Φτάνει λοιπόν η ώρα που δε θες να προχωρήσεις άλλο σε αυτή τη σχέση, το έχεις φέρει από εδώ, το έχεις φέρει από εκεί, το έχεις συζητήσει με φίλους και γνωστούς, έχεις κάνει την απαραίτητη περισυλλογή κι έχεις καταλάβει ότι δεν μπορείς να διατηρήσεις άλλο το δεσμό σας. Οι λόγοι είναι πολλοί το αποτέλεσμα που θα έρθει ένα, ο χωρισμός. Αυτό όμως που σε τρώει βαθιά μέσα σου είναι το πώς θα το ξεφουρνίσεις, ποιες είναι οι κατάλληλες λέξεις και συνθήκες για να το κάνεις. Και δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να γίνει ανώδυνα. Ή μήπως υπάρχει;
Έχουμε βιώσει χωρισμούς που γίνονται μπαμ και κάτω, γιατί η απόφαση ήταν αναπόφευκτη, όπως επίσης υπάρχουν χωρισμοί που δεν έχουν αποφασιστεί σίγουρα οπότε υπάρχουν οι επανασυνδέσεις. Υπάρχουν και οι χωρισμοί που ενώ η απόφαση είναι ολοφάνερη, δεν υπάρχει το θάρρος να δοθεί το τέλος. Στην τελευταία περίπτωση τα πράγματα είναι περίπλοκα από την άποψη ότι δεν ξέρεις πώς να παραδεχθείς και να κοινοποιήσεις το ότι θέλεις να το λήξετε. Μέχρι που έρχεται η φαεινή ιδέα να το κάνεις να φανεί σαν ατύχημα.
Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που το ένα άτομο δεν ξέρει την αλήθεια και τον πραγματικό λόγο του χωρισμού ενώ το άλλο κάνει τα πάντα ώστε να μην την πει ο ίδιος για να αποποιηθεί τις ευθύνες. Κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του ώστε να μην πει ξεκάθαρα ότι θέλει να χωρίσει και φυσικά τον λόγο. Θεωρεί καλύτερη και πιο συμφέρουσα λύση το ν’ αλλάξει συμπεριφορά περιμένοντας από το ταίρι του να ξενερώσει και να επιδιώξει εκείνο τον χωρισμό.
Όταν λέμε «αλλάζει συμπεριφορά» εννοούμε μέρα με τη νύχτα. Δε γίνεται απαραιτήτως απότομα, συνήθως ακολουθεί πιο ομαλή πορεία για να μην καρφωθεί. Ξεκινάει από απλά και μικρά πράγματα και φτάνει στα πιο μεγάλα. Κυρίως αποσκοπεί στο να απομακρύνεται διαρκώς ο ένας από τον άλλο. Καμία συζήτηση, κανένα ενδιαφέρον. Συνήθως, αν το άλλο άτομο τρέφει ακόμη συναισθήματα θα κυνηγήσει και θα προσπαθήσει να συμπληρώσει το κενό που έχει σημειωθεί, ενώ η άλλη πλευρά που έχει ξεκινήσει ήδη να απομακρύνεται, το παίζει ανήξερος, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την επικοινωνία μεταξύ τους. Το σχέδιο λοιπόν πάει όπως το περίμενε κανείς, η συμπεριφορά άλλαξε και είναι θέμα χρόνου να τελειώσει αυτή η σχέση.
Η στάση αυτή δηλώνει μια ξεκάθαρη παραίτηση από τη σχέση, όμως παίζει και στο όριο του ανήθικου, καθώς πάει σε μονοπάτια χειριστικά που υποτιμούν την κρίση του ατόμου που υποτίθεται σέβεται κι εκτιμά. Στην αρχή ίσως να δικαιολογηθεί πως το κάνει για το καλό και των δύο, στην ουσία όμως φτιάχνει ένα placebo για να μην αντικρίσει την αλήθεια κατάματα. Στο μυαλό του ανθρώπου αυτού κυριαρχεί η ιδέα ότι καλύτερα να μην αποκαλυφθεί ο πραγματικός λόγος του χωρισμού ώστε να πληγωθεί λιγότερο ο άλλος που βρίσκεται στη σχέση. Αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι στην ουσία προσπαθεί να μη γίνει ο κακός της υπόθεσης, ερχόμενος σε δύσκολη θέση.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε μια τέτοια τακτική εγωιστική και φυγόπονη; Ίσως. Καμουφλάρει την αλήθεια με ένα σωρό ψέματα και προτιμά να μην αποκαλυφθεί. Ψεύτικες δικαιολογίες οδηγούν σε ερωτηματικά και έναν χωρισμό εν τέλει μέσα στα σύννεφα, καθώς οι σχέσεις που τελειώνουν με τέτοιο τρόπο αφήνουν πολλά ερωτηματικά πίσω τους. Τα άτομα που κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν το ταίρι τους, γνωρίζουν τους πραγματικούς λόγους που η σχέση τελείωσε, μη δίνοντας την ίδια ευκαιρία κάθαρσης και στο απέναντι άτομο, που μένει να αναρωτιέται τι στο καλό συνέβη. Δημιουργούνται ανασφάλειες και φόβοι που διαιωνίζονται αντί να γίνει ένας απλός και ξεκάθαρος χωρισμός. Μένουν απωθημένα ή ακόμα χειρότερα επαναλαμβάνονται συμπεριφορές που επηρεάζουν νέους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αξίζει όντως τόσος κόπος και τόση πλάνη για δυο ανθρώπους που αγαπήθηκαν; Ή μήπως αυτό σημαίνει πως δεν αγαπήθηκαν ποτέ;
Συντάκτης: Ιωάννα Μελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
