Δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει κι εσύ, αλλά κάποιες φορές η πιο ουσιαστική θεραπεία δεν κρύβεται σε μεγάλες κουβέντες, ταξίδια ή σπουδαίες κινήσεις∙ κρύβεται σε έξι λεπτά. Έξι λεπτά που δε μετριούνται με το ρολόι, αλλά με τον χτύπο της καρδιάς του άλλου δίπλα στη δική σου.
Η αγκαλιά. Αυτή η σχεδόν παιδική, οικεία κίνηση που μπορεί να μοιάζει δεδομένη, αλλά είναι η πιο σοβαρή υπενθύμιση πως υπάρχουμε ο ένας για τον άλλον. Και πιο συγκεκριμένα, η αγκαλιά με το ταίρι σου το πρωί αυτό το μικρό, τελετουργικό χάδι στην αρχή της μέρας που μπορεί να καθορίσει τα πάντα.
Η βιολογία της αγκαλιάς
Δεν είναι απλώς ρομαντισμός, ούτε γλυκανάλατη συνήθεια. Στην πραγματικότητα, έξι λεπτά αγκαλιάς ενεργοποιούν στον εγκέφαλο την οξυτοκίνη την ορμόνη της αγάπης, της εμπιστοσύνης, της γαλήνης. Τα επίπεδα κορτιζόλης, δηλαδή της ορμόνης του στρες, μειώνονται. Η καρδιά ρυθμίζει τους παλμούς της, το σώμα αφήνεται, και ό,τι κουβαλούσες από τον ύπνο, τα όνειρα ή την αϋπνία, μαλακώνει.
Με λίγα λόγια, έξι λεπτά είναι αρκετά για να σε ξανασυνδέσουν με το σώμα σου, με τον άλλον, με το τώρα.
Ο ψυχολογικός αντίκτυπος
Όταν ξυπνάς το πρωί, το μυαλό στήνει αμέσως μια λίστα: “δουλειά, deadlines, πίεση, εκκρεμότητες”. Αντί να βουτήξεις κατευθείαν σε αυτή τη δίνη, το να δώσεις (και να δεχθείς) έξι λεπτά αγκαλιάς, σου αλλάζει το φίλτρο. Είναι σαν να δηλώνεις: “Πρώτα άνθρωπος, μετά όλα τα υπόλοιπα”.
Η αγκαλιά έχει τη δύναμη να λειτουργεί σαν ένα μικρό θεραπευτικό πλαίσιο: δε μιλάς, δεν αναλύεις, δεν πρέπει να κάνεις τίποτα. Μόνο να σταθείς εκεί. Είναι μια συμφωνία σιωπής και ταυτόχρονα μια απόδειξη ότι το μαζί υπάρχει. Ότι δεν είσαι μόνος να παλέψεις με την ημέρα.
Αν το καλοσκεφτείς, τα περισσότερα ζευγάρια αφήνουν τη μέρα να τους καταπίνει. Η αγκαλιά παραμερίζεται, γίνεται πολυτέλεια. Κι όμως, έξι λεπτά είναι λιγότερα από τον χρόνο που ξοδεύεις για να φτιάξεις καφέ ή να χαζέψεις στο κινητό. Κι όμως, αυτά τα λεπτά έχουν τη δύναμη να γίνουν οι ρίζες της σχέσης, γιατί δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας και οικειότητας που δύσκολα θα χτιστεί με λέξεις.
Μέσα σε αυτά τα λεπτά, λες άρρητα:
“Είσαι εδώ.”
“Σε βλέπω.”
“Σε επιλέγω και σήμερα.”
Η σιωπηλή επανάσταση
Δεν είναι τυχαίο που οι πιο δυνατές σχέσεις δε χρειάζονται μόνο ρομαντισμό, αλλά και μικρά, σταθερά τελετουργικά. Η πρωινή αγκαλιά είναι μια τέτοια σιωπηλή επανάσταση απέναντι στη φθορά της ρουτίνας.
Όταν σε κρατάει το ταίρι σου αγκαλιά πριν ξεκινήσει ο καθένας τη μέρα του, στην ουσία σας θυμίζει: “Προτού μας καταπιούν οι υποχρεώσεις, έχουμε ο ένας τον άλλον. Και αυτό δεν το αγγίζει καμία ρουτίνα”.
Γιατί έξι λεπτά και όχι ένα;
Το ένα λεπτό είναι όμορφο, αλλά συχνά μοιάζει με ασυνείδητη αγκαλιά. Στα έξι λεπτά, όμως, αρχίζει η μαγεία: το σώμα προλαβαίνει να χαλαρώσει, η ανάσα συγχρονίζεται με του άλλου, η σιωπή γίνεται κοινή γλώσσα. Είναι η στιγμή που ο χρόνος δεν είναι βιαστικός, αλλά ουσιαστικός.
Τι σου χαρίζουν, τελικά, αυτά τα έξι λεπτά;
Μείωση άγχους: Ξεκινάς πιο γειωμένος, λιγότερο “κυνηγημένος”.
Αίσθηση ασφάλειας: Το σώμα και η ψυχή σου παίρνουν το μήνυμα ότι δεν είσαι μόνος.
Ενίσχυση δεσμού: Η σχέση χτίζεται στα μικρά, καθημερινά.
Ποιότητα ζωής: Μια μικρή πράξη που κάνει τις υπόλοιπες ώρες πιο ανάλαφρες.
Παρόν: Για έξι λεπτά, σταματά ο θόρυβος και υπάρχει μόνο το τώρα.
Η προσωπική πλευρά
Σκέφτομαι συχνά ότι αν υπήρχε “μάθημα αγκαλιάς” στο σχολείο, ίσως να είχαμε λιγότερους ενήλικες γεμάτους άγχος, μοναξιά και φόβο. Η αγκαλιά είναι σαν την πιο παλιά γλώσσα που ξέρουμε όλοι: δε θέλει μετάφραση, δε θέλει καμία εξήγηση. Θέλει μόνο δόσιμο.
Αυτά τα έξι λεπτά είναι το πιο αγνό “σε αγαπώ” που μπορείς να προσφέρεις και να λάβεις. Είναι μια σιωπηλή υπενθύμιση ότι δε χρειάζονται πολλά για να ξεκινήσει καλά μια μέρα μόνο μια καρδιά δίπλα στην άλλη.
Στο τέλος της ημέρας, οι άνθρωποι δε θυμούνται πάντα τις λέξεις που ειπώθηκαν το πρωί. Θυμούνται, όμως, το πώς τους έκανε να νιώσουν η παρουσία του άλλου. Η αγκαλιά δεν είναι μόνο πράξη αγάπης, αλλά και πράξη ψυχικής υγείας. Έξι λεπτά αγκαλιάς με το ταίρι σου το πρωί δεν είναι απλώς μια συνήθεια∙ είναι το πιο δυνατό “αντίδοτο” στην κούραση, στην αποξένωση, στη μοναξιά. Είναι ένας τρόπος να ξαναθυμηθείς ότι όσο δύσκολη κι αν είναι η μέρα που έρχεται, υπάρχει ένας άνθρωπος που στέκεται δίπλα σου και αυτό αλλάζει τα πάντα.
Συντάκτης: Ίννα Σταύρου
