Πριν λίγο καιρό θα διαφωνούσες έντονα μαζί του –μπορεί και να φώναζες. Πριν λίγο καιρό κι εκείνος θα σου έκανε σκηνή. Σήμερα όμως τον καταλαβαίνεις ίσως λίγο παραπάνω και δε βρίσκεις λόγο για διαμάχη. Σήμερα κι εκείνος ξέρει πως ίσως είναι καλύτερα να δώσει τόπο στην οργή παρά να ρίξει λάδι στη φωτιά. Όλη αυτή η νέα πρακτική όμως, δεν έγινε εν ριπή οφθαλμού. Δεν πρόκειται για μια φαεινή ιδέα ή κάποια τυχαία έκλαμψη του νου. Είναι αποτέλεσμα της αμοιβαίας κι αμφίδρομής σας εκπαίδευσης.

Θυμάσαι πώς φώναζε η μαμά σου να μην πατήσεις στα σφουγγαρισμένα; Πάτησες μια-δυο φορές, τ’ άκουσες κι έπειτα ήσουν πιο προσεκτικός. Κάπως έτσι λειτουργεί κι η σχέση. Άθελά σου κάποια στιγμή θα πατήσεις τον «κάλο» του συντρόφου σου και εκείνος θα αντιδράσει. Θα μάθεις πως αυτό, εκείνο ή το άλλο τον ενοχλεί. Θα διαφωνήσετε, θα θυμώσετε μα με λίγη θέληση θα τα ξαναβρείτε κι έπειτα θα ξέρεις τι πρέπει να αποφεύγεις για να μην τον πληγώνεις. Έτσι κι εκείνος, θα ανακαλύψει με την πάροδο του χρόνου τα όριά σου και τις ανοχές σου και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα τα σεβαστεί.

Όσο κι αν παλεύουν οι ρομαντικές κομεντί να μας πείσουν για το αντίθετο, οι σχέσεις δε λειτουργούν ως εκ θαύματος. Θέλουν δουλειά κι εκπαίδευση. Όπως δεν έλαβες εσύ κανένα εγχειρίδιο χρήσης του ανθρώπου σου, έτσι δεν έλαβε κι εκείνος. Δεν ξέρει τι θες, τι σκέφτεσαι και πώς, τι σ’ αρέσει και τι όχι. Δεν ξέρεις τι τον πληγώνει ή τι τον θυμώνει. Δεν μπορείς να ξέρεις τι πληγές κρύβονται πίσω από τον εγωισμό του, μα ούτε κι εκείνος μπορεί να ξέρει ποιο παιδικό σου τραύμα μετέτρεψες σε θυμό.

Εντάξει, μέχρι και στις σχέσεις υπάρχουν κάποια σημεία που τα δεχόμαστε ως θέσφατα. Κανείς δε θέλει το ψέμα ή την απιστία. Όμως υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά ή ερμηνεύει κατά το δοκούν. Για παράδειγμα, εμένα θα με ενοχλούσε η αδιάκοπη επικοινωνία με τον άλλο, όμως ξέρω πως αυτό για κάποιους ερμηνεύεται ως αδιαφορία ή έλλειψη επαρκούς ενδιαφέροντος. Για σένα ίσως η ζήλια να είναι κουραστική και ψυχοφθόρα, για άλλους ίσως είναι ένδειξη επιθυμίας και πόθου.

Πρέπει να δείξετε ο ένας στον άλλο ένα ασφαλές μονοπάτι δίχως νάρκες. Να «αλληλο-εκπαιδευτείτε» για όλα εκείνα που σας αρέσουν ή σας ενοχλούν. Να δείξετε πόσο απολαμβάνετε μια συνήθεια ή πόσο σιχαίνεστε μια άλλη. Για να συμπορευθείτε πρέπει να εξουδετερώσετε τις νάρκες ή να μάθετε να τις αποφεύγετε, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να τις χαρτογραφήσετε. Θα γίνετε ο ένας ο δάσκαλος του άλλου και πού ξέρεις; Ίσως τον μάθεις καλύτερα απ’ όσο ξέρει εκείνος τον εαυτό του!

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα του μάθεις ότι το Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι για σένα είναι πολύ σημαντικό. Με τον δικό του τρόπο θα σου δείξει πως οι φίλοι του είναι εξίσου σημαντικοί. Όσο περνάει ο χρόνος θα καταλαβαίνεις ότι το να περνάει χρόνο βλέποντας σειρές τον ξεκουράζει και θα αρχίσεις να το σέβεσαι. Με τον καιρό κι εκείνος θα δει πως η κοριτσοπαρέα σου δεν είναι «κακά μαντάτα» και θα εξοικειωθεί μαζί τους. Θα συνηθίσεις να τον αφήνεις στην ησυχία του όταν τον βλέπεις εκνευρισμένο κι εκείνος θα μάθει να σου φέρνει σοκολάτα και παυσίπονα όταν έχεις περίοδο. Θέληση και συναίσθημα να υπάρχει και θα βρείτε τα πατήματά σας.

Η αλήθεια είναι ότι συχνά αντιλαμβανόμαστε τις ερωτικές σχέσεις σαν μια εμπόλεμη ζώνη. Ωστόσο, θεωρώ πως θα ήταν πρακτικότερο και πιο όμορφο να τις παρομοιάζαμε με σχολείο. Ίσως τα απροειδοποίητα τεστ να είναι οι ξαφνικοί τσακωμοί, ίσως η ύλη να είναι το πόσο καλά ξέρεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και το τι τον ενοχλεί. Ίσως σ’ αυτό το σχολείο οι βαθμοί να μετριούνται σε χαμόγελα: κάθε χαμόγελό του να σου δίνει κι έναν πόντο.

Ίσως κάποιοι δάσκαλοι να είναι πιο μεταδοτικοί και κάποιοι λίγο πιο αυστηροί ή δύσκολοι στο να τους καταπλήξεις. Όμως, μ’ αρέσει να σκέφτομαι πως οι σχέσεις μας είναι σχολεία. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι πως κάθε άνθρωπος κάτι σε μαθαίνει και κάτι του μαθαίνεις κι εσύ. Εκπαιδεύεσαι κι εκπαιδεύεις ως προς τη συνύπαρξη, ως προς τον έρωτα. Μπορεί το μάθημα μια μέρα να τελειώσει, μπορεί καθένας σας να βρει ένα νέο «σχολείο», μπορεί ακόμα και να πάρετε «διδακτορικό» σ’ αυτήν την ίδια αγαπημένη θεματική. Όμως καμία εκπαίδευση δεν είναι επί ματαίω.

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.