερα ήθελα να τα λύσουμε όλα, να τα πάρουμε από την αρχή. Να πούμε για εκείνα τα φιλιά που δίναμε στα κρυφά από την παρέα. Και τα άλλα, τα πιο τρυφερά, που ανταλλάσσαμε όταν επιτέλους γίναμε ζευγάρι.
Έχω την ανάγκη βλέπεις, να ξεκαθαρίσω όλα όσα ένιωσα και βίωσα από τη δική μου πλευρά. Ν’ απολογηθώ για τα λάθη μου και να σου πω πού νομίζω ότι έσφαλες κι εσύ.
Κουράστηκα λιγάκι βλέπεις όσο το κρύβαμε, και κάποια στιγμή έπρεπε να το μάθεις -σίγουρα νωρίτερα από τώρα. Με έκανε να νιώθω σαν παιχνίδι η κατάσταση κι ήλπιζα σε κάτι καλύτερο για ‘μας. Έτσι, όταν ξεκινήσαμε τη σχέση μας, είχα ήδη προϊδεαστεί αρνητικά. Δεν ήξερα αν θα τα καταφέρουμε κι ένιωθα σαν να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.
Όταν δε με τον καιρό αρχίζαμε να μαλώνουμε, να διαφωνούμε για καθετί μικρό, να πηγαίνουμε κόντρα ο ενός στον άλλον. Ήξερα πως εγώ τη σχέση μου τη φαντάζομαι διαφορετικά, πως θέλω κάτι καλύτερο και για τους δύο μας.
Και εννοείται πως υπήρξα δειλός που σκεφτόμουν έτσι και δεν αποφάσισα απλά να παλέψω περισσότερο. Είναι βέβαια πώς αποδείχτηκα λάθος, ψάχνοντας να λύσω το πρόβλημα μιλώντας στην παρέα κι όχι μαζί σου. Είναι 100 τις εκατό σίγουρο πως τα έκανα όλα χάλια. Μα δεν το έκανα από έλλειψη ενδιαφέροντος.
Εσύ από την άλλη. Ήσουν πιο σίγουρη από μένα, γιατί για σένα η περίοδος που το κρατούσαμε κρυφό όλο αυτό, ήταν περίοδος περισυλλογής κι όχι άγχους. Ήταν περίοδος επεξεργασίας όλων των δεδομένων που είχαμε στα χέρια μας. Και τα ζυγίσεις όλα τόσο καλά, μόνο που ξέχασες να με ενημερώσεις για το συμπέρασμα. Και το λάθος σου ξεκίνησε εκεί.
Η επιμονή σου να μη βιαστούμε να το πούμε στην παρέα, εμένα μου φάνηκε σαν έλλειψη ενδιαφέροντος και δεν πήρα ποτέ ολοκληρωμένα την επιβεβαίωση που ήθελα πως αυτό δεν ισχύει.
Τα πράγματα κάθε μέρα μπερδεύονταν όλο και περισσότερο εγώ έχανα την υπομονή μου κι εσύ τη ζωντάνια σου. Αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε και να αφήνουμε ο ένας τον άλλον να πάρει τον δρόμο του -κι ας μην ειπώθηκαν ποτέ όλα αυτά με λέξεις -παρ’ όλο που έπρεπε.
Κάναμε κι οι δυο τόσα πολλά λάθη, πήραμε τόσες ανόητες αποφάσεις και χειριστήκαμε σαν παιδιά την κατάσταση. Και νομίζω οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Μα θέλω να ξέρεις όπου κι αν είσαι, πως μπορεί να μην είναι δυνατό να είμαστε φίλοι μετά απ’ όλα αυτά, μα αυτό δε σημαίνει πως δε θα είμαστε και δίπλα ο ένας στον άλλον. Αυτό δε σημαίνει πως δε θα αγαπάμε ο ένας τον άλλον και δε θα ελπίζουμε στα καλύτερα.
Γιατί στο υπόσχομαι, εγώ εκεί ελπίζω για σένα.
