Θυμώνω για εκείνο το βράδυ που περάσαμε μαζί χωρίς καλά καλά να σε ξέρω.
Θυμώνω και σε βρίζω σε φίλους και γνωστούς κι αυτοί κουνάνε το κεφάλι συγκαταβατικά.
Αυτή η συγκατάβαση που μεταφράζεται σε καλά να πάθει.
Και καλά έπαθα. Δεν αποποιούμαι ευθύνες. Δε μετανιώνω ούτε στιγμή.
Ακόμη κι αν χίλια καμπανάκια ηχούσαν στα αυτιά μου εκείνο το βράδυ, ακόμη κι αν αναβόσβηνε η ένδειξη κινδύνου στο μυαλό μου, ακόμη κι αν η λογική μου έβγαζε απαγορευτικό σήμα, στου κουφού την πόρτα εγώ.
Με εμένα θυμώνω.Θα έπρεπε πια να έχω μάθει να με προστατεύω περισσότερο, να νοιάζομαι επιτέλους περισσότερο για την πάρτη μου. Είναι και τάση της εποχής. Αλλά αυτό είναι λίγο αργά για να το μάθω.
Το έκανα στάση ζωής πλέον το να πέφτω με τα μούτρα στον έρωτα κι ας είναι κάτω γκρεμός.
Και όπου τοίχος κι εγώ καταπάνω του. Συνήθως με γκρεμίζει, δεν τον γκρεμίζω.Και πέφτω.Και σηκώνομαι.Και ξαναπέφτω.
Όπως το παιχνίδι που κάναμε μικροί .Χτυπούσαμε, σπάγαμε ό,τι υποψήφιο υπήρχε για σπάσιμο αλλά δεν το βάζαμε κάτω. Στον έρωτα γιατί το ξεχάσαμε αυτό το παιχνίδι;
Τις αγαπάω τις πληγές μου και καμαρώνω για αυτές. Γιατί ξέρεις κάτι; Τον άνθρωπο που έχει επιβιώσει από έρωτα μην τον φοβάσαι, είναι καλός καραβοκύρης, ξέρει να πορεύεται.
Με τους άλλους τους ψυχρούς και υπολογιστές, τους καλοβολεμένους, τους δήθεν ευτυχισμένους το έχω το πρόβλημα.
Δεν αντέχουν όλοι να σηκώσουν το φορτίο της μοναξιάς τους. Υπάρχουν κι αυτοί που αν κλειστούν σε ένα δωμάτιο δε θα αντέξουν τον ίδιο τον εαυτό τους πάνω από πέντε λεπτά.
Μπαίνουν σε σχέσεις από ανάγκη, νομίζουν πως έτσι γίνονται ευτυχισμένοι κι αν είναι να γίνουν κι εγώ μαζί τους. Το δοκίμασα κι εγώ μα δε μου βγήκε.
Το κακό σε αυτές τις σχέσεις είναι ότι ο άλλος νιώθει την παραίτησή σου, την άνευ όρων και συναισθημάτων παραμονή σου και παραιτείται και ο ίδιος.
Και εντάξει το δικό μου το συμβιβασμό να τον αντέξω, αφού είναι επιλογή μου. Αλλά με την παραμικρή υποψία ότι ο άλλος έχει συμβιβαστεί μαζί μου, φεύγω ελαφρά τη καρδία.
Δεν αντέχει ο έρωτας τις χλιαρότητες.
Αλλιώς τι γίνεται; Το ρίχνετε στο θέατρο, με χαμηλής αισθητικής θέαμα και χιλιοειπωμένες ατάκες.
Αν είναι μία φορά δύσκολο να ανταλλάξεις ψόφιες κουβέντες δίχως νόημα, πόσο μάλλον δύσκολο είναι να υποκριθείς αγκαλιές και φιλιά. Ειλικρινά μερικοί είστε για Όσκαρ!
Γι΄ αυτό σου λέω λοιπόν, αρνούμαι να παραιτηθώ στον έρωτα, αρνούμαι να μείνω με εσένα χωρίς να θέλω απόλυτα και ολοκληρωτικά εσένα.
Κρατάω μόνο ενός λεπτού σιγή, για όλες τις ύπουλες σιωπές που θα μπορούσαν να γίνουν του έρωτα πυροτεχνήματα, αν βρίσκαμε τη δύναμη να φανερώσουμε τις αδυναμίες μας.
Κι ας γίνονταν οι αδυναμίες αυτές όπλα στα χέρια των δυνατών.
Μία ακόμα βουτιά στα δύσκολα, τι πειράζει;
