Σε αυτό το παιχνίδι που ονομάζεται έρωτας να είσαι έτοιμος να χάσεις και να νικήσεις. Να λογικευτείς και να παρανοήσεις, να ξεσπάσεις και να ηρεμήσεις. Μη φοβηθείς τις τόσες αντιφάσεις γιατί και ο ίδιος είναι καθαρά μια αντίφαση μεταξύ ζωής και τέλους της ψυχής μας. Δε θα είναι λίγες οι φορές που δε θα πιστεύεις όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη ότι είσαι όντως εσύ και αυτό γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι θα έφτανες και στο φεγγάρι για τον άνθρωπό σου.
Σε αυτό λοιπόν το σημείο είναι που η παρόρμηση και το πάθος συναντιούνται και είναι να σαν λύνεται το ξόρκι και εσύ να μοιάζεις με ανοιχτό βιβλίο. Να μοιράζεσαι κάθε στιγμή και λεπτό της ημέρας σου γιατί αυτήν τη σύνδεση έχετε κι αυτό νιώθεις. Όσο όμως ζητάει ο σύντροφός σου και όσο εσύ δίνεις απλόχερα, τόσο γίνεται αυτό μια διαδικασία ρουτίνας κι όλο και ανεβαίνει ο πήχης του πόσα πρέπει να μοιράζεσαι, σε μια προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η σπίθα. Μα όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως κάποια πράγματα είναι μόνο για μας. Και αυτό ισχύει είτε είσαι φουλ ερωτευμένος και στα μέλια των πρώτων μηνών, είτε περνάς όμορφες στιγμές με έναν άνθρωπο που σε καταλαβαίνει και σε γεμίζει εδώ και χρόνια.
Σε όλους έχει τύχει να αναφερθεί το παρελθόν μας. Πόσο κοινότυπο και ταυτόχρονα κάπως ειρωνικό. Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μέλλον, να προχωρήσουμε σε κάτι νέο κι όμως μια απλή ερώτηση μας πετάει σε έναν λαβύρινθο που πιστεύαμε πως είχαμε λύσει. Όμως, όπως συχνά ακούγεται, κανένα παρόν και κανένα μέλλον δε δημιουργείται χωρίς το παρελθόν, αφού αυτό μας έπλασε στους ανθρώπους που είμαστε σήμερα. Κατά συνέπεια, αποτελεί ξεκάθαρα δικό σου κομμάτι το τι έκανες, το πόσους συντρόφους είχες και το αν ήσουν «καλό ή κακό παιδί». Ο άνθρωπος απέναντί σου βλέπει το αποτέλεσμα κι αυτό είναι που μετρά. Η συνταγή μπορεί να παραμείνει μυστική.
Όλους υπάρχουν πράγματα που μας φοβίζουν κι από ανασφάλεια τα βάζουμε μπροστά, λες και θέλουμε να διαπιστώσουμε αν επηρεάζουν την αξία μας. Πόσο ανούσιο θα ήταν να έλεγες ας πούμε πως ακόμα φοράς το σταυρουδάκι που σου είχε κάνει δώρο μια παλιά σχέση ή πως ακόμα κρατάς ρούχα κι ενθύμια. Κάτι που για σένα είναι ρομαντικά αθώο, μπορεί να δημιουργήσει έναν κουβά μπελάδες. Θα έθετε επί τάπητος θέματα που ίσως να μη θες να ακουμπήσεις· και μην ξεχνάς πως αυτό είναι δικαίωμά σου.
Η ειλικρίνεια χτίζει όντως σωστά θεμέλια. Αυτό όμως δε συνεπάγεται πως ό,τι σκεφτεί το μυαλό μου πρέπει και να το μοιραστώ. Θέματα οικογένειας ας πούμε. Ούτε βοηθάει, ούτε και χρειάζεται να αναφερθεί αν οι γονείς σου είναι καλά μεταξύ τους, αν μάλωσες με τον αδερφό σου, αν υπάρχουν χρέη ή αν είσαι γιός του Ωνάση. Με την οικογένεια ο καθένας έχει έναν άλλο εαυτό. Καλώς ή κακώς μας επηρεάζει σε κι αυτό γιατί μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον αμετάβλητο. Είναι καθαρά επιλογή μας λοιπόν το αν θα δώσουμε στοιχεία. Είναι στο χέρι μας το αν θα επιτρέψουμε στον άλλον να περάσει τη λεπτή γραμμή που ακούει στο όνομα «οικογένεια».
Ο κάθε ένας από εμάς έχει μια αγαπημένη συνήθεια που δε θέλει να μοιραστεί, όχι με λέξεις αλλά με πράξεις. Ένας να κρατάει ημερολόγιο και σημειώσεις, άλλος να ακούει τραγούδια στο τέρμα στα ακουστικά, κάποιος τρίτος βλέπει την αγαπημένη του σειρά ξανά και ξανά ή πηγαίνει για τρέξιμο στις πέντε το πρωί. Ό,τι κι αν είναι αυτό, είναι καθαρά για τον ίδιο και τον εαυτό του. Δε χρειάζεται να δώσει το ένα ακουστικό, ούτε να βάλει το ξυπνητήρι του άλλου χαράματα για να πάνε μαζί για τρέξιμο. Έχει να κάνει με την ταυτότητά του. Με το τι τον ενεργοποιεί και πού ξεδίνει. Είναι αυτοφροντίδα ο χρόνος με τον εαυτό μας.
Είναι παράλογο από τη φύση μας να μοιραζόμαστε τα πάντα, γιατί ακόμη κι αυτό που έχουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, θεωρείται μια μορφή σχέσης. Και όσο καλύτερη και ξεκάθαρη είναι αυτή τόσο πιο μοναδική θα είναι αυτή με τον σύντροφό μας. Δεν είναι τυχαία η φράση «πάντα να κρατάς έναν άσσο στο μανίκι». Και μην τον κρατάς για να τον ρίξεις στο τραπέζι τη σωστή στιγμή, μα γιατί θες να τον βλέπεις για δικό σου. Κι αν έρθει η στιγμή και πέσει, ας είναι επειδή θέλησες όντως να συμβεί.
Το θέμα στον έρωτα δεν είναι να θες να τα μάθεις όλα, αλλά να αντέχεις και να δεχτείς χωρίς δεύτερες σκέψεις τα όσα δε θέλει ο άλλος να σου πει. Γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος. Είναι πιο εύκολο «να μιλήσει για τα πάντα» όταν δεν υπάρχει στη μέση ο καθαρά πληγωμένος εγωισμός.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
