Μέχρι πρόσφατα το να έχει κάποιος σχέση με συνάδελφο, μου φαινόταν σαν «εμπόδιο» για τη σχέση. Σκεφτόμουν ρουτίνα, καθημερινότητα, συζητήσεις εντός κι εκτός γραφείου για τη δουλειά -κοντολογίς: πλήξη! Θανάσιμη πλήξη! Κι ύστερα ήρθε η τηλε-εργασία κι έγινα «συνάδελφος» με τον σύντροφό μου. Και να σας πω και κάτι; Ό, τι έλεγα τα παίρνω πίσω!

Τελικά, έχει τη φάση του να δουλεύετε μαζί. Μπορείς να εκμεταλλευτείς το διάλειμμά σου και να περάσεις λίγο χρόνο μαζί του –ευχής έργο αν δουλεύετε πολλές ώρες ή σε βάρδιες. Ταυτόχρονα, ξέρεις πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορείς να ξελαμπικάρεις και λίγο. Απλά χαζεύεις το ταίρι σου καθώς περνάει, κάνοντας λίγο οφθαλμόλουτρο.

Αφεντικό, αν το διαβάζεις, δηλώνω ένοχη για φλερτάρισμα στον χώρο εργασίας αλλά δεν σκοπεύω να επιδείξω ίχνος μεταμέλειας. Βασικά αφεντικό, θα σου πρότεινα να κάνεις κι εσύ το ίδιο με το άλλο σου μισό γιατί σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες το φλερτ στη δουλειά μειώνει το στρες και βελτιώνει τη διάθεση των εργαζομένων. Προφανώς έχω και την επιστήμη μαζί μου άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος, κύριε διευθυντά, να μπλέξουμε και το HR στη συζήτηση!

Το να δουλεύετε στον ίδιο χώρο σημαίνει πως έχετε την ευκαιρία ν’ ανταλλάξετε μερικές κλεφτές ματιές, να πείτε μερικά γλυκόλογα μεταξύ σας, να κλείσετε πονηρά το μάτι ο ένας στον άλλο περνώντας στους διαδρόμους. Έχετε τη δυνατότητα να τα κάνετε όλα αυτά under the radar –γιατί, ειδικά στη δουλειά, καλό είναι να μη φέρνουμε σε δύσκολη θέση τους γύρω μας– και να νιώθετε σαν να μοιράζεστε ένα μυστικό. Αυτή η μυστικότητα στο φλερτ του δίνει και μια άλλη χάρη. Μοιάζει να κλέβει κάτι από τη γλύκα του «παράνομου» και κρατάει άσβεστο το πάθος των εραστών. Κι αυτό από μόνο του, όταν συνεργάζεστε, είναι σπουδαίο επίτευγμα.

Θα του στείλεις ένα πονηρό μήνυμα ή θα σου πει κάτι που μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις πως σημαίνει κάτι ερωτικό κι ενώ θα είστε φαινομενικά «καθωσπρέπει», θα νιώθετε το πάθος σιγά-σιγά να φουντώνει. Αυτοί οι δικοί σας κώδικες, τα inside jokes σας, στη δουλειά θα σας ενώνουν κάπως πιο ιδιαίτερα και ξεχωριστά. Θα σας επιτρέπουν ν’ αναζωπυρώνετε την μεταξύ σας φλόγα και παράλληλα να δραπετεύετε από το γκρίζο της εργασιακής ρουτίνας.

Μπορείτε να βρεθείτε στον χώρο που κάνετε διάλειμμα και να υποκριθείτε πως γνωρίζεστε για πρώτη φορά. Μπορείτε να πείτε ψιθυριστά ο ένας στον άλλο τι έχετε στο νου σας για μετά. Μπορείτε ν’ ανταλλάξετε mails με κρυφά (ή και ξεκάθαρα) μηνύματα. Στην τελευταία περίπτωση όμως και ειδικά αν το περιεχόμενο είναι πολύ προσωπικό, βεβαιωθείτε πως δεν υπάρχει περίπτωση να είναι κάποιος άλλος ο λήπτης ή ο αναγνώστης του μηνύματος. Είπαμε να φλερτάρουμε, μη γίνουμε και ρεζίλι όμως!

Γενικά, οι σχέσεις στο εργασιακό μας περιβάλλον είναι κάτι που ενέχει ένα κάποιο ρίσκο απ’ την άποψη ότι μπορεί αύριο να χωρίσετε αλλά να συνεχίσετε να δουλεύετε μαζί. Απ’ την άλλη όμως, η πλειοψηφία γνωρίζει τους ερωτικούς του συντρόφους μέσω της εργασίας του οπότε, αντί να το κάνουμε ταμπού, καλό είναι να το αποδεχτούμε και να βγει και κάτι θετικό απ’ αυτό. Και, ναι, το φλερτ είναι κάτι θετικό. Ειδικά εκείνο το φλερτ που ούτε σ’ εκθέτει, ούτε φέρνει κάποιον τρίτο σε αμηχανία. Το φλερτ που μένει μεταξύ των δύο ενδιαφερόμενων χωρίς παρατηρητές είναι ό, τι πρέπει για το εργασιακό περιβάλλον και η πλέον ασφαλής επιλογή. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ το βλέπω win-win.

Είναι αναζωογονητικό για τη σχέση να παραβλέπει την καθημερινή τριβή και να κρατά άσβεστη την έλξη και τον έρωτα. Την ίδια στιγμή, γίνεται κι ένα παιχνίδι για δύο που φτιάχνει τη διάθεση σ’ ένα συχνά απαιτητικό και στρεσογόνο περιβάλλον. Αφού, λοιπόν, είστε μαζί και δουλεύετε και μαζί, ποιος ο λόγος να μην το δείτε ως ευκαιρία για λίγο παραπάνω φλερτ; Ποιος ο λόγος να μη συνεχιστεί το παιχνίδι κι εντός ωραρίου αλλά σε λογικά πλαίσια;

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ σκοπεύω να συνεχίσω τα πειράγματα σ’ εκείνον τον ωραίο τύπο που πετυχαίνω στην κουζίνα ακόμα κι αν μένουμε μαζί εδώ και χρόνια. Δε φταίω εγώ, φταίει η μαμά του που τον έκανε ωραίο και μια έρευνα που διάβασα ότι αυτό με κάνει πιο παραγωγική –το τελευταίο το πρόσεξες αφεντικό, έτσι;

 

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου