Justin Bieber: Στο νέο του άλμπουμ αφηγείται την ιστορία του με δικούς του όρους

“Swag”, το νέο άλμπουμ του Τζαστιν Μπίμπερ, εμφανίστηκε από το πουθενά, ως έκπληξη, χωρίς προώθηση, μια κίνηση που μας υπογραμμίζει την επιθυμία του Bieber να αφηγηθεί την ιστορία του με όρους δικούς του, απευθείας στον ακροατή. Παρά τη γενικότερα θετική αποδοχή του από τους κριτικούς, οι θαυμαστές στα σοσιαλ φαίνεται να έχουν διχαστεί, με πολλούς να είναι απογοητευμένοι με το περιεχόμενο και άλλοι ενθουσιασμένοι με τη στροφή του Μπίμπερ σε έναν πιο New Jack Swing ρυθμό. Η αντιμετώπισή του διαφέρει από ακροατή σε ακροατή, ορισμένοι επικεντρώνονται στην πλούσια παραγωγή ενώ άλλοι επισημαίνουν την επιφανειακή του προσέγγιση ή την ασυνέπεια του συναισθηματικού του αφηγήματος.

Το άλμπουμ ανοίγει με το κομμάτι “All I Can Take”, μια ονειρική, ρετρό R&B αίσθηση των ‘80s, echo φωνή, κινούμενοι παλμοί, απαλές συγχορδίες, που μας φέρνουν στο μυαλό κάτι νοσταλγικό από την εποχή του Michael Jackson. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, όπως αναφέρει και η Washigton Post, καταγράφει μια στιγμή, κατά την οποία ο Bieber νιώθει παρεξηγημένος, αναζητώντας ίσως καταφύγιο στη σχέση του με τη Hailey και χρησιμοποιώντας τον έρωτα ως διέξοδο.

Ο Bieber φαίνεται να επιχειρεί να ξαναβρεί την τέχνη του, αλλά αυτή τη φορά με βάθος, χωρίς τα εύκολα hooks ή τα εμπορικά πρότυπα του παρελθόντος. Το τραγούδι “Dadz Love”, με τη συμμετοχή του Lil B, είναι ένα μινιμαλιστικό, ατμοσφαιρικό interlude (κομμάτι συχνότητας μίας νότας, χτισμένο πάνω σε ένα αργό breakbeat), ένας ήχος σχεδόν ψαλμωδίας, θολός, πνευματικός και παράδοξος ταυτόχρονα. Ωστόσο, οι στίχοι περιορίζονται σε επανάληψη του τίτλου, δίνοντας μια επιφανειακή αίσθηση, μια γονεϊκή αγάπη χωρίς βάθος, που εκφράζεται με λιγοστά λόγια και ένα  επαναλαμβανόμενο μοτίβο.

Το άλμπουμ διακατέχεται από έντονα αντικρουόμενα στοιχεία, από τον υπαινιγμό του σ3ξ και την ανοιχτή ερωτική γλώσσα, ως τη θεολογικά φορτισμένη πνευματικότητα. Οι κριτικές της The Independent τονίζουν ακριβώς αυτήν τη σύγκρουση, τραγούδια «hyper‑sexual», δεικτικά ψυχολογικά, οι στίχοι δοσμένοι μια στιγμή στα χέρια του Θεού και την επόμενη στο κρεβάτι. Κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί εξαιρετικό σχόλιο, τόσο για την κοινωνία όσο και για τις απόψεις του ίδιου το καλλιτέχνη, αν γινόταν αντιληπτός, αυτό το παράδοξο, από τους παραγωγούς του άλμπουμ και τον Τζαστιν.

Ο Bieber τα τελευταία χρόνια βρέθηκε αντιμέτωπος με ψυχολογικά και δημόσια ζητήματα, φήμες χωρισμού, επικρίσεις για συμπεριφορές του στα social media, αλλαγή manager (Scooter Braun) και έντονους διαλόγους με paparazzi (it’s not clocking to you). Όπως επισημαίνεται και στην Guardian, οι διαλόγοι με τη φωνή του Druski στα interludes λειτουργούν ως ψυχοθεραπευτική σκηνή: “People are always asking if I’m OK … it starts to make me feel like I’m the one with issues”, λέει ο Bieber, ενώ ο Druski του απαντά «you’re just being human» μια προσπάθεια να ξανακαθορίσει ποιος είναι πίσω από τα clickbait και τη δημοσιότητα. Αυτό δείχνει πώς ο ίδιος μέσω της μουσικής του ανακτά τον ρόλο του αφηγητή, όχι ως ποπ σταρ, αλλά ως άνθρωπος που προσπαθεί να βρει νόημα.

Πολλοί ακροατές και κριτικοί συγκρίνουν την αίσθηση στο opener “All I Can Take” με εκείνη του Michael Jackson, η φωνητική ερμηνεία, οι synth-laden ήχοι, η συναισθηματική ένταση. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μία κακή κόπια, αλλά για μια σύγχρονη ανασύνθεση της pop αισθητικής μέσα από το πρίσμα των εμπειριών του Bieber. Οι περισσότεροι παραγωγοί συμβάλλουν ένα αίσθημα ambient experimental, Carter Lang, Mk.gee, Dijon, Daniel Caesar, δίνοντας στο άλμπουμ έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα, με reverberated drums, lo-fi κιθάρες, demo-like συνθέσεις (π.χ. “Zuma House”, “Glory Voice Memo”). Πρόκειται για ένα ηχητικό περιβάλλον που είτε συγκινεί είτε προκαλεί αμηχανία, ανάλογα με τον ακροατή.

Οι λέξεις στα συναισθηματικά topics, όπως η αγάπη για τη Hailey (π.χ. “Go Baby”, “Walking Away”, “Daisies”), συχνά καταλήγουν σε κοινοτυπίες ή επαναλήψεις, «I love my wife» σε πολλά κομμάτια, με ελάχιστη αναλυτική σκέψη, με μία παγωμένη οπτική απέναντι στην αγάπη και τη συντροφικότητα, κάτι για το οποίο έχει κατηγορηθεί πολλές φορές ο Justin και εκτός της τέχνης του. Φαίνεται σαν να μη γνωρίζει για τι ακριβώς μιλάει. Ακόμα βέβαια και οι πιο πνευματικές αναφορές (Βιβλικές, στα interludes ή στο “Forgiveness”) συχνά συναντούν μια αίσθηση επιφανειακής θρησκοληψίας, χωρίς να φτάνουν σε πραγματική μετάνοια ή πάθος.

Το “Swag” λειτουργεί, όπως επισημαίνει το Business Insider, ως ένα είδος PR damage control, ο Bieber δεν επιλέγει τις συνηθισμένες δημόσιες συγγνώμες, αλλά αφήνει τη μουσική του να πει την ιστορία. Κλείνει το album με την έννοια της συγχώρεσης μέσω του Marvin Winans, σαν να λέει «αφήνω εσένα να μιλήσεις τελευταίo, δεν είμαι πιο μεγάλος από την πίστη ή την κοινότητα».

Αυτό δημιουργεί ένα ενδιαφέρον δίπολο, ο Justin ως star του σκανδάλου και ο Justin ως άνθρωπος που εκτίθεται και ζητά την κατανόηση μέσα από τη μουσική. Το “Swag” δεν είναι ένα άλμπουμ με ευδιάκριτη ιστορία. Είναι ένα πρότζεκτ που επιδιώκει να ενώσει την αισθητική πολυτέλεια με την εσωτερική ανάγκη για ειλικρίνεια. Στην παραγωγή είναι υποδειγματικά μελετημένο και ατμοσφαιρικά δομημένο, αλλά η αφήγηση συχνά πιάνεται από την επιφάνεια. Αντιμετωπίζεται ως μια ώριμη, πειραματική προσπάθεια, αλλά και ως σύντομη στιγμή που επιθυμεί να διηγηθεί κάτι ανθρώπινο. Είναι, εν τέλει, μια δημιουργία που αντανακλά τόσο τα ελαττώματα όσο και την ειλικρίνεια του ίδιου του Bieber.

Καταλληκτικά, το Swag είναι ένα άλμπουμ δύο όψεων, αισθητικά συναρπαστικό, αλλά συναισθηματικά ελλιπές. Παρουσιάζει έναν Bieber που προσπαθεί να διηγηθεί την ανθρώπινη ιστορία του αλλά συχνά παραμένει επιφανειακός ενώ αποδεικνύει πόσο κοντά είναι στην ψυχή του θεατή. Ένα αμφιλεγόμενο βήμα ώριμης έκφρασης, που αφήνει και ερωτήματα για το πώς μπορεί να χτιστεί η επόμενη του μουσική αφήγηση.

Πηγές

https://www.theguardian.com/music/2025/jul/11/justin-bieber-swag-review-surprise-album

https://pitchfork.com/thepitch/takeaways-from-justin-bieber-new-album-swag/

https://nypost.com/2025/07/11/entertainment/justin-bieber-releases-seventh-album-swag-his-first-in-4-years/

https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/reviews/justin-bieber-review-swag-hailey-lyrics-b2787059.html

https://www.businessinsider.com/justin-bieber-swag-album-review-marriage-controversies-pr-2025-7