Οι σχολικές γιορτές είναι από εκείνες τις στιγμές που κάνουν το σχολείο να ξεφεύγει από το «πρέπει» και το πρόγραμμα και να θυμίζει λίγο περισσότερο κοινότητα. Δεν είναι απλώς εκδηλώσεις∙ είναι ευκαιρίες να έρθουν πιο κοντά μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, να μοιραστούν στιγμές και να νιώσουν πως ανήκουν κάπου όλοι μαζί. Μέσα από αυτές καλλιεργείται το αίσθημα του «μαζί», δυναμώνει η ταυτότητα του σχολείου και ζωντανεύουν αξίες όπως η συνεργασία, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη.
Σε πρώτο επίπεδο, λειτουργούν ως σημεία συνάντησης διαφορετικών ρόλων και ηλικιών. Μαθητές από διαφορετικές τάξεις συνεργάζονται για την προετοιμασία θεατρικών παραστάσεων, τραγουδιών ή εκθέσεων, μαθαίνοντας να λειτουργούν ως ομάδα. Η κοινή προσπάθεια για έναν στόχο βοηθά στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης και αλληλοϋποστήριξης, ενώ παράλληλα μειώνει τις αποστάσεις που συχνά δημιουργούνται μέσα από το καθημερινό πρόγραμμα μαθημάτων.
Παράλληλα, δίνεται στους μαθητές η ευκαιρία να εκφραστούν δημιουργικά και να αναδείξουν δεξιότητες που δε σχετίζονται απαραίτητα με τη σχολική επίδοση. Η συμμετοχή στη μουσική, στο θέατρο, στη ζωγραφική ή στον χορό επιτρέπει σε κάθε παιδί να νιώσει ότι έχει κάτι ξεχωριστό και σημαντικό να προσφέρει. Έτσι, κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας έχει τη δική του αξία.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο ρόλος των εκπαιδευτικών σε αυτές τις διαδικασίες. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, οι σχέσεις μαθητών και δασκάλων γίνονται πιο άμεσες και ανθρώπινες. Οι εκπαιδευτικοί δεν εμφανίζονται μόνο ως φορείς γνώσης, αλλά και ως καθοδηγητές, συνεργάτες και καμιά φορά, μέχρι και ως γκρούπιζ. Αυτή η αλλαγή ρόλων συμβάλλει στη δημιουργία ενός θετικού κλίματος εμπιστοσύνης, το οποίο επηρεάζει ευνοϊκά και την καθημερινή σχολική ζωή. Δεν είναι πια οι απόμακροι εκπαιδευτικοί αλλά οι κουλ δάσκαλοι.
Ας μην ξεχνάμε πως μέσα από τις γιορτές το σχολείο ανοίγεται προς την ευρύτερη κοινότητα. Η παρουσία γονέων και κηδεμόνων στις εκδηλώσεις ενισχύει τη σύνδεση οικογένειας και σχολείου, δημιουργώντας ένα κοινό πλαίσιο αξιών και στόχων. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό οι θέσεις του κοινού να γεμίζουν. Γιατί κάθε παιδί που βρίσκεται επάνω στη σκηνή, ψάχνει με τα μάτια του το γνώριμο χειροκρότημα του γονέα του. Ένα χειροκρότημα που δεν επιβραβεύει την τελειότητα, αλλά την προσπάθεια. Το θάρρος να σταθεί μπροστά σε άλλους και να εκτεθεί. Γιατί αυτές οι στιγμές μένουν. Μπορεί να ξεχαστεί το ποίημα, το τραγούδι ή τα λόγια, αλλά όχι το συναίσθημα ότι κάποιος ήταν εκεί για σένα. Κι όταν οι γονείς παρακολουθούν τις προσπάθειες των παιδιών, ενισχύεται το αίσθημα υπερηφάνειας και αναγνώρισης, και τελικά, της ίδιας της αυτοαξίας.
Οι σχολικές εορτές μπορεί σε κάποιους να μοιάζουν χαμένος χρόνος, όμως είναι στην ουσία μια μορφή βιωματικής μάθησης. Σε πολλές περιπτώσεις, οι εκδηλώσεις αυτές συνδέονται με εθνικές, πολιτιστικές ή θρησκευτικές επετείους, προσφέροντας αφορμές για συλλογική μνήμη και προβληματισμό. Μέσα από αυτές μεταδίδονται κοινές αξίες, παραδόσεις και ιδανικά, τα οποία λειτουργούν ως συνεκτικός δεσμός της σχολικής κοινότητας. Οι μαθητές μαθαίνουν να σέβονται το παρελθόν, να κατανοούν το παρόν και να οραματίζονται το μέλλον ως ενεργά μέλη μιας ομάδας.
Τελικά, οι σχολικές εορτές είναι αυτό που είναι. Δηλαδή, μικρές ανάσες χαράς και σύνδεσης που δυναμώνουν τις σχέσεις και κάνουν το σχολείο πιο ανθρώπινο και συμπεριληπτικό. Μέσα από τη συνεργασία, τη δημιουργία και τη συμμετοχή, το σχολείο μεταμορφώνεται σε έναν ζωντανό χώρο, όπου η μάθηση συναντά τη συλλογική εμπειρία και τη χαρά του να είμαστε μαζί.
Συντάκτης: Αγγελική Παπακωνσταντίνου
