Αντιρρησίας Συνείδησης: Ποιος ήταν ο αληθινός Ντος που έσωσε 70 άντρες χωρίς να κρατήσει ποτέ 0πλο

Ο Αντιρρησίας Συνείδησης, που σκηνοθέτησε ο Μελ Γκίμπσον το 2016, συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στις σπουδαιότερες πολεμικές δημιουργίες όλων των εποχών. Κι όχι άδικα. Η δύναμή της δεν έγκειται μόνο στη συγκλονιστική κινηματογραφική απεικόνιση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κυρίως στην αληθινή ιστορία που βρίσκεται στο επίκεντρο: τη ζωή του Ντέσμοντ Ντος, ενός ανθρώπου που τόλμησε να ακολουθήσει τις πεποιθήσεις του απέναντι σε κάθε εμπόδιο, αποδεικνύοντας ότι η πίστη και η ανιδιοτέλεια μπορούν να συνυπάρξουν ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας.

Ο πραγματικός Ντέσμοντ Τόμας Ντος γεννήθηκε στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που του μετέδωσε έντονη θρησκευτική πίστη. Από μικρός, ταυτόχρονα, ανέπτυξε βαθιά αποστροφή προς τη βία, έχοντας βιώσει τις συνέπειές της μέσα στην οικογένειά του. Οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις αργότερα τον οδήγησαν στην κατηγορηματική άρνηση να κρατήσει όπλο, ακόμα και όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η χώρα του στρατολογούσε εκατομμύρια νέους. Όταν κατατάχθηκε στον στρατό το 1942, λοιπόν, θέλοντας να υπερασπιστεί τη χώρα του αλλά κρατώντας ακέραιες τις πεποιθήσεις του, αντιμετώπισε έντονο ρατσισμό και καχυποψία από συναδέλφους και ανωτέρους, καθώς θεωρήθηκε δειλός ή επικίνδυνος για την ασφάλεια της μονάδας. Ο ίδιος, όμως, δεν αρνήθηκε να υπηρετήσει· αντίθετα, διάλεξε τον ρόλο του νοσοκόμου μάχης, με μοναδικό στόχο να σώζει ζωές αντί να τις αφαιρεί.

Η πιο καθοριστική στιγμή της ζωής του ήρθε το 1945, στη μάχη της Οκινάουα. Η συγκεκριμένη επιχείρηση, μάλιστα, θεωρείται μία από τις σφοδρότερες και πιο αιματηρές συγκρούσεις του πολέμου στον Ειρηνικό. Εκεί, στο απόκρημνο υψίπεδο γνωστό ως «Hacksaw Ridge», ο Ντος επέδειξε ηρωισμό που ξεπερνά κάθε φαντασία.

Κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής ενέδρας που γύρισε μπούμερανγκ από τους Ιάπωνες, κι ενώ οι περισσότεροι στρατιώτες του Αμερικανικού στρατού αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν ατάκτως, ο Ντος παρέμεινε μόνος στο πεδίο της μάχης. Με απόλυτη αυτοθυσία, έσωσε έναν προς έναν περισσότερους από 70 τραυματίες συναδέλφους του, κατεβάζοντάς τους από τον γκρεμό με σχοινιά, ενώ γύρω του έπεφταν σφαίρες και γίνονταν εκρήξεις, με τον “εχθρό” να βρίσκεται ακόμα στο πεδίο αποτελειώνοντας κάθε επιζώντα.

Για την ανδρεία και την ανιδιοτελή προσφορά του, ο Ντέσμοντ Ντος έγινε ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών που τιμήθηκε με το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου, την ανώτατη στρατιωτική διάκριση της χώρας. Μάλιστα, δεν έσωσε μόνο συναδέλφους του και συμπολεμιστές του, αλλά και Ιάπωνες τραυματίες, δείχνοντας έτσι την ανθρωπιά και καλοσύνη του.

Το πιο παράδοξο όλων, είναι ότι η ταινία λέγεται ότι άφησε απέξω ή “μαλάκωσε” πολλά πραγματικά γεγονότα, επειδή φοβούνταν οι δημιουργοί ότι το κοινό θα τα θεωρούσε υπερβολικά ή απίστευτα. Στην πραγματικότητα, ο Ντέσμοντ Ντος έσωσε τουλάχιστον 75 στρατιώτες – με μαρτυρίες που ανεβάζουν τον αριθμό ακόμη και στους 100 – ενώ στην ταινία μένει γενικά στο “πάνω από 70”. Τα τραύματά του ήταν πολύ σοβαρότερα: χτυπήθηκε από χειροβομβίδα, πυροβολήθηκε στο πόδι, έσπασε το χέρι του, και παρ’ όλα αυτά αρνήθηκε περίθαλψη ώσπου να σωθούν άλλοι, δίνοντας μάλιστα τη θέση του στο φορείο σε βαρύτερα τραυματία και σέρνοντας μόνος του το κορμί του μέχρι ασφαλείας. Επίσης, ενώ τονίζει η ταινία ότι απέφευγε να πολεμά Σάββατα, στην Οκινάουα ξεκίνησε να σώζει άνδρες πρωί Σαββάτου λέγοντας «αυτό δεν είναι δουλειά, είναι καθήκον». Μετά τον πόλεμο έζησε με βαριές αναπηρίες και έχασε έναν πνεύμονα, αλλά παρέμεινε ταπεινός, χωρίς ποτέ να καυχηθεί για τα κατορθώματά του. Πέθανε στις 23 Μαρτίου 2006, σε ηλικία 87 ετών, στο Πιέντμοντ της Αλαμπάμα.

Η ταινία δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη πολεμική αναπαράσταση. Είναι ένας ύμνος στη δύναμη της συνείδησης, στην αξία της πίστης και στη δυνατότητα του ανθρώπου να δείξει ανθρωπιά ακόμα και στην κόλαση του πολέμου. Η ιστορία αυτού του γενναίου ειρηνιστή, μας θυμίζει πως το θάρρος δε μετριέται με τα όπλα που κρατά κάποιος, αλλά με την επιμονή να πράττει το σωστό απέναντι σε κάθε αντιξοότητα. Και δικαίως κέρδισε δύο Όσκαρ.

Σε έναν κόσμο που συχνά εξυμνεί τη βία και τη δύναμη των όπλων, ο Αντιρρησίας Συνείδησης στέκεται ως φάρος ελπίδας και ανθρωπιάς. Γιατί, ακόμα και σε περιόδους πολέμου, η αληθινή νίκη βρίσκεται στη διάσωση της ζωής και στη διατήρηση της αξιοπρέπειας.