Πέρα από την εναπόθεση ευθυνών στους άλλους, έρχεται μια στιγμή που ο κάθε άνθρωπος οφείλει να αναλάβει τις δικές του. Τις ευθύνες του προς τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο χρέος να κουβαλήσουμε από αυτό της δικής μας ιστορίας.
Δύσκολο να πεις τα λάθη σου, μα υπάρχει τρόπος να το κάνεις!
Κι όμως, με κάποιο τρόπο οι δικές μας επιλογές, συμπεριφορές και στάσεις, μας οδήγησαν εδώ. Σε μία όχι και τόσο ευχάριστη κατάσταση. Ποιος ήταν ο δικός μας ρόλος σε αυτό το εργάκι; Τώρα που καταφέραμε να αποστασιοποιηθούμε, βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά. Οι ανασφάλειες μας, μας στερούν από το φως μας. Μας μικραίνουν. Αφού ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είμαστε τι αξίζουμε, πού υπερέχουμε, πού μειονεκτούμε, γιατί τις αφήνουμε να μας θολώνουν τόσο το πρίσμα;
Δε θα μπορέσουμε ν’ αποφύγουμε εύκολα τις στιγμές που σαν σ’ ένα repeat θα θέλουμε να παίξουμε ξανά και ξανά στο μυαλό μας τις σκηνές και τους διαλόγους της τελευταίας συνάντησης. Μόνο που κάθε που θα το κάνουμε θα βλέπουμε πως η οπτική μας θ’ αλλάζει, σαν να ξεκαθαρίζει κάπως το πράμα. Έτσι κι αλλιώς η αλήθεια προκύπτει μία φορά. Τη μοναδική εκείνη στιγμή που λαμβάνει χώρα το γεγονός. Έπειτα, απ’ εκεί και πέρα το μόνο που μπορεί κανείς να πάρει είναι εκδοχές του τι ακριβώς συνέβη, συνεπώς στην απόλυτη εκδοχή της αλήθειας δεν πρόκειται να φτάσουμε.
Ο χωρισμός είναι μόνο μια λέξη.
Ήρθε η ώρα για το πολυπόθητο «Get Over It!».
Κατέβασε εδώ το e-book για όλες τις συσκευές σου!
