Οι σκέψεις είναι σαν ένα κρυφό ημερολόγιο. Αν είχες στα χέρια σου ένα κρυφό ημερολόγιο θα το άνοιγες; Με μια πρώτη ματιά, οι περισσότεροι θα απαντούσαμε «ναι». Αν ήταν μπροστά σου ο κάτοχός του, τι θα έκανες; Αν καθόταν απέναντί σου, θα το άνοιγες, αλήθεια; Επιμένεις πως θα το διάβαζες; Κι αν είχε κι αυτός στα χέρια του το δικό σου; Τότε ποια θα ήταν η επόμενή σου κίνηση; Έχεις φανταστεί πώς θα ήταν ένας κόσμος όπου θα εξουσίαζαν οι σκέψεις και τα λόγια θα ήταν κυριολεκτικά περιττά;
Αν ήταν δυνατό να ακούσουμε τις σκέψεις των γύρω μας, είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια πως θα τρέχαμε όλοι να κρυφτούμε. Μιλάμε για Τρίτο Παγκόσμιο, για zombie apocalypse και τη συντέλεια του κόσμου ταυτόχρονα. Κι όχι, δεν είμαστε υπερβολικοί. Οι σκέψεις μας είναι κρυφές για κάποιον λόγο. Για να μη σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον. Διαφορετικά, θα αφήναμε πίσω τους κανόνες απλής ευγένειας, την αξιοπρέπειά μας και το ένστικτο επιβίωσης και θα λέγαμε ό,τι σκεφτόμασταν αφιλτράριστα κι ωμά. Υπάρχουν φυσικά άνθρωποι που το κάνουν αυτό αλλά λογοκρίνονται διαρκώς, δέχονται επιθέσεις για τα «πιστεύω» τους και λιθοβολούνται για την ειλικρινή έκφραση της γνώμης τους.
Πόσες φορές έχεις ευχηθεί να μπορούσες να διαβάσεις τις σκέψεις των άλλων; Να ξυπνούσες μια μέρα και να μπορούσες να μπεις μέσα στο μυαλό των φίλων σου κι όσων αγαπάς για να εξερευνήσεις τις κρυφές τους σκέψεις, να μάθεις όσα θα ήθελαν να πουν αλλά δε λένε, να γνωρίσεις τα αληθινά τους συναισθήματα; Να ακούσεις τις σκέψεις των συναδέλφων σου, τις σκέψεις των αγνώστων στο δρόμο, τις σκέψεις του κατοικίδιού σου; Έχεις φανταστεί όμως τι θα συνέβαινε αν κατάφερνες τελικά να ακούσεις τις σκέψεις τους αλλά κι αυτοί να ακούσουν τις δικές σου;
Όταν ευχόμαστε να μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση στις σκέψεις των άλλων, φυσικά δεν αναφερόμαστε σε όλες τις σκέψεις. Εννοείται πως θα θέλαμε να ακούσουμε ότι μας θεωρούν όμορφους οι άγνωστοι στο δρόμο, τρελαινόμαστε από χαρά στην πιθανότητα να γνωρίζαμε όσα θα ήθελε να μας πει ο σκύλος μας, να ξέραμε πόσο μας αγαπάνε οι φίλοι μας και να ακούσουμε από αυτόν που μας αρέσει πόσο ωραία μυρίζουμε.
Εννοείται επίσης πως δε θα θέλαμε να ακούγονται δυνατά τα κοσμητικά επίθετα που μας έρχονται στο μυαλό όταν μας εκνευρίζει κάποιος, φυσικά και δε θα θέλαμε να ξέρει ο έρωτας της ζωής μας πόσο ανασφαλείς νιώθουμε και δε χωράει αμφιβολία πως είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι που μπορούμε να ελέγχουμε εμείς ποιος ξέρει τα μυστικά μας. Γιατί οι σκέψεις είναι ανεξέλεγκτες και θα ήταν πραγματικά ανήθικο κι άδικο να κρινόμαστε από αυτές εφόσον δε γίνονται απαραίτητα πράξεις.
Αν ακούγονταν όμως οι σκέψεις, δε θα υπήρχαν κι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, δε θα υπήρχαν οι ψεύτικοι φίλοι, δε θα υπήρχε αμφιβολία, υποκρισία, εκπλήξεις. Ίσως όμως δεν υπήρχε και κανείς και τίποτα. Όλοι θα ήξεραν τα πάντα για όλους. Αυτό θα μας έφερνε πιο κοντά ή θα μας απομάκρυνε για χάρη λίγης ηρεμίας; Θα βρίσκαμε όμως ποτέ ηρεμία; Ή θα βούιζαν στο κεφάλι μας οι δικές μας σκέψεις ακατάπαυστα όπου κι αν πηγαίναμε;
Το να δώσουμε φωνή στις σκέψεις θα σήμαινε κατάργηση της προσωπικής μας ελευθερίας και παραβίαση κάθε δυνατότητας να κρατάμε οποιοδήποτε μυστικό. Εξάλλου, όσα θέλουμε πραγματικά να πούμε, τα λέμε. Επίσης, σκεφτείτε το και πρακτικά. Αν οι σκέψεις μας ακούγονταν δυνατά, τότε δε θα ησυχάζαμε ποτέ. Θα ήταν σαν να μιλάμε όλοι ταυτόχρονα κι ασταμάτητα. Μου έρχεται πονοκέφαλος μόνο που το φαντάζομαι.
Στην πραγματικότητα μας αρέσει το μυστήριο, το παιχνίδι, το άγνωστο. Μας γοητεύει το κυνηγητό και μας εξιτάρουν τα κρυμμένα μυστικά και τα ανείπωτα συναισθήματα. Αν κάποιος είχε το ελεύθερο να σκαλίζει τις σκέψεις μας, είναι βέβαιο πως θα είχαμε καεί προ πολλού. Θα ήταν σαν να παίζουμε χαρτιά με όλα τα φύλλα ανοιχτά. Δε θα υπήρχε κανένα ενδιαφέρον.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι σκέψεις μας είναι ό,τι πολυτιμότερο και πιο προσωπικό έχουμε. Και το γεγονός ότι η αποκάλυψή τους είναι δική μας και μόνο επιλογή είναι ακόμα πιο πολύτιμο. Έτσι κι αλλιώς, αν θέλεις να ξέρεις τι σκέφτονται οι άλλοι για ‘σένα δεν έχεις παρά να τους ζητήσεις να σου το πουν.
Το θέμα είναι αν αντέχεις να ακούσεις την αλήθεια. Ποιος θέλει όμως να τα ξέρει όλα; Μερικές αλήθειες είναι καλύτερο να μένουν κρυφές. Και μερικές σκέψεις πρέπει να κλειδώνονται βαθιά στη Γη και να μη δουν ποτέ το φως της μέρας. Γιατί από τη στιγμή που οι σκέψεις γίνουν λέξεις δεν μπορείς ποτέ να τις πάρεις πίσω. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενέρωτο από μια ζωή χωρίς μυστήριο.
Επιμέλεια Κειμένου Ελίνας Ανδρεάδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
