Διάλειμμα δε σημαίνει τέλος

Ξύλινο παρκέ, φωτάκια κρεμασμένα παντού, το κοινό περιμένει. Σκοτάδι και ξαφνικά πάλι φως. Στη σκηνή δυο παρτενέρ σε μια απόλυτα συντονισμένη χορογραφία. Οι κινήσεις τους προσεκτικές, επιβλητικές, όπου το απαιτεί η περίσταση, μα κυρίως μετρημένες. Καλά ζυγισμένες με βήματα άλλοτε μπροστά κι άλλοτε προς τα πίσω.

Μήπως σου θυμίζει κάτι; Κάπως έτσι δεν είναι κι οι σχέσεις; Δυο σύντροφοι/σύζυγοι –βάλε όποια ταμπέλα θες– προσπαθούν να ισορροπήσουν μέσα σε μια σχέση ή σε ένα γάμο με βήματα προσεκτικά και μετρημένα. Ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να γίνεται.

Έχεις, λοιπόν, μάθει τη χορογραφία απ’ έξω κι ανακατωτά, την εκτελείς άψογα θαυμάζοντας τον εαυτό σου, αλλά και τον παρτενέρ σου. Ξαφνικά, όμως, στέκεις σαστισμένα, διότι ο παρτενέρ σου κάνει μόνο πίσω βήματα. Τι συμβαίνει; Πώς έγινε αυτό ενώ άλλα είχαν σχεδιαστεί;

Αυτό, λοιπόν, είναι το σημείο μηδέν μιας σχέσης, κατά γενική ομολογία. Ο σύντροφός σου πνίγεται και σου ζητά χρόνο, αλλά και χώρο. Τι κάνεις τώρα εν μέσω χορογραφίας; Η αλήθεια είναι πως συμβαίνει συχνά και στις καλύτερες οικογένειες. Τις περισσότερες δε φορές αυτό ισχύει στην αρχή μιας σχέσης ή όταν πια είναι ολοφάνερο ότι τα πράγματα τείνουν να γίνουν πιο σοβαρά. Συμβαίνει φυσικά και σε ζευγάρια έπειτα από πολλά χρόνια γάμου.

Σκέψεις με φόντο μαύρα συννεφάκια γεμίζουν το μυαλό σου. Ερωτηματικά ένα σωρό, τα οποία ακολουθούνται από εκνευρισμό, απογοήτευση και θλίψη. Γιατί να ζητήσει χρόνο; Το αποδέχεσαι απλά; Κατάσταση υστερίας με ό,τι επακολουθήσει ή διάλειμμα για απολογισμό;

Για εσένα που θέλεις να ενδώσεις στον δικαιολογημένο ίσως θυμό σου θυμήσου πως δεν επεξεργαζόμαστε όλοι τα δεδομένα με τον ίδιο τρόπο ούτε την ίδια ταχύτητα. Άλλος επεξεργαστής διαφορετικού εργοστασίου. Το να αποζητά χρόνο και χώρο και γενικά το να αισθάνεται ότι «πνίγεται» είναι φυσιολογικός μηχανισμός άμυνας για ορισμένους.

Για να κατανοήσεις πιο εύκολα την κατάσταση σκέψου απλά πως κατά τους ειδικούς δεν έχει να κάνει τόσο –ή τουλάχιστον πάντα– με το σύντροφό τους. Η νούμερο ένα αιτία είναι το άγχος για διάφορες φάσεις που αφορούν στη σχέση. Εξάλλου, μην ξεχνάς ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί και δε θέλουν να μιλούν για όσα τους προβληματίζουν, έτσι απαιτούν χρόνο κι απόσταση για να μπορέσουν να τα διαχειριστούν.

Ό,τι και να είναι, το συναίσθημα είναι σίγουρα τρομακτικό, μα προσπαθώντας με υστερίες να αποδείξεις τα αυτονόητα, θα έχεις δυστυχώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Το «πνίγομαι» δε σημαίνει απαραίτητα και τέλος. Μην μπαίνεις σε μάχες ελέγχου του ποιος θα επιβληθεί σε ποιον. Νόμος απαράβατος και σεβαστός είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τον άλλον μέσα σε μια σχέση ούτε προφανώς και τα αισθήματά του.

Δώσε ένα διάλειμμα και στους δύο σας. Κρίνε, αλλά κι άκου. Υπάρχουν όρια, μην τα ξεπερνάς. Κρύψε την οποιαδήποτε ανασφάλειά σου δίχως πιέσεις για άμεσες συζητήσεις. Δε θα φέρει λύση στο πρόβλημα. Θα προκαλέσει μια ακόμη πηγή άγχους. Σίγουρα, η απόσταση δεν είναι ευχάριστη, μα είστε σύντροφοι κι όχι κλώνοι.

Υπάρχει, βεβαίως, κι η άλλη όψη του νομίσματος, όπου η ανάγκη κάποιου για χρόνο ίσως συνεπάγεται δεύτερες σκέψεις σχετικά με το πώς θα τερματίσει τη σχέση σας. Εκεί θα έχεις όλα τα δίκια του κόσμου για τυχόν υστερίες. Σε αυτήν την, κατά τα άλλα καθόλου ευχάριστη περίπτωση, ζητάς επανάληψη κι αξιολόγηση της χορογραφίας μήπως και βγάλεις άκρη. Αν, τελικά, δε βγάλεις, τότε το «πνίγομαι» εδώ θα σημαίνει σίγουρο τέλος.

Αφουγκράσου τις επιθυμίες σου κι ακολούθησε όποια απ’ τις δύο οδούς σου προσφέρει ψυχική ηρεμία. Το σίγουρο είναι πως μετά τη συννεφιά σκάει πάντα η λιακάδα. Έτσι κι ένα διάλειμμα, αν δεν κάνει καλό στη σχέση σας άμεσα, θα κάνει ξεχωριστά στον καθένας σας -κι ας πάρει χρόνο για να το καταλάβετε. Αρκεί να διατηρείς πάντα την ταυτότητά σου.

Σχέση σημαίνει «Η ισχύς εν τη ενώσει». Η δύναμη των δύο. Όλα θέλουν το δικό τους ρυθμό.  Μη σε τρομάζουν οι απότομες στροφές της χορογραφίας σας. Δώσε του το χρόνο που χρειάζεται για να τις μάθει και το χώρο που αποζητά για να τις απογειώσει. Βήμα, ελιγμός, παύση, χειροκρότημα. Απόλαυσέ το!