Όταν ζεις σε μία χώρα που είναι πέρασμα της Ανατολής στη Δύση και το αντίστροφο, δεν μπορούν παρά να σε μαγεύουν τα περισσότερα στοιχεία της ανατολίτικης κουλτούρας. Ακόμη και το κάλεσμα του ιμάμη για την προσευχή ή τα τραγούδια σε γλώσσες που δε θα μάθουμε ποτέ σε κάνουν να σταματήσεις ό,τι κάνεις εκείνη τη στιγμή και να τα αφουγκραστείς, σαν να μιλάνε σε ‘σένα απευθείας. Κι εκείνες οι μυρωδιές του ναργιλέ μέσα στη «μυσταγωγία του καπνού», όπως έλεγε ένας φίλος, δεν μπορούν παρά να σε χαλαρώσουν και να σε ταξιδέψουν σε μέρη που η τεχνολογία κι ο δυτικός κόσμος δεν έχει φτάσει ακόμα, κι ίσως να μη φτάσει ποτέ.

Σε αυτά τα μέρη βλέπουμε πολιτισμούς ηλικίας πολλών χιλιάδων ετών να ξεδιπλώνονται μέσα σε περιοχές άγριες κι απάτητες, βουτηγμένες σε ένα υπέροχο κι αρμονικό πάντρεμα όλων των χρωμάτων της φύσης. Αντικρίζοντας, για παράδειγμα, τα κομψοτεχνήματα της αραβικής αρχιτεκτονικής, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άλλη, πιο σύνθετη, όψη της γεωμετρίας. Βλέπεις τα χαμάμ πώς τα έφτιαχναν, με τι μαεστρία και τι σχεδιασμό, για να αγγίζουν έστω και λίγο την τελειότητα ενός αρχαιοελληνικού ναού.

Μέσα απ’ τις «Χίλιες και μία νύχτες» γνωρίσαμε έναν άλλο κόσμο ραμμένο πάνω σε μαγικά χαλιά και ντυμένο με καφτάνια αέρινα και πολύχρωμα, που ανάμεσα στις δίπλες τους ξεπροβάλλουν κοσμήματα αμύθητης αξίας. Όσοι ταξίδεψαν προς τα εκεί, κατάφεραν να συμπληρώσουν την εικόνα αυτού του κόσμου με την επαφή τους με την oriental κουζίνα. Αυτήν την κουζίνα που έχει όλες τις μυρωδιές του κόσμου και σε ταξιδεύει με το άρωμα της κανέλας και τη δύναμη του σαφράν, την πολυπλοκότητα του μοσχοκάρυδου και τη φλόγα του κάρυ και του γκαράμ μασάλα, τη διαφορετικότητα του κουρκουμά και την ευεργετική δράση του κάρδαμου.

Ένας λόγος παραπάνω για εμάς τους Έλληνες να αγαπάμε αυτήν την κουζίνα. Αποτελεί κομμάτι της δικής μας γαστρονομίας, που καταφέρνει να ενώσει τη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την Ανατολή, δημιουργώντας γεύσεις που δεν τις βρίσκεις πουθενά αλλού στον κόσμο. Απ’ την Τουρκία και τις Αραβικές χώρες μέχρι την Ινδία, τη Νοτιοανατολική Ασία και τη μακρινή Κίνα, οι γεύσεις δεν είναι ποτέ και πουθενά οι ίδιες και δε φτάνει μία ζωή για να τις δοκιμάσεις όλες. Ευρέως διαδεδομένη η κινέζικη κουζίνα, έγινε μόδα στις δυτικές χώρες, μπλέκει γεύσεις και προϊόντα που η γαλλική κι η μεσογειακή κουζίνα αποφεύγουν να ενώσουν.

Ανάμεσα στους ονειροπόλους και τους ρομαντικούς, υπάρχουν κι οι τολμηροί που αναζητούν στην Ανατολή τις διαφορετικές εκφάνσεις του έρωτα, μέσα απ’ το Κάμα Σούτρα, του πιο διάσημου αρχαίου ινδικού κειμένου, που ουσιαστικά γράφτηκε για να ενισχύσει τις αποτυχημένες σχέσεις των ζευγαριών που παντρεύτηκαν από συνοικέσιο. Ό,τι απαγορευόταν απ’ τον πουριτανισμό του δυτικού κόσμου, στην Ανατολή ήταν διαδεδομένο κι η διδαχή της σεξουαλικής πράξης είχε τη μορφή τελετής. Εκεί μέσα αναλύεται η τεχνική του χορού, ως τρόπο προσέλκυσης του αρσενικού απ’ το θηλυκό. Χωρίς να προβάλλεται η εικόνα του αποστεωμένου γυναικείου κορμιού, η αισθησιακή γυναίκα με καμπύλες είναι αυτή που με λίγες κινήσεις oriental μπορεί να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο ενός άντρα.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά παραπάνω αποτελούν στοιχεία της Ανατολής που μας συναρπάζουν και μας κάνουν να αποζητάμε την επαφή μαζί της. Για όλα αυτά ο όρος “oriental” θα αποτελεί, για τους κατοίκους του δυτικού τρόπου ζωής, συνώνυμο της διαφορετικότητας. Και φυσικά το διαφορετικό δεν είναι ποτέ βαρετό κι είναι σχεδόν πάντα μαγικό.

Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη